پرونده‌های اقتصادی، از دولت اصلاحات تا پاکدست‌ترین دولت تاریخ

دیگر اصلاح‌طلبان در راس قدرت نیستند. ۷ سال از پایان دولت اصلاحات می‌گذرد و حالا حاکمیت یکپارچه اصولگرایان در دولت و مجلس شکل گرفته است. به گزارش پایگاه خبری فریادگر، روزهایی که اصلاح‌طلبان در راس قدرت قرار داشتند، محافظه‌کاران از هر فرصتی برای ضربه‌زدن به اصلاحات استفاده می‌کردند؛ طوری که سید محمد خاتمی رئیس جمهور وقت که کمتر لب به شکایت و گلایه می‌گشود، یک بار به صراحت اعلام کرد که برای دولتش هر ۹ روز یک بحران ایجاد کرده‌اند. بحران سازی‌ها از همان‌سال اول دولت هفتم شروع شد. شاید عده‌ای آغاز این بحران سازی را قتلهای زنجیره‌ای بدانند. اما این بحران سازی ها با انگشت گذاشتن بر مقوله اقتصاد آغاز شد. محافظه‌کاران که آن زمان هنوز نام اصولگرا روی خود نگذاشته بودند، دولت تازه پا گرفته اصلاحات را به فساد اقتصادی متهم کردند و برای غلامحسین کرباسچی شهردار وقت تهران پرونده‌ای ایجاد کردند که پایش به دادگاه کشیده شد. جلسات دادگاه طولانی کرباسچی، نه تنها فایده‌ای به حال محافظه‌کاران نداشت و اغلب اتهامات وارد شده به او رد شد و تنها یک اتهام ۲۰ میلیون تمانی در پرونده او باقی ماند، بلکه به دلیل تبرئه او نزد دادگا افکار عمومی، موجب شد برگ برنده‌ای در اختیار اصلاح‌طلبان قرار گیرد که نشانه‌ای از پاکی دولت اصلاحات باشد. از آن زمان به بعد اگرچه بحران سازی‌ها برای دولت اصلاحات ادامه یافت اما دیگر کسی اصلاح‌طلبان را به مفاسد اقتصادی متهم نکرد. زمان گذشت و محافظه‌کاران - که به مرور زمان لباس اصولگرایی پوشیده بودند- قدرت را در اختیار گرفتند. محمود احمدی‌نژاد که خود را فردی ساده‌زیست معرفی کرده بود و شعار آوردن پول نفت بر سر سفره‌های مردم را مطرح می‌کرد، با وعده استقرار عدالت روی کار آمد. فیلم انتخاباتی او که توسط جواد شمقدری ساخته شده بود، خانه مجلل یکی از شهردارهای سابق تهران را نشان می‌داد تا این‌گونه القا کند که برعکس قبلی‌ها، دولت احمدی‌نژاد، دولتی ساده‌زیست خواهد بود. احمدی‌نژاد پس از آن‌که روی کار آمد، هم از ریشه‌کن کردن مافیای نفتی سخن گفت و هم وعده فاش کردن اسامی مفسدان‌ اقتصادی را که به قول خودش در جیب کتش قرار داشت مطرح کرد. اما طی هفت سال، همان‌طور که هیچ خبری از آوردن پول نفت بر سر سفره‌های مردم نشد، خبری از فاش شدن اسامی مفسدان اقتصادی هم نشد چرا که خیلی زود ارتباط پرونده‌های تخلفات کلان اقتصادی با دفتر رئیس‌جمهور فاش شد. تخلف مالی سه‌هزار میلیارد تومانی در ذهن کمتر کسی می‌گنجید. اما این تخلف در دولتی صورت گرفت که ادعای اصولگرایی داشت و هدفش برقراری عدالت بود. هرچند که دانه درشت پرونده خیلی زود از ایران رفت و درحالیکه برای اتهاماتی به مراتی کمتر، قرار ممنوع الخروجی صادر می شود، خاوری مدیرعامل سابق بانک ملی خیلی راحت به کانادا رفت تا در ویلای گران قیمت خود به آسودگی بخوابد و چند ماه بعد هم در همایش بانکداری اسلامی، تصویرش در کلیپ مربوط به بانکداری اسلامی پخش شود.
پرونده‌های دیگری که رو می‌شود...
تخلف مالی سه‌هزار میلیارد تومانی، اگرچه بزرگترین تخلف به وقوع پیوسته در زمان دولت احمدی‌نژاد محسوب می‌شود اما تنها تخلف نیست. پرونده بیمه که پای محمدرضا رحیمی معاون اول رئیس‌جمهور در آن دیده می‌شود از دیگر پرونده‌های تخلفات اقتصادی اصولگرایان است. نکته جالب اینجاست که اتهام‌زنی به دولت و نزدیکان رئیس‌جمهور توسط اصلاح‌طلبانی که اکنون اغلب سکوت کرده‌اند صورت نگرفته، بلکه اصولگرایان، خودشان در فاش کردن چهره واقعی رفیقان دیروز گوی سبقت را از هم ربوده‌اند. به طوری که الیاس نادران بود که پرونده رحیمی را فاش کرد و احمد توکلی بود که به پیگیری آن پرداخت. البته تخلفات مالی در دولت فعلی به همین دو پرونده کلان منحصر نمی‌شود. پرونده‌های دیگری هم وجود داشت که اگر چه زوایای آن چندان روشن نشد، اما پای افرادی را به دادگاه و حتی زندان کشاند. پرونده شستا، سازمان ثروتمند وابسته به تامین اجتماعی که بخش عمده‌ای از سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی را در سیطره دارد و پرونده سازمان مناطق آزاد که موجب بازداشت و برکناری تعدادی از مدیران این سازمان و مناطق آزاد کشور شد از دیگر پرونده‌های تخلفات مالی این دولت است که رد پای آنها هم در دفتر نزدیکان رئیس جمهور پیدا شد. اما گویا این داستان سر دراز دارد. حالا نوبت متهم کردن مهره‌های اصلی دولت‌های نهم و دهم توسط یکدیگر است. محمدرضا رحیمی، مصطفی پورمحمدی را متهم کرده و او هم پاسخ او را داده است. داستان تخلفات اقتصادی، در دولت فعلی به درد مزمنی تبدیل شده که نه تنها ادعای عدالت محوری دارد، بلکه رئیس آن، دولتش را هنوز هم با این همه پرونده اقتصادی پاکدست‌ترین دولت تاریخ ایران می‌داند. به راستی اگر این همه تخلف اقتصادی در دولت اصلاحات رخ می‌داد که رئیس جمهورش اصرار نداشت آن را پاکدست‌ترین دولت هم بداند، چه سرنوشتی در انتظار اصلاح‌طلبان بود؟ و آیا می‌توان با سابقه پاک دولت اصلاحات، دولت احمدی‌نژاد را آنگونه که خودش اصرار دارد پاکدست ترین دولت تاریخ ایران دانست؟ پاسخ روشنتر از آن است که نیازی به استدلالهای قوی داشته باشد.