چرا امیدواری به «رتبه بندی معلمان» کم شده است؟

گروه اجتماعی – فخری سادات مسچی: روز دوشنبه در حالی معلمان شهرهای مختلف کشور در تجمعاتی خواستار همسان سازی حقوق خود شدند که لایحه «رتبه بندی معلمان» نزدیک به یک سال است که در راهروهای مجلس است و مجالی برای رسیدگی در جلسه علنی و رای گیری پیدا نمی کند. البته در این باره وعده های بسیار داده شده و هر چند وقت یکبار از تصویب آن در صحن علنی سخن گفته می شود ولی در عمل اتفاقی نمی افتد!
بر اساس گزارش خبرگزاری ها دوشنبه فرهنگیان نقاط مختلف خوزستان در ادامه اعتراضات سراسری معلمان مقابل اداره آموزش و پرورش شهر و شهرستان‌های خود تجمع کردند. خواسته این فرهنگیان همسان سازی حقوق و اجرای طرح رتبه بندی مطابق با ۸۰ درصد حقوق هیأت علمی دانشگاه‌ها است. همچنین فرهنگیان قزوین در اعتراض به معلق ماندن طرح همسان‌سازی، مقابل اداره کل آموزش و پرورش استان تجمع کردند. این در حالی است که  سه هفته پیش هم فرهنگیان استان قزوین در اعتراض به اجرا نشدن طرح رتبه‌بندی، اعتراض قانونی و مجوزدار برگزار کرده بودند.
در همین روز جمعی از معلمان آذربایجان شرقی نیز در اعتراض به شرایط کاری خود از جمله اجرا نشدن طرح رتبه بندی و همسان سازی حقوق معلمان از ساعتی قبل مقابل ساختمان آموزش و پرورش استان در تبریز تجمع کردند. معلمان با در دست داشتن پلاکاردها و سردادن شعارهایی خواستار اجرای عدالت و برخورد صادقانه دولت و مجلس شورای اسلامی با قشر فرهنگی شدند و حل مشکلات اقتصادی و معیشتی خود را مطالبه کردند. همچنین جمعی از فرهنگیان استان فارس با تجمع مقابل اداره آموزش و پرورش همزمان با سایر مراکز استانها نسبت به عدم اجرای طرح رتبه‌بندی معلمان اعتراض کردند.
این اولین بار نیست که فرهنگیان برای خواسته های صنفی خود تجمع برگزار می کنند و طی ماه های اخیر چندین بار اخبار و گزارش هایی درباره تجمع معلمان در شهرهای مختلف مخابره شده است. می توان گفت بخشی از آنچه مطالبه این معلمان است در لایحه مانده در مجلس وجود دارد، لایحه ای که طبق آخرین نظرات باید یکشنبه گذشته در صحن علنی مجلس به رای گذاشته می شد اما گویا هنوز مشکل اصلی بر سر راه تصویب آن، که تامین 25 هزار میلیارد تومان منابع مربوط به آن است، ادامه دارد.
البته «رتبه بندی معلمان» سابقه ای طولانی تر از این لایحه دارد. این خواسته ای است سالها است از سوی معلمان پیگیری می شود و دولت ها و مجلس های مختلف وعده هایی در این خصوص داده اند ولی متاسفانه در عمل اتفاق خاصی نیفتاده و همچنان عموم معلمان نسبت به نادیده گرفتن شایستگی‌های حرفه ای، منزلت و مرجعیت علمی و اجتماعی معلمان و دریافتی حقوق و مزایای خویش نسبت به سایر مشاغل دولتی اعتراض دارند و بارها این اعتراض خویش را به صورت مدنی بیان داشته اند.
درباره این لایحه خاص باید گفت که خرداد ماه گذشته کلیات رتبه بندی معلمان در صحن مجلس به تصویب رسید، اما بررسی نشدن جزئیات این لایحه در صحن علنی طی تابستان، موجب شد که در مهرماه ۱۹۰ نماینده برای در اولویت قرار گرفتن لایحه رتبه‌بندی معلمان درخواست بدهند و همین امر باعث شد که با بازگشایی مجلس در نهم آبان ماه این موضوع مدنظر قرار گیرد و جلسه غیرعلنی مجلس با حضور نماینده دولت به موضوع  «تخصیص ۲۵ هزار میلیارد تومان برای اجرای رتبه‌بندی معلمان» اختصاص یابد. طبق گفته علیرضا منادی رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در صورت تصویب این لایحه طبق نظر مجلس، فرهنگیان 70 درصد افزایش حقوق را خواهند داشت.
واقعیت این است که اجرای مصوبه مجلس نیاز به ۲۵ هزار میلیارد تومان بودجه دارد که همین کار را سخت می کند! در همان زمان علیرضا کاظمی سرپرست وقت وزارت آموزش و پرورش، بزرگترین چالش اجرای رتبه‌بندی را، منابع مالی ناکافی در بودجه 1400 دانست و اعلام کرد که باید منتظر ماند و دید که مجلس، چگونه این تعارض را حل خواهد کرد؟ رئیس سازمان برنامه و بودجه نیز در آن تاریخ از مجلس درخواست کرد که نظام رتبه‌بندی فرهنگیان طبق لایحه دولت اعمال شود چون در لایحه منابع به اندازه پیش‌بینی شده است و اگر بیش از این در نظر گرفته شود به خلق پول، استقراض و هزینه سنگین به قشرهای دیگر منجر خواهد شد.
بهر حال با برگزاری نشست غیرعلنی عده ای از موافقت دولت و مجلس با تخصیص ۲۵ هزار میلیارد تومان برای اجرای رتبه‌بندی معلمان خبر دادند اما یکی از نمایندگان تصریح کرد که مجلس مصوبه‌ای مبنی بر اختصاص ۲۵ هزار میلیارد تومان برای اجرایی کردن لایحه رتبه‌بندی نداشته است!
پنجم آذرماه در حالی که بعضی نمایندگان مجلس از بررسی دوباره این لایحه در صحن علنی مجلس طی دو هفته آتی خبر داده بوند خبرگزاری دولتی ایسنا به نقل از نیکزاد معاون اول مجلس نوشت که «دولت در تلاش است تا لایحه رتبه‌بندی معلمان را بازپس گرفته و اصلاحاتی را در آن انجام دهد.» اما این خبر چند ساعت بعد توسط نیکزاد تکذیب شد و وی باز هم به ایسنا گفت: «خبری که از قول بنده مبنی بر پس گرفتن لایحه رتبه بندی توسط دولت، منتشر شده، صحت ندارد. دولت و مجلس بایکدیگر این موضوع را پیش می‌برند و اکثریت مجلس با این لایحه موافق هستند.»
نیکزاد تاکیدکرد: رتبه بندی معلمان در دستورکار اولویت‌دار مجلس است و بزودی تصویب می شود.
شنبه گذشته یوسف نوری وزیر تازه آموزش و پرورش درباره رتبه‌بندی معلمان اظهار کرد: درباره رتبه‌بندی با مجلس و دولت صحبت کردیم  و به نظر می‌رسد این هفته در دستور کار باشد.
وی افزود: قطعاً برای همسان‌سازی حقوق معلمان باید تلاش‌هایی انجام شود اما هم‌اکنون درباره جزئیات آن ابهاماتی وجود دارد که باید برطرف شود، این طرح بیشتر همسان‌سازی است تا رتبه‌بندی. برای رتبه‌بندی نیاز است سند بیاید و بر روی سند مستقر شود تا در کیفیت کار آموزش اثرگذار باشد و حق معلم هم داده شود البته آنچه تصویب شده با عنوان رتبه‌بندی است و کار را در این قالب انجام می‌دهد.
یکشنبه 21 اذر مهرداد ویس‌کرمی عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس، آخرین تغییرات لایحه رتبه‌بندی معلمان را این‌گونه شرح داد: کمیسیون آموزش مجلس، لایحه رتبه‌بندی را به‌شکل آرمانی تغییر داد و همترازی با اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها در این لایحه لحاظ شد اما هیئت رئیسه از بارگذاری آن استنکاف کرد و ادعا این بود 170 هزار میلیارد تومان بار مالی دارد، بنابراین مجدداً لایحه رتبه‌بندی برای اعمال اصلاحات به کمیسیون آموزش مجلس بازگشت و همترازی با دانشگاه‌ها حذف شد.
وی افزود:‌ در نهایت رتبه‌بندی معلمان به‌گونه‌ای تنظیم شد که ارتباطی با هیئت علمی دانشگاه‌ها نداشته باشد، البته توقع معلمان این بود با رتبه‌های دانشگاهی تطبیق داده شوند و 80 درصد آنها حقوق بگیرند اما این روند، 170 هزار میلیارد بار مالی داشت که دولت دوازدهم تأمین 20 هزار میلیارد تومان و دولت سیزدهم 25 هزار میلیارد تومان در سال را پذیرفته بود. 733 هزار و 638 نفرمشمول رتبه‌بندی قرار می‌گیرند.
اما علیرضا منادی سفیدان رییس کمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری مجلس در همان روز تصریح کرد: معلمان بر اساس طرح رتبه بندی ۸۰ درصد مربی پایه یک دانشگاه تهران را دریافتی خواهند داشت.
با توجه به تعلل مجلس و دولت معلوم نیست که تا چه اندازه می توان به تصویب این لایجه و اجرای آن امیدوار بود و همین موضوع است که باعث شکل گیری تجمعات معلمان شده است؛ معلمانی که سالها است وعده هایی در این زمینه می شوند اما در عمل چیزی نصیبشان نشده است.