بدینوسیله از شما دعوت میشود که به جشن آزادی مریم و محمد قدم بگذارید!» کارت دعوتی خنده دار و باور نکردنی! وقتی وارد مراسم جشن می شویم رقص نور تمام سالن را در بر گرفت بود، باورم نمی شود که واقعا پایان یک زندگی دو نفر است آن هم در ایران!
همه دوستان و آُشنایان جمع و مشغول گفتگو و بگو و بخنده هستند؛ هنوز کسی باورش نمی شود برای مراسم جدایی زوجی شرکت کرده اند که سه سال پیش با عشق و علاقه به هم رسیدند. مجردی دوباره، با چاشنی رقص و پایکوبی از مراسم جشن طلاق بود و در پایان هم با شکستن حلقه های ازدواجشان، جدایشان را به همه اعلام کردند.
خبرگزاری اسپوتنیک در گزارش روز خود نوشت: « به تازگی جشنی در ایران و بیشتر در پایتخت آن تهران برگزار می شود که به جشن طلاق معروف است. این جشن یک نوع مراسم رسمی است که برای اعلام پایان یافتن یک ازدواج برپا می شود.» آیا جدایی نیاز به جشن دارد؟! آیا روزهای از دست رفته شان نیازی به شادی دارد؟ یا نه انتخاب اشتباهشان نیاز به سور دارد؟
جشن طلاق برای اولین بار در کشور انگلستان برگزار شد. زوج های انگلیسی پس از طلاق و جدایی از هم به مناسبت این حادثه تلخ یا شیرین دوستان و آشنایان خود را به مهمانی دعوت می کردند و برای این مجلس کیک بزرگی را که عروسک هایی از زن و شوهری که از هم جدا می شوند روی آن قرار داشت، سفارش می دادند. ژاپن از دیگر کشورهایی است که مردم آن از طرفداران پرو پا قرص برگزاری مراسم جشن طلاق هستند. کیک، دسته گل، شمع و تعداد زیادی مهمان به اضافه یک چکش یا پتک برای له کردن حلقه های ازدواج از مهم ترین نمادهای طلاق ژاپنی ها به شمار می روند. ژاپنی ها در پایان جشن طلاق، حلقه های ازدواج خود را با پتک خورد کرده و در دهان قورباغه ای که در فرهنگ ژاپنی نماد شادی و رهایی است می اندازند و عروس هم دسته گل طلاق را در میان جمع مهمانان پرتاب می کند و دسته گل به دست هر کسی برسد، طلاق بعدی از آن اوست.
لاسوگاس به عنوان پایتخت جشن طلاق در ایالات متحده مورد توجه است. لورا داوا اولین رمان را درباره جشنهای طلاق نوشت و سپس کریستین گالاگر مفهوم جشن طلاق را در کتابش تحت عنوان «چطور یک جشن طلاق برگزار کنیم» گسترش داد.
طلاق اتفاق مبارکی نیست و حتی در اسلام از آن به عنوان منفورترین حلال ها یاد می کنند. عده ای از سر ندانستن اقدام به ترویج چنین فرهنگ اشتباهی کرده اند، تا جایی که این روزها زمزمه های از جشن طلاق ایرانیان در آن سوی مرزها می شنویم. چشم و هم چشمی عده ای جشن طلاق را به آنتالیا و ... کشانده است؛ دراین میان اگر بگوییم جشن طلاق یک سوغاتی غربی است؛ دروغ نگفته ایم! فرهنگی شیک و مجلسی که از غرب وارد فرهنگ ما شده است و بدآ به حال کشوری که این گونه مورد تهاجم فرهنگی قرار بگیرد، نسل آینده ای که یاد می گیرد برای اشتباهات بزرگ زندگیش و عمر برباد رفته اش جشن بگیرد.
این روزها تغییر در سبک زندگیمان را به عینه شاهد هستیم. از جزئی ترین مسائل زندگی مثل غذا خوردن و لباس پوشیدن گرفته تا بزرگترین مسائل زندگی همچون خواستگاری و ازدواج و امروز طلاق و... در زندگی هایمان ردپایی از زندگی اروپایی و اروپایی شدن پیدا می شود.
کافیست صفحه گوشی خود را نگاه کنید. در عرض چند ثانیه با جهانی ارتباط برقرار می کنید. در این میان شاهد نفوذ وغلبه فرهنگی کشوری هستیم که باعث می شود بسیاری از مسائل کمرنگ شده و فراموش کنیم از کجا آمده ایم و به کجا می رویم. و امروز جشن جدایی و طلاق به نام رهایی از فشار روحی و روانی برای بازسازی زندگی گذشته را مشاهده می کنیم!
تقلید و تبعت کورکورانه از فرهنگ غربی و ولنگاری فرهنگی؛ هنوز که هنوز است نتوانسته عده ای را از خواب غفلت بیدار کند که هم اکنون ایران با تمدنی 2500 سوژه رسانه های جهانی به لحاظ در گیری با انواع معضلات اجتماعی است.
گزارش : محبوبه اشرفی پیمان