بازنده‌ها به جان هم افتادند؛ شکست تقصیر کیست؟

گروه سیاسی: تقریبا از عصر جمعه که مسجل شد مشارکت نسبت به دور نخست ریاست جمهوری افزایش داشته و به نوعی می‌شد حدس زد که این افزایش مشارکت منجر به پیروزی مسعود پزشکیان می‌شود در شبکه‌های اجتماعی جریانی به راه افتاد که حالا مقصر اصلی شکست این جریان کیست؛ سعید جلیلی یا محمد باقر قالیباف؟

به گزارش مردم سالاری آنلاین ،البته در یک نگاه کلی باید گفت که مقصر اصلی این شکست کارنامه خود آنان است. طی این سال دولت آنان اگرچه تلاش‌هایی داشت ولی نتوانست کارنامه درخوری داشته باشد و چه از لحاظ اقتصادی و چه از منظر سیاست خارجی دولت سیزدهم ناکام بود. در واقع با وجود آنکه دولتی‌ها و طرفداران شان معتقد بودند که در سیاست خارجی موفق بودند و توانستند ایران را وارد برخی پیمان‌های اقتصادی کنند و یا نفت را به هر زحمتی که شده بفروشند اما باید اذعان کرد که این تکاپوها نه تنها در سفره مردم نشانی نداشت بلکه این سفره را نیز کوچک تر هم کرد.
اما جدا از بحث‌های کلی به نظر می‌رسد جریان اصولگرا در انتخابات کاندیدای نهایی خود دچار خطایی استراتژیک شد. در دور نخست انتخابات هرچند در نظرسنجی‌ها سعید جلیلی از محمدباقر قالیباف پیش بود ولی با یک تحلیل ساده می‌شد فهمید که آرای جلیلی قابلیت انتقال به قالیباف را دارد ولی عکس چنین موضوعی رخ نخواهد داد.
از طرف دیگر ، جلیلی به شدت دافعه دارد و بدنه جامعه از افکار و رویکردهای فکری و سیاسی او می‌ترسد. همین موضوع، دو قطبی شدن انتخابات را رقم زد و بخش مهمی از قشر حاکستری که اساساً تمایلی به شرکت در انتخابات نداشت، وارد عمل شد و از بیم جلیلی به پزشکیان رأی داد.
اگر طرف پزشکیان، قالیباف بود، دو قطبی انتخاباتی شکل نمی‌گرفت و فضا در مشارکت اندک به نفع اصولگرایان بود.
ناگفته پیداست، بخش مهمی از بدنه اصولگرایی و قسمتی از آرای خاکستری، برغم نقدهایشان بر قالیباف، در مجموع او را فردی دارای قدرت مدیریت اجرایی می‌دانستند که دارای کارنامه ای قابل ارزیابی است اما از سعید جلیلی، تصویری از یک «سخنران ایدئولوژیک» در ذهن داشتند که جز «مجموعه ای از مذاکرات شکست خورده منتهی به تحریم ایران» در چنته ندارد.
در واقع بسیاری ازکسانیکه از ترس جلیلی به پزشکیان رأی دادند، متمایل به قالیباف بودند. درصورتیکه رقابت پزشکیان - قالیباف صورت می‌گرفت، بخشی از آرای کنونی پزشکیان به صندوق قالیباف ریخته می‌شد، کما اینکه در دور دوم انتخابات، بسیاری از رأی دهندگان قالیباف، نام پزشکیان را روی برگه‌های خود نوشتند. در واقع، قالیباف این قابلیت را داشت که به سبد آراء پزشکیان حمله کند ولی جلیلی سهمی از این سبد نداشت. بنابراین، اگر قبل از دور اول، جلیلی کنار می‌کشید، تقریباً همه آرای او به علاوه بخشی از آرای پزشکیان به سبد قالیباف ریخته می‌شد. از سوی دیگر، با دو قطبی نشدن انتخابات، بخشی از آرای خاکستری هرگز به نفع پزشکیان فعال نمی‌شد. در چنان شرایطی قالیباف، می‌توانست حتی شانس اول انتخابات باشد ولی جلیلی ماند و دو قطبی اولیه در دور اول و دو قطبی نهایی در دوم دوم شکل گرفت و هم خود باخت و هم باعث باخت قالیباف شد تا مسعود پزشکیان راهی پاستور شود.
احمد خانجان، اقتصاد دان حامی قالیباف در طعنه ای به سعید جلیلی و طرفدارانش نوشت: «درست طبق پیش‌بینی و انتظارمان!
آقای جلیلی ۹۲ را مجددا تکرار کرد! حالا باز برید دست ببرید توی نظرسنجیا و ببرید توی ایتا که به قول خودتون از رای حرام قالیباف بریزه توی سبد رای‌تون!»
کانال صابرین نیوز از رسانه‌های تندرو اصولگرا نیز در این خصوص نوشت :« مسعود پزشکیان با اکثریت آرا به عنوان چهاردهمین رئیس‌جمهور ایران انتخاب شد. (تقریباً) امیدواریم در دوران ریاست‌جمهوری او ایران سربلند باشد؛ همچنین کشور همراه با رشد و شکوفایی همراه باشد.متاسفیم که سعید جلیلی با بی توجهی به توصیه بزرگان انقلاب و نظرسنجی‌ها و همچنین عدم ائتلاف با قالیباف شکست تلخی برای جبهه انقلاب رقم زد.درباره خیانت و خونخواهی (منظورش خودخواهی)سعید جلیلی و اطرافیانش بیشتر خواهیم نوشت.»
یک اصولگرا هم در شبکه اجتماعی ایکس در این باره نوشت :«هشدار دادیم اما به استقبال همان دو قطبی‌های مطلوب حریف رفتند.» یکی دیگر نیز نوشت :«دیگه می‌تونید از فردا تلفن تون رو روشن کنید آقای جلیلی ! تمام شد.» یک فعال رسانه ای اصولگرا هم در نوشته ای طعنه آمیز نوشت :«برخلاف برخی دوستان که می‌گویند سعید جلیلی کارنامه ندارد به نظرم ویژگی‌های منحصر به فرد آقا سعید رو هیچکس نداشته؛ تا حالا دوبار با حضورش در انتخابات، دو تا رئیس جمهور رو راهی پاستور کرده : سال 92 : حسن روحانی و سال 1403 : مسعود پزشکیان، خدا قوت آقا سعید.»