بزرگترین چالش‌های سیستم بانکداری

کارشناس مسائل اقتصادی گفت: مدیریت نقدینگی یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی است که سیستم بانک‌داری با آن روبه رو است.
بهمن قدمی دمآبی در گفت‌وگو ایسنا با اشاره به اینکه مجموع اسکناس، مسکوکات و منابع اعتبارات بانکی، مهم ترین اجزای تشکیل دهنده نقدینگی هستند، اظهار کرد: نقدینگی به معنای حجم پول نقد در خارج از سیستم بانکی است که قابلیت تورم‌زایی دارد بدین معنی که چنانچه حجم پول نقد بالا باشد قدرت خرید بالا رفته و موجب گران شدن کالا یا خدمات بیشتر از ارزش موجود آن‌ها می‌شود.
وی افزود: حجم نقدینگی در یک اقتصاد باید متناسب با میزان تولید کالا و خدمات باشد، به طور مثال اگر در اقتصادی 10 درصد میزان نقدینگی افزایش یابد، باید به همان میزان کالا و خدمات افزایش یافته تا تعادل مجددا در اقتصاد حاصل شود، در غیر این صورت بدون تردید موجب بروز تورم و رکود در اقتصاد خواهد شد.
مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد با اشاره به اینکه رکود و تورم مضرات خاص خود را دارد، ادامه داد: اقتصاد ایران به دلیل درآمدهای نفتی و نقش عمده دولت در اقتصاد و ... بیشتر حالت تورمی را تجربه کرده است، بنابراین میزان نقدینگی در مقابل مقدار معینی از کالاها و خدمات است و نقدینگی باید با گردشی که دست افراد جامعه دارد تکافوی جریان کالاها و خدمات را فراهم کند.
قدمی گفت: قیمت کالاها با میزان نقدینگی و سرعت گردش آن بستگی پیدا می‌کند، به طوری که رشد بی رویه نقدینگی، موجب رشد سریع تقاضا برای کالاها و خدمات شده و چون در کوتاه‌مدت عرضه کالا و خدمات محدود است این امر منجر به ایجاد تورم در اقتصاد می شود.
مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد بیان کرد: کنترل حجم نقدینگی هدف نهایی کشورها برای رسیدن به اهداف کلان اقتصادی مثل ایجاد رشد در تولیدات، کنترل تورم، ایجاد موازنه در پرداخت های خارجی و ایجاد اشتغال است.
وی افزود: کنترل نقدینگی به عنوان وسیله‌ای برای رسیدن به اهداف نهایی اقتصاد است، بدین منظور حجم نقدینگی به گونه‌ای در نظر گرفته می‌شود که با حمایت از رشد تولیدات داخلی در حد ظرفیت‌های تولیدی از بروز تورم جلوگیری کند.
قدمی با بیان اینکه مدیریت نقدینگی یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی است که سیستم بانک‌داری با آن روبه رو است، تصریح کرد: دلیل اصلی این چالش این است که بیشتر منابع بانک‌ها از محل سپرده‌های کوتاه‌مدت تامین مالی می‌شود، علاوه بر این تسهیلات اعطایی بانک‌ها صرف سرمایه‌گذاری در دارایی‌هایی می‌شود که درجه نقدشوندگی نسبتا پایینی دارند.
این کارشناس مسائل اقتصادی گفت: وظیفه اصلی بانک ایجاد توازن میان تعهدات کوتاه‌مدت مالی و سرمایه‌گذاری‌های بلند مدت است، نگهداری مقادیر ناکافی نقدینگی بانک را با خطر عدم توانایی در ایفای تعهدات رو به رو کرده و در نتیجه منجر به ورشکستگی می‌شود.
وی بیان کرد: نگهداری مقادیر فراوان نقدینگی، نوع خاصی از تخصیص ناکارآمد منابع است که باعث کاهش نرخ سوددهی بانک به سپرده‌های مردم و در نتیجه از دست دادن بازار می‌شود.
قدمی گفت: مدیریت نقدینگی به معنی توانایی بانک برای ایفای تعهدات مالی خود در طول زمان است، مدیریت نقدینگی در سطوح مختلفی همچون به صورت روزانه، مبتنی بر مدیریت جریان نقدینگی، بررسی نقدینگی مورد نیاز بانک در شرایط بحرانی انجام می‌شود، در نتیجه برای آنکه از نوسانات اقتصادی گسترده در بازار ایران و نهایتا کل اقتصاد جلوگیری شود.
این مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: لازم است حجم نقدینگی مدیریت شود که بهترین راهکار برای تحقق این مهم تمرکز بر بازار سرمایه و جذب نقدینگی مازاد از طریق این بازار است، چراکه این بازار از یک طرف با جذب نقدینگی از افزایش آن در اقتصاد و مشکلات ناشی از این افزایش می‌کاهد و از طرف دیگر سرمایه لازم برای بنگاه‌های اقتصادی را به صورت مختلف تامین و عرضه می‌کند، در نتیجه در بلند مدت تولید نیز افزایش یافته و شاهد اقتصادی پویا خواهیم بود.