بیست پیشنهاد سینمایی برای روزهای خانه نشینی

روزهای قرنطینه کشدار و جانفرسا می گذرد. هر ساعتی به قدر صد روز، خصوصا برای کسانی که عادت به فعالیت های خارج از خانه داشته اند، گذر هر ثانیه آن قابل تصور نیست. شبکه های اجتماعی و شبکه های خبری در حالی تقریبا همه اخبار خود را به کرونا اختصاص داده اند، که گویی فراموش شده که آدم ها برای گذراندن قرنطینه که چیزی کم از زندان ندارد، نیاز به سرگرمی هم دارند. در روزهایی که شبکه های اجتماعی از کارکرد اصلی خود (یعنی ارتباط و سرگرمی) خارج و تبدیل به رسانه های خبری (آن هم بدون مسئولیت رسانه ای) شده اند، به نظر می رسد بهتر است به سرگرمی های خانگی قدیمی بازگشت. سرگرمی هایی مانند فیلم دیدن یا کتاب خواندن که تنها برای وقت گذراندن نبود و بسیاری از کسالت های آدم ها را نیز برطرف می کرد. شاید آن روزها که «اطلاعات» کمتر و «آموزش» بیشتر بود، وضعیت بهتری را شاهد بودیم. از همین رو ما در "مردم سالاری آنلاین" تصمیم گرفتیم تعدادی فیلم ایرانی را که کمتر دیده شده و می تواند تنوعی به روزهای قرنطینه بدهد معرفی کنیم. نکته این فیلم ها این است که در پخش های تلویزیونی کمتر به آنها پرداخته شده و نسل های جدیدتر شاید کمتر از وجود این فیلم ها (به دلیل بالا بودن تولیدات سینمایی در این روزها) باخبرند. علاوه بر اینکه سعی شده ارزش سینمایی هم در این فیلم ها بررسی شود تا بهترین های سینمای ایران به خوانندگان این مطلب معرفی شود. مرگ یزدگرد (1361 بهرام بیضایی)
-پس یزدگرد به سوی مرو گریخت و به آسیایی درآمد. آسیابان او را در خواب به طمع زر و مال بکشت (تاریخ)
همین جمله بالا نشان می دهد در این روایت ما با یک متن تاریخی مواجه نیستیم و بیضایی روایت را از دید خود و به شکلی سینمایی به ما نشان خواهد داد. مرگ یزدگرد تقابل دو گروه رعیت و پادشاه را نشانمان خواهد داد، اما به شیوه ای نو و دور از نگاه ظالم و مظلوم و طرح این سوال که بالاخره پادشاه کیست و آسیابان کیست. داستان مرگ یزدگرد سوم است که به مرو می‌گریزد و به طور ناشناس در آسیابی پناه می‌گیرد. داستان از زبان آسیابان، زن آسیابان و دخترشان بیان می‌شود و همه روایت‌ها با هم تفاوت دارد.
از اولین آثار بهرام بیضایی پس از انقلاب که هم به صورت تئاتر و هم به صورت سینما اجرا شده است. در اجرای سینمایی به لحاظ فنی و کارگردانی نیز با یکی از آثار بدیع سینمای ایران طرف خواهیم بود.
دیالوگ به یادماندنی: « زن آسیابان: اینک داوران اصلی از راه می رسند، شما را که درفش سپید بود این بود داوری، تا رای درفش سیاه آنان چه باشد.»