ترکیه، همسایه غربی و همکیش ماست و به حکم دین مشترک و همجواری، پیوسته منافع مشترکی بین دو کشور برقرار بوده است. در سالهای اخیر به دلایلی ترکیه وطن دوم دهها هزار ایرانی شده است که در آن کشور زندگی میکنند، حتی رونق و آبادانی برخی شهرهایش به همت ایرانیان مهاجر صورت گرفته است و علاوه بر آن، سالانه حدود دو میلیون ایرانی به ترکیه سفر میکنند و بدین وسیله، میلیاردها دلار از جیب ایرانیان به کیسه ملت ترکیه سرازیر میشود و به غیر از آن، بازار ایران، جایگاه مناسبی برای عرضه کالاهای این کشور همسایهای است که گرمای خانههایش با گاز ایران تامین میشود.
وانگهی، مردم ترکیه هم میدانند که جنگ بین ایران و عراق که به تخریب زیرساختهای اقتصادی دو کشور انجامید، چقدر ترکیه را آباد کرد و اقتصاد ضعیفاش را آن چنان رونق داد که در زمره اقتصادهای موفق و توانا، سری از میان سرها درآورد؛ یعنی، خرابی ما آبادانیاش را رقم زد. متاسفانه این گنجهای بادآورده به جای همزیستی مسالمتآمیز با همسایگان و رعایت منافع مشترک و مصالح فیمابین، عادتی را برای ترکیه عارض کرده که کاخ پیشرفت و توسعه خود را بر خرابههای زندگی همسایگان بنا کند. خوی ناپسندی که در بهار عربی از دولت ترکیه بروز کرد و خواست که با فرصتطلبی، مدل حکومت خود را بر کشورهای منطقه اعماز مصر و لیبی و تونس و بحرین و... تحمیل کند نقشه نسنجیدهای که با هشیاری برخی کشورها به نتیجه نرسید اما به ویرانی دو کشور همسایه جنوبی عراق و سوریه انجامید با میلیونها آواره و صدها هزار کشته و دهها هزار تجاوز و هزاران زن و مرد و کودکی که در عین آوارگی طعمه دریای
مدیترانه شدند. حال در میان آتش و خون، ترکیه و دولت اردوغان چه فرار به جلو کند و چه در اتحاد شوم پیش رو به قیافه دوست و طرف اتحاد ظاهر شود، در زمره آتش افروزان جنگی است و اگر بیشتر در این اتحاد جدید پافشاری و اقدام کند در ردیف آلسعود متجاوز و آدمکش و رژیم همیشه متجاوز و غاصب و کودککش صهیونیستی جای میگیرد. چرا که دو در بزرگ در مرزهای جنوبی
خود گشود.
از در نخست دهها هزار آواره سوری را پذیرفت تا امروز، روز به اشاره رئیسجمهور تازه کار آمریکا و وعده رئیس سیا که به تازگی از ترکیه دیدن کرد، منطقه آزادی به طول 100 و عمق 20 کیلومتر با اشغال شهر استراتژیک «الباب» سوریه ایجاد کند و به ارتش به ظاهر آزاد سوریه بسپارد تا مانعی باشد، جهت به هم پیوستن کردهای سوریه و ترکیه و این منطقه آزاد ادامه یابد تا مرز اردن که امنیت رژیم صهیونیستی تامین شود و اما در دوم، آن گذرگاهی بود که دهها هزار داعشی تعلیم دیده و تقویت شده به عراق و سوریه آمدند و نفرت انگیزترین تجاوزات ضد انسانی را رقم زدند و نشانی از آبادی و زیرساخت اقتصادی و فرهنگی نگذاشتند و مصیبت بارتر اینکه این چهره مخوف را به اسلام نسبت دادند و دین رحمانی را، آیینی خشن و مخالف اصول انسانی معرفی کردند و براستی اگر دادگاه عدلی برگزار میشد و حقوق بشر، ابزاری و بر روی کاغذ نبود، اردوغان و آل سعود و رژیم صهیونیستی میبایست در دادگاه جنایتکاران جنگی، برای عبرت بشر، محاکمه و به تیغ عدالت سپرده میشدند.
البته هماکنون نیز اردوغان از منظر افکار عمومیو مردم آسیبدیده خاورمیانه، سیاستمدار ناآرام و توسعهطلب و جنگافروز است. متاسفانه دولت اردوغان نه تنها از آن همه ویرانی و آتش و خون و کرده بیتدبیری خود عبرت نگرفته، بلکه به غیر از عوارضی که بر جامعه ترکیه حادث کرده، دوباره دست در اتحاد شومیدارد که دیگر متحدانش، آلسعود متجاوز و شیخ نشینهای خلیج فارس هستند و باید امر آمریکا و وعده رئیس سیا و تجدید رابطه با رژیم صهیونیستی را هم بر آن افزود.
علت حمله اخیر اردوغان به منافع ایران و عنوان کردن بحث شیعه و سنی و فارس و عرب و ترک و تکرار همان لاطائلات به زبان چاووش اوغلو و دمیدن بر شعار ایران هراسی را باید در راستای اهداف این اتحاد شوم اخیر دانست که البته با هشیاری و درایت دولت ایران و وحدت ملی و وحدت کلمه، همانند نیات قبلی دولت اردوغان، راه به جایی نخواهد برد.
و اما بزرگترین کمکی که بجز وحدت ملی به عنوان پیشدرآمدی میتواند یاور دولت روحانی در این گستره زمانی باشد، همانا خودداری از سفر به کشور ترکیه است.
به یقین، ملت شریف و آگاه و اهل معرفت ایران، آن قدر درایت و هشیاری دارد که در این موقعیت حساس دو میلیون هموطن خود را با دلایل منطقی و عاطفی و عرق ملی از سفر به ترکیه منع کند و هشدار دهد به این که نباید خود موجبات تقویت اتحاد شوم دشمنان ایران علیه منافع و مصالح ملی خود فراهم سازد و دیگر، تحریم کالاهای ترک است و روی آوردن به فراوردها و اجناس و ساختههای ایرانی است همان اقدام هوشمندانهای که کشورهای پیشرفته و توسعه یافته به آن اقدام کردند و نتیجه هم گرفتند، اقدام پسندیدهای که عین «اقتصاد مقاومتی» و اساس رونق اقتصاد ما است.