استراتژی بلااثر و نخ‌نمای زاکانی

گروه سیاسی: پس از مناظره سوم دیگر مسجل شده که روش علیرضا زاکانی که کپی برداری از احمدی نژاد سال 1388 است پاسخگو نیست و به قول معروف حربه‌ای نخ نما و سوخته تلقی می‌شود.
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،علیرضا زاکانی به سبک محمود احمدی نژاد تلاش دارد با بداخلاقی سیاسی به مقصود خود که همان تخریب رای رقبا است برسد. البته تفاوت زاکانی و احمدی نژاد اینجاست که اولی در نقش پوششی است و دومی بنا بود تا آخر باقی بماند.
نامزد پوششی اصولگرایان در سه مناظره ای که برگزار شده همانند سال 1400 با نامزدهای رقیب درگیری ایجاد می‌کند تا کاندیدای هدف جان سالم در مناظره‌ها به در ببرد. در سال 1400 علیرضا زاکانی مقابل عبدالناصر همتی و محسن مهرعلیزاده قرار گرفته بود و با لفاظی‌های خود باعث می‌شد این دو کاندیدا فرصت نقد نامزد هدف را نداشته باشند. قبل از برگزاری انتخابات سال مذکور، وی انصراف داد اما هم لقب گرفت و هم پست! به او لقب «تانک انقلاب» دادند و به پست شهرداری تهران رسید. اما تفاوت اصلی که میان سال 1400 و سال 1403 وجود دارد اینجاست که نامزدهای رقیب تصمیم گرفته اند که دیگر وارد چالش با زاکانی نشوند و تنها به ذکر این نکته بسنده نمایند که قرار نیست پاسخ کاندیدای پوششی را بدهند. این موضوع در مناظره هویدا تر بود تا جایی که باعث عصبانیت زاکانی و موضع گیری‌های عصبی وی شد. در بخشی از این مناظره وقتی بداخلاقی‌های سیاسی زاکانی علیه پزشکیان شروع شد نامزد اصلاح طلبان، از زاکانی پرسید: «آقای زاکانی تا آخر در انتخابات میمانی دیگر؟» زاکانی در پاسخ گفت: «حتما حتما می‌مانم و نمی‌گذارم شماها رئیس جمهور شوید.» همین کنایه پزشکیان در فضای مجازی بازتاب‌های فراوانی داشت. پیش از این پاسخ نامزد اصلاح طلبان، زاکانی که متوجه رویکرد مشترک پزشکیان و پورمحمدی در قبال او شده بود در بخشی از سخنان خود در سومین مناظره انتخاباتی در پاسخ به سخنان مسعود پزشکیان و پورمحمدی گفت: به آقای پورمحمدی و پزشکیان می‌گویم به ستادهای خود بگویید اگر با هم هماهنگ می‌کنند با هم یک مسئله را نگویید تا تابلو شود.» وی افزود:« نمی‌گذارم کلاه سر مردم بگذارید، آقای پزشکیان دائم در مجلس، کلاه سر شما می‌گذاشتند.»

بعد از این سخنان زاکانی، پزشکیان خطاب به وی گفت: «یک رقابت است و مردم انتخاب خواهند کرد. هیچ کسی نمی‌تواند جلوی کسی را بگیرد این مردم هستند که قضاوت خواهند کرد که حق با چه کسی است.» پزشکیان در جواب به زاکانی که گفته بود نمی‌گذارم رئیس جمهور شوید گفت: «می‌گویید من نمی‌گذارم شما رئیس جمهور شوید، یا جای خدا نشسته یا جای مردم!» وی ادامه داد :«یا این دیدگاه را باید دنبال کنند که ادعا کردنش ساده است و یا اینکه ما در خدمت مردم بوده‌ایم و می‌شناسند و انشاالله در خدمت خواهیم بود.» اما نکته اصلی اینجاست همانطور که در ابتدا آمد چنین رویکردی دیگر نه نفعی برای جریان اصولگرا دارد و نه می‌تواند حتی تنور انتخابات را داغ کند.
طبق آخرین نظرسنجی‌های انجام شده بداخلاقی‌های سیاسی زاکانی نه تنها باعث ریزش آرای پزشکیان نشده بلکه کمپین وی را نیز تقویت کرده است. از طرف دیگر برخلاف آنچه تصور می‌شود که چنین بگو مگوهایی باعث حضور مردم پای صندوق رای می‌شود در این موضوع نیز زاکانی تا اینجا شکست خورده است و برخی ناظران می‌گویند جامعه دیگر از جدل‌های سیاسی استقبال نمی‌کند و دوران سال 1388 گذشته است. اما سوال دیگر اینجاست که آیا همه منصرفین از ادامه تبلیغات ریاست جمهوری پاداش می‌گیرند یا تعدادی از آنها؟ آیا هر دو جریان به این موضوع اعتقاد دارند و برای این امر مهم برنامه‌ریزی می‌کنند یا یک جریان با برنامه وارد چنین سناریویی می‌گردد؟ آنچه در انتخابات سال ۹۲ پس از انصراف عارف به نفع روحانی رخ داد، چنین اتفاقی نیفتاد.
یعنی عارف وارد دولت روحانی نشد، اما در انتخابات ۱۴۰۰ پس از انصراف زاکانی، قاضی‌زاده‌هاشمی و... مشاهده شد که این اشخاص در دولت به کار گرفته شدند.
آیا مسئله ما این نیست که باید نامزد‌های ریاست جمهوری براساس اصل ۱۱۵ قانون اساسی از رجال سیاسی و مذهبی باشند؟ یا به عبارت دیگر مفهوم اصل مذکور در قانون اساسی از منظر مردم نمی‌توان تعبیر کرد که رجال سیاسی مذهبی همان مرد میدان باید باشند؟ سوال مهمتر این است که اینان چه رجالی هستند که هر چهار سال یکبار وارد کارزار انتخاباتی می‌شوند و سپس به صورت دسته‌ جمعی به یک نامزد حمله می‌کنند و در آخرین روز انتخابات از مناظره کناره‌گیری می‌کنند و سپس پاداش خود را در تقسیم غنایم اخذ می‌کنند.
آیا افرادی که با این رویکرد وارد انتخابات می‌شوند، می‌توان اسم رجال را برای آن‌ها برگزید؟ در مناظره‌ها حداقل دو نفر از نامزد‌ها در بیان مطالب و همچنین اعلام مواضع خود درخصوص سوالات مطرح شده توسط کارشناسان رفتار و کنشی از خود نشان دادند که در افکار عمومی اینگونه تلقی شده است که درنهایت این نامزد‌ها از مبارزه انتخابات انصراف خواهند داد و اصطلاحا به نفع نامزدی که می‌تواند رقیب اصلی باشد کناره‌گیری خواهند کرد. تکرار این موضوع در دو انتخابات پشت‌سرهم آیا مفهوم رجال مذهبی سیاسی را مورد ابهام قرار نمی‌دهد؟ گرچه به نظر می‌رسد با توجه به وجود فضای مجازی و انتشار مواضع نامزد‌های ریاست جمهوری هم در انتخابات گذشته و هم در انتخابات جاری، انتخاب را برای مردم راحت‌تر خواهد کرد و مردم حتما پاسخ اینگونه نامزد‌ها را در روز رای گیری خواهند داد.