سکوت،خاموشی و تخریب؛ واکنش شایع به فجایع تروریستی

کنش کلیدی: رویدادهای خصمانه سیاسی و به طور کل فجایع تروریستی همواره طیفی از کشورهای دنیا را به فکر ابراز همدلی و هم نوایی می اندازد. رویدادهای تروریستی اخیر دنیا از جمله اتفاق تلخ تهران و البته حملات لندن، بار دیگر چهره زشت افراطی گری و البته نتیجه سیاست های غلط حاکم بر کشورهای دنیا را یادآوری کرد. 

واکنش کلیدی: برخورد با این رویدادها در فرهنگ های مختلف متفاوت است. مدتی پیش پس از حملات تروریستی در پاریس، ایرانیان با تجمع در مقابل سفارت این کشور شمع روشن کردند. در همین رویداد تهران، سفارت ایران در اوکراین گل باران شد و کار به جایی رسید که در بازی دوستانه میان برزیل و آرژانتین در آن سر دنیا، به یاد قربانیان ایرانی یک دقیقه سکوت در حلقه اتحاد بازیکنان برگزار شد. با این حال مساله این جاست که تشابهات همدلی و تخاصم همیشه قابل بررسی است. در شرایطی که تهران و لندن به تازگی طعم تلخ از دست دادن مردم را چشیده بودند، در شراطی که دنیا در پی سبقت برای همدلی بود و مثلا برج ایفل برای یک شب به یاد تهران چراغ های خود را خاموش کرد، تشابهات در جریان خصمانه نیز محلی برای بروز پیدا کرد. در بازی دوستانه میان عربستان و استرالیا، مقرر بود بازیکنان دو تیم به یاد دو شهروند استرالیایی که در لندن کشته شده بودند حلقه سکوت و احترام برقرار کنند. اتفاقی که جز دو نفر، باقی بازیکنان عربستان از آن سر باز زدند و مرزهای بی فرهنگی را جا به جا کردند. فدراسیون فوتبال عربستان دلیل این اتفاق را تفاوت های فرهنگی و وجود نداشتن چنین رسمی در عربستان عنوان کرد و خیلی زود تصاویر حلقه سکوت بازیکنان تیم الاهلی این کشور به یاد ملک عبدالله در بازی دوستانه مقابل بارسلونا بازنشر شد. وزیر امور خارجه عربستان در کنفرانس خبری خود در خصوص فاجعه تهران به سوال مربوطه پاسخ نداد و ترامپ نیز به جای همدردی، به محکوم کردن ایران پرداخت که البته از هیچ کدام هم انتظاری جز این نبود. از طرفی، در داخل ایران عده ای شروع کنند به تخریب دولت و خون ریخته شده از هم میهنان خود را دستاویزی برای عقده گشایی سیاسی قرار دادند. واکنش ها در قبال یک اتفاق ثابت حدود و ثغور مشخصی دارند. پیدا کنید تشابه میان هم دردان و گله گذاران را. 

خاطره کلیدی: نکته جالب توجه ماجرا در تشابه میان یک سری افراد خاص در ایران و باقی کشورهای دنیاست. در مورد مسایل مشخصی مانند برجام، گفتارهای رسانه کیهان و همفکرانش بارها و بارها مقایسه شد با وعده های ترامپ و افراطیون ایالات متحده و حتی موضع گیری های اسرائیل. خط کشی های سیاسی در ایران آشکار و مشخص است. این تشابهات بدجور توی ذوق می زند و عجیب است که عده ای که همواره رقبا را به حرکت در مسیر خواست کشورهای دیگر متهم می کنند، خود بزرگ ترین هم پیمان نظری ایالات متحده، اسرائیل و حالا عربستان به نظر می رسند. گاهی همان سکوت و خاموشی که بی اثر به نظر می رسند بهترین کار است.