تفکیک والدین از فرزندان

 
ولا تزروا وازره و زر اخری ( قرآن مجید )
 
گیرم پدر تو بود فاضل
از فضل پدر ترا چه حاصل ( سعدی علیه رحمه)
 
خداوند در قرآن می فرماید: هر شخصی مسئول اعمال خودش است و هیچ شخصی بار گناه دیگران حتی نزدیک ترین افراد را به دوش  نمی کشد .
شعرای پارسی گوی، در اشعارشان به این نکته اساسی اشاره و تاکید دارند اگر پدری فاضل بود نصیبی از فضل پدرعاید فرزند نمی شود و عکس آن هم صادق است. هر کدام باید به فضل خودشان افتخار بکنند یا اگر پدری از انبیای الهی و در حد پیامبران اولوالعزم بود و فرزندش به انحراف از تعالیم الهی سوق پیدا کرد پدر مسئول نیست و مهمتر این که ، ‌در خاندان انبیا و اولیای الهی با وجود فرزند و همسر منحرف، جایگاه پیامبر در نزد خداوند محفوظ است .
متاسفانه در کشور ما در بعد انقلاب، انحراف فرزندان به حساب والدین گذاشته شد یا اگر والدین دچار لغزشی بودند یا هستند فرزندان باید به گناه ناکرده و به خاطر انحراف والدین، از بسیاری از امتیازات اجتماعی و سیاسی و ....محروم بشوند!
در روزهای اخیر و بعد از چالشی که بین یکی از شخصیت های کشور و شورای نگهبان رخ داد پوسترهایی در فضای مجازی منتشر شد که عکس تعدادی از منسوبین شخص مزبور گذاشته شد که با حجاب یا کم حجاب و بی حجاب و در خارج کشور تحصیل یا زندگی می کنند. گذشته از تردید در صحت و سقم این عکس ها، در صورت واقعی بودن چه ربطی به آن شخصیت دارد؟ اگر توزیع چنین پوسترها یا مطالب برای اولین بار بود قابل پردازش نبود ولی وقتی در چهل سال اخیر به کرات شاهد آن هستیم دلالت بر نزول و انحراف فرهنگ عمومی  دارد و باید به آن توجه شود. بدون آن که نگارنده خواسته باشد از شخصی خاص  دفاع کند باید  هر شخصی را  در چارچوپ اعمال خودش به قضاوت نشست .
 در بسیاری از خانواده های محترم ملاحظه می شود فرزندان در دام انحرافات فکری و اعتقادی و سیاسی و اخلاقی و اجتماعی و اقتصادی گرفتار می شوند و والدین قادر نیستند جلوی انحرافات بر شمرده شده را بگیرند آیا در محکمه عدل الهی والدین محکومند؟ انحراف فرزندان در خانواده های روحانیون صاحب مناصب حکومتی هم مشاهده می شود .
در دنیای امروز با این گستردگی ارتباطات و فضای مجازی و  تبادل فرهنگ ها، والدین توان ‌کنترل فرزندان و منسوبین را ندارند و از این رو هم حکومت نسبت به شهروندان و هم شهروندان نسبت به وابستگان به حکومت باید حریم ها را حفظ کنند و از ورود به حریم خصوصی خودداری کنند و پرداختن به مسائل جانبی و حاشیه ای دوری گزینند. از انصاف و جوانمردی نیست برای کوبیدن هر شخصی ‌ منسوبین را وارد درگیری بکنند .باید قبول ‌کنیم هر شخصی را باید در چارچوپ فکر و اندیشه و عملکرد خودش مورد قضاوت قرار داد .