گروه سیاسی-مانیا شوبیری: بامداد شنبه، رژیم صهیونیستی به برخی اهداف نظامی در ایران حمله کرد. اسرائیل مدعی شده است در عملیاتی تلافیجویانه که «روزهای توبه» (ایام الحساب) نامیده است، تأسیسات نظامی ایران را هدف قرار داده است؛ اما با توجه به اخباری که تاکنون منتشر شده است این حملات خسارات چندانی به همراه نداشته است.
اما با وجود هشدارهای که بعد از عملیات وعده صادق 2 مقامات جمهوری اسلامی به اسرائیلیها داده بود که هرگونه بروز خطا و اشتباه در حمله به ایران، طبعات سنگینی را به همراه خواهد داشت، در گفتوگو با یک تحلیلگر مسائل بین الملل به این موضوع پرداختیم که آیا ایران باز هم پاسخ حمله اسرائیل را خواهد داد؟ آیا منتطقه در انتظار یک بحران جدی خواهد بود؟
به گزارش
مردم سالاری آنلاین ،نوذر شفیعی، تحلیلگر روابط بینالملل در گفتوگو با
مردم سالاری با اشاره به اینکه براساس آن رفت و برگشتهایی که در حوزه حملات متقابل ایران و اسرائیل به هم بود و هدف اصلی این رفت و برگشتهها ارزیابی میزان بازدارندگی دو طرف بوده است، گفت: به نظر میرسد نه ایران و نه اسرائیل هنوز درباره توانمندی بازدارندگی دو طرف به نتیجه مشخصی نرسیدهاند. یعنی اسرائیل هنوز تصور میکند که ممکن است ایران توانمندیهای دیگری داشته باشد که در آینده بتواند نشان دهد.
شفیعی با تاکید بر اینکه اصلا قرار نبود تنش نظامی بین ایران و اسرائیل به این میزان برسد، گفت: معمولا تصورات برعکس بود به این معنا که قرار بود ما به آنها حمله کنیم و آنها در یک موقعیت انفعالی قرار گیرند.
این تحلیلگر روابط بینالملل در پاسخ به این سوال که پیشبینی شما درخصوص واکنش ایران چیست گفت: بستگی به این دارد که ایران تا چه حد بخواد این رفت برگشتها را انجام دهد، الان توپ در زمین ایران است؛ اینکه ایران ارزیابیاش از خسارتی که وارد شده ناچیز هست و نیازی به پاسخ نمیبیند، اینکه آیا پنجرهای برای اسرائیل باز شد که خروج آبرومندانهای از عملیات وعده صادق 2 داشته باشد، اینها به ارزیابی مقامات سیاسی و نظام ایران بستگی دارد و البته این ارزیابیها هست که به ما میگوید باید منتظر اقدام متقابل ایران باشیم یا خیر.
شفیعی خاطر نشان کرد: اما من معتقد هستم که ما نباید این امکان را فراهم میکردیم که سطح تنش به جایی برسد که ما مجبور به ورود یک درگیری بشویم.
این کارشناس مسائل بین الملل خاطر نشان کرد: در واقع ادامهی تنش با وضعیتی که تا الان درسطح منطقه ارزیابی شده است، به نظر میآید اگر ایران و اسرائیل به این نکته قانع شوند که به درگیریها پایان بدهند، شاید بشود از وقوع هزینههای بیشتر و بیشتر پرهیز کرد، در غیر این صورت اگر بخواهد این سیکل ادامه پیدا کند به نظر میآید نتیجه این مارپیچ بحران میتواند به یک جنگ تمام عیار در منطقه منجر شود که پیامدش بسیار ویران کنندهتر از آن چیزی هست که تا الان اتفاق افتاده است.
وی خاطر نشان کرد: به عبارت دیگر آن انتظاراتی که ما از روسیه داشتهایم، انتظاراتمان برآورده نشده است.
شفیعی با بیان اینکه سیستمهای دفاعی برای جنگههای قدیمی مثل جنگ ایران و عراق شاید کاربرد داشته باشد، گفت: در قیاس با جنگهای پیشرفته امروزی این سیستمهای دفاعی شاید ناکارآمد باشد؛ لذا ایران برای اینکه یک تهاجم خوب داشته باشه نیاز یک دفاع خوب هم دارد.
این تحلیلگر مسائل بین الملل با بیان اینکه شاید بهترین گزینه این باشد که ایران، کشورهای منطقه و هم امریکا به سمت یک راه حل پایدار حرکت کنند، گفت: ما الان تواناییهایمان مورد آزمون قرار گرفته است؛ این بحرانی که در منطقه اتفاق افتاده باید بهانهای باشه برای حل خیلی از مصائب عمده از جمله مسئله فلسطین و آن هم بر اساس یک راه حل منطقی نه یک راه حل ایدئالیستی.
وی با تاکید بر اینکه به نظر میآید که منطقه بیش از این نمیتواند از وقوع بحرانها جلوگیری کند، گفت: احتمال خروج بحران از کنترل سیاستمداران وجود دارد. بنابراین هنوز هم فرصتها برای کاهش تنش در منطقه وجود دارد.
شفیعی در ادامه به واکنش کشورهای عربی اشاره کرد و گفت واکنش کشورهای عربی که از قضا هم در عمل و هم در تئوری خوب بود.
او در ادامه به موضع گیری روسها اشاره کرد و افزود: هرکسی را باید بر اساس انتظاری که از او وجود دارد منتظر واکنشش بود، من راجع به کیفیت روابط نظامی ایران و روسیه اطلاع ندارم، ولی در مقابل آنچه که ما داریم به روسیه پرداخت میکنیم، دقیقا به خاطر روسیه، اتحادیه اروپا جزایر ما را اشغالی قلمداد کرد و به خاطر روسیه، غرب کامل پشت سر اسرائیل قرار گرفته است، وقتی که این هزینهها را ایران پرداخت میکند من به عنوانی یک تحلیلگر انتظار داشتم که هر پرنده ای وارد فضای ایران بشود به شکل قابل توجهی نابود شود و این را هم را در گرو سامانه پدافنده پیشرفته مثل S400 میدیدم. حالا یا تکنولوژی نظامی روسیه قد و قوارهاش همین است یا از دادنش به ایران خودداری کرده است!
شفیعی معتقد است لذا واکنش روسیه بیشتر به نظر من نوعی فرار به جلو هست تا در مقابل کم کاریهایی که در همکاریهای نظامی و دفاعی با ایران داشته سرپوش بگذارد، والا ما خیلی نیازمند به محکوم کردن روسیه نیستیم، ما نیازمند اقدام عملی روسیه هستیم.