خلأ در جنگ اوکراين

گروه بين‌الملل - علي ودايع: اگرچه همه نگاه‌ها معطوف به جنگ غزه و سياه چاله اسرائيل است اما رهبران غربي هنوز هم نيم نگاهي به جنگ اوکراين و تقابل با روسيه دارند. مشکل بنيادين متحدين غربي،  کمبود منابع براي حمايت همزمان از کي يف و تل آويو است.
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،روزنامه انگليسي تلگراف مي‌نويسد اکنون در اوکراين زمان «بزدوريژژيا (Bezdorizhzhia)» يعني فصل گل و لاي است. اين پديده اثر فلج کننده اي بر نيروهاي نظامي دارد.تجربه جنگ در پاييز سال گذشته نشان داد که حتي تانک‌هايي که به طور خاص براي جابجايي خارج از جاده‌ها طراحي شده‌اند هم اغلب نمي‌توانند حرکت کنند.
اوکراين اين روزها با مشکلات عمده اي در ارتباط با انتقال سربازان و تدارکات ارتش مواجه است. طرح حمله ارتش اوکراين به مواضع روسيه در اين شرايط غيرعملي است. اين در حالي است که «ولادمير زلنسکي» رئيس‌جمهوري اوکراين، تحت فشار شديد بين‌المللي، تلاش کرده تا اين تصور را ايجاد کند که ضد حمله ارتش او متوقف نشده است. نکته اينجاست علي‌رغم لحن خوش‌بينانه وي، ارتش اوکراين تا چند هفته آينده حمله نخواهد کرد چرا که حمله در اين شرايط به معناي نابودي نيروهايش است. البته زلنسکي اينقدر ديوانه است که ارتش اوکراين را وسط جهنم بفرستد.
روزنامه تلگراف با تاکيد بر اين که متحدان اوکراين ارسال تانک‌ها از جمله لئوپارد آلماني، آبرامز آمريکايي و چلنجر بريتانيايي را بر عهده گرفته اند، افزود: با اين که آموزش چگونگي استفاده از اين تجهيزات هم بر عهده دوستان کي‌يف قرار گرفت همچنان نوک نيزه زرهي قدرتمند اوکراين تنها 10 مايل پيشروي کرد که به عمليات‌هاي رعدآسايي که زلنسکي تبليغ مي‌کند شباهتي ندارد.
ارتش سرخ در اوج اعتماد به نفس
خبر بد براي کي يف و متحدين غربي اين است که ارتش سرخ در اوج اعتماد به نفس قرار دارد. روس‌ها در طول اين 20 ماه جنگ درس‌هايي گرفته و شيوه‌هاي مبارزاتي خود را بهبود داده‌اند. آن‌ها حالا هماهنگي بهتري ميان نيروي هوايي و زميني خود ايجاد کرده و در حفاظت و پشتيباني از نيروهاي خود بهينه‌تر عمل مي‌کنند.  روس‌ها که مواضع خود را متسحکم و غير قابل نفوذ کرده اند ؛ در فکر يک حمله برق آسا در منطقه آوديوکا هستند. روس‌ها منابع فراواني را به اين عمليات اختصاص دادند تا بار ديگر بتوانند اين شهر را محاصره کنند. تا اين لحظه نيروهاي اوکرايني هنوز شهر را تخليه نکرده‌اند و روس‌ها همچنان سعي در محاصره کامل شهر دارند.
آوديوکا دارد به باخموت دوم تبديل مي‌شود. تنها تفاوت اين است که باخموت اهميت استراتژيک چنداني نداشت و اين گروه واگنر بود که سعي داشت آن را به نمادي براي خود بدل کند. اما آوديوکا واقعا از نظر استراتژيک باارزش است. اين منطقه يکي از مسيرهاي کليدي به دونتسک بوده و در فاصله‌اي ميان فرودگاه و نقاط شمالي اين شهر قرار دارد.
از طرف ديگر روسيه توانسته زرادخانه خالي موشکي خود را دوباره ساماندهي کند و احتمالا حملات هوايي در راه است. خبر خوب براي مسکو اين که زمستان در راه است و زمين با بارش برف قابليت لجستيکي به ارتش روسيه مي‌دهد. بالاتر از همه باور روس‌هاست که مي‌گويند پدران ما استاد جنگ در فصل يخبندان بودند.
حال که سلاح‌هاي آمريکايي و توجهات غرب به خاورميانه معطوف شده، روسيه نيروها و تجهيزات بيشتري را به حملاتي شديد در شمال‌شرقي اوکراين اختصاص داده است؛ در کوپيانسک، جنوب دونباس، آوديوکا، زاپوريژيا و شمال توکماک. هدف مسکو پيشگيري از پيشروي مضاعف اوکراين به‌سوي جنوب است.
سوال بي جواب
بر اساس شايعات رايج ميان منابع امنيتي اوکراين، والري زالوژني، فرمانده نظامي اين کشور مي‌گويد که ضدحمله اوکراين عملاً به پايان رسيده و نيروهاي اين کشور حالا بايد با حفظ مناطق تحت کنترل خود، براي عمليات بعدي در سال آينده ميلادي آماده شوند. اما ولوديمير زلنسکي، رئيس‌جمهوري اوکراين زير بار پذيرش اين امر نمي‌رود؛ چرا که مي‌داند غرب اين را به معناي پايان مبارزه او براي اوکراين قلمداد خواهد کرد.
رئيس‌جمهوري اوکراين مي‌داند که غرب صبر چنداني نسبت به خواسته‌هاي زلنسکي براي پس گرفتن تمامي مناطقي که به روسيه باخته ندارد. کي‌يف نگران است که دستاوردهايش در ضدحمله در چشمان غرب چندان برجسته ظاهر نشده و غرب حمايتش را کاهش دهد. اوکراين به خوبي از تبعات سياسي هر اثري از بن‌بست نظامي در غرب آگاه است و نمي‌خواهد اين امر محقق شود.
تلگراف صراحتا مي‌نويسد؛ در باور رهبران غربي اوکراين شکست خورده است اما کسي اين موضوع را به زبان نمي‌آورد. سوال اساسي اينجاست که علي رغم بي‌سابقه‌ترين ريخت و پاش آمريکا و اروپا براي کمک به کي يف ، چرا ضدحملات اوکراين به موفقيت چشم گيري دست پيدا نکرده است؟!
وضعيت اوکراين در جنگ با روسيه براي ژنرال‌هاي ناتو قابل قبول نيست ؛ يا آن‌ها اشتباه کردند و تانک‌ها، حتي با آموزش و تاکتيک‌هاي غربي، ديگر سلاح تعيين کننده‌اي نيستند يا اوکرايني‌ها، با وجود اينکه توسط ارتش‌هاي غربي آموزش ديده اند، به درستي عمل نکرده اند.
به نوشته تلگراف، روسيه به طور قطع استحکامات قوي در همه جا ندارد. حفاظت از مرز روسيه و اوکراين در تمام مسير جبهه نبرد تا بلاروس چندان قوي نيست. با اين حال، اوکراين فقط عمليات‌هاي جزئي و نه چندان مهم در خاک روسيه انجام داده و نمي‌تواند از تجهيزات غربي در آنها استفاده کند. اين واقعيت که آنها هيچ پيشرفتي نداشته اند، قابل توجه است. نکته قابل توجه اين که طرح حمله اوکراين در زمستان متوقف شده و اگر چيزي تغيير نکند، سال آينده نيز شاهد جنگ‌هاي فرسايشي و بي نتيجه خواهيم بود.
اوکراين بيش از روسيه نيروهاي خود را از دست خواهد داد و هر چه تعداد افراد کشته شده در سن کار افزايش يابد، بازسازي جامعه و اقتصاد پس از جنگ در اين کشور دشوارتر خواهد بود. از طرفي اين خطر وجود دارد که تعداد زيادي از آوارگان اوکرايني که در اروپا پذيرفته شده اند، به وطن خود بازنگردند و اين مشکل براي اروپا از شليک هر بمب، موشک و يا گلوله اي خطرناکتر است. 
غربي‌ها به اين نتيجه رسيده اند که قطع حمايت از اوکراين با وجود شکست‌ها و فقدان پيشرفت‌هاي ميداني منطقي نيست. غرب براي تامين امنيت خود با کمترين هزينه، گزينه ارسال کمک را همچنان روي ميز دارد. تحليلگران خوش‌بين اذعان کرده‌اند که صرف پول براي کمک‌هاي نظامي به اوکراين مقرون‌به‌صرفه‌ترين هزينه دفاعي است که هر کشوري در سازمان پيمان آتلانتيک شمالي (ناتو) مي‌تواند انجام دهد.
غربي‌ها درصد کمي از بودجه دفاعي خود را صرف کمک به اوکراين مي‌کنند تا از روسيه در امان باشند. آن‌ها معتقدند تا زماني که اوکرايني‌ها مايل به جنگ هستند، غرب بايد از آنها حمايت کند اما اين ديدگاه منتقدان سرسختي در اروپا و آمريکا دارد. محدوديت منابع مالي و نظامي روي فکر و ذهن رهبران غربي سنگيني مي‌کند.روسيه احتمالا با يک حمله زمستانه موشکي و زميني تلاش خواهد کرد عمق استراتژيک در جنگ اوکراين را گسترش دهد تا فشار بر طرف غربي را افزايش دهد. در ميان تمام آنچه که گفته مي‌شود و گفته نمي‌شود ؛ کاخ سفيد و کاخ کرملين با چشمک و لبخند ديپلماتيک به يکديگر نگاه مي‌کنند.