چرا تجاوز به کودکان تکرار میشود؟

در روزهای گذشته فاجعه ای تکراری از نظر نوع جرم ولی همچنان غیر قابل تحمل برای جامعه انسانی در شوشتر رخ داد. فرد سابقه‌داری که اقدام به تجاوز به چند کودک کرده بود با تصویربرداری از صحنه های تجاوز به کودکان و تهدید به انتشار تصاویر در فضای مجازی سعی در پنهان کردن مسئله داشت که تصاویر به طریقی که هنوز روشن نیست پخش و متجاوزین دستگیر شدند.
متاسفانه در جامعه کنونی ما تجاوز تبدیل به جرمی رو به رشد شده و این در حالیست که بسیاری از قربانیان یا خانواده آن ها به دلیل ترس از آبرو از شکایت صرف نظر می کنند و آماری که در حال حاضر در دست داریم می تواند تنها بخشی از تعداد واقعی آن باشد. حتی  قسمتی از این آمارهای در حال افزایش نیز مربوط به افرادی است که قبلا قربانی شدند و به تازگی اقدام به ثبت شکایت کرده اند.
همین ترس گاها باعث میشود تا متجاوز با گرفتن عکس و فیلم از قربانی با تهدید به پخششان، او را به سکوت وادارد و از کیفر جرم خود فرار کند. بدون وجود شکایت و اقدامی، مجرم آزادانه در جامعه به زندگی عادی ادامه میدهد و مجددا با تکرار عمل خود فرد دیگری را قربانی می کند.
اینکه دائما در حال مشاهده  این روند تکراری در جامعه هستیم ناشی از عوامل متعددی است که از جمله آن میتوان به در دست نبودن یک نقشه جامع و راهگشا برای پیشگیری از چنین اتفاقات تلخی اشاره کرد. ارقام و آمارهای اعلامی در مورد این جرم از سوی مراجع ذیربط و مسئولین طی سال های گذشته نشان دهنده این واقعیت تلخ است که درصد بالایی از قربانیان تجاوز را کودکان به ویژه کودکان پسر تشکیل می دهند و تعداد تجاوزهای صورت گرفته نسبت به پسران بیشتر از دختران است‌. شاید اگر پیش از این ها مسائل مربوط به کودکان در اولویت رسیدگی مسئولان و جامعه قرار میگرفت و برخی آموزش های لازم  به کودکان و والدینشان داده میشد  اکنون در این موضوع شاهد وخامت اوضاع بدین شکل نبودیم.
در برخی موارد بیمار بودن خود متجاوز، از دیگر دلایل افزایش این جرم است مانند بیماری پدوفیلیا (میل جنسی به کودکان). برخی از این بیماری ها قابل درمان و برخی دیگر قابل کنترل هستند که در هر صورت با بررسی و نظارت قابل تشخیص و باعث جلوگیری از تکرار و در برخی موارد پیشگیری از وقوع جرم است.
علاوه بر این سکوت قربانی، مسئولان و جامعه نیز به گسترش این جرائم دامن میزند.
برای کنترل این چرخه تکراری لازم است تا در نحوه رسیدگی و مجازات در این نوع جرائم تجدیدنظر شود و به بررسی همه جانبه عوامل ایجاد کننده، آموزش و اطلاع رسانی پرداخته شود تا شاید بتوان از میزان وقوع این اتفاقات تلخ کم کرد. مضافا که باید جنبه های حمایتی از قربانیان تجاوز چنان قوی باشد که موضوع مقصر نبودن قربانی در رخ دادن این جرم در جامعه فرهنگ سازی شود تا هم خود قربانی از اعلام جرم نهراسد و هم مجرم بداند که نمیتواند با تهدید افراد برای همیشه جرم خود را پنهان نگه دارد زیرا آبروی قربانی در گرو چنین موضوعی نیست که ترس از دست دادن آن را داشته باشد.
تا زمانی که به این باور نرسیم تا موضوع تجاوز را از تابو بودن در جامعه خارج کنیم و آموزش و نظارت لازم در این زمینه را انجام دهیم شاهد اتفاقاتی مانند آنچه بر کودکان شوشتری گذشت، خواهیم بود. بعد از مدت ها سکوت اکنون دیگر زمان تجدیدنظر در شیوه برخورد با این معضل رسیده تا کودکانمان دیگر قربانی چنین وقایعی نباشند.
*فعال حقوق کودک