وزیر و نارضایتی مردم و تولیدکنندگان

اندر تاریخ اخیر کشاورزی ایران و در دورۀ وزارت مهندس حجتی در دولت یازدهم روحانی آمده است که حجتی به رغم اینکه درس خوانده معدن بود و نه کشاورزی؛ چندین بار با عصبانیت و دلخوری در حضور رئیس جمهور روحانی و در جلسات هیات دولت رو در روی دوست هم سو و هم فکرش، جناب نوبخت، رئیس سازمان برنامه و بودجه وقت، می ایستد و تامین نقدیگی و پول گندم کشاورزان که به تاخیر افتاده بود را مطالبه می کند که روحانی هم این طلب و خواسته حجتی را تایید می کند ولی به رغم پشتیبانی رئیس دولت یازدهم به نتیجه نمی رسد.
بلاخره حجتی کفش و کلاه می کند و به درگاه سازمان برنامه و بودجه می رود و بست می نشیند و می گوید تا نوبخت پول گندم کشاورزان را ندهد نمی روم و همین جا می نشینم.
گرچه این بست نشینی حجتی با بست نشینی اش در مجلس ششم بخاطر دفاع از نمایندگان رد صلاحیت شده برای دور هفتم مجلس تفاوت ماهوی داشت ولی آنقدر نشست تا نوبخت برسد و بگوید: حجتی جریان چیست؟
ناظران عینی نقل می کردند که حجتی گفت؛ آمده ام پول گندم کشاورزان را بگیرم و تا ندهی همین جا بست می نشینم و تکان نمی خورم، که البته کمی بعد گرفت و پول گندم کشاورزان به ترتیبی که جای ذکرش در این مقاله اطاله کلام است، پرداخت شد و اعتراض و نارضایتی گندمکاران عجالتا خاتمه یافت.
حال، مرغداران و دامداران از کمبود ذرت و نهاده ها به شدت ناراضی و بعضا معترض هستند، قیمت فرآورده های دام و طیور به طرز بی سابقه ای افزایش یافته، مردم از اینکه نمی توانند تخم مرغ شانه ای 55 هزار تومانی و یا لبنیات و گوشت قرمز و گوشت مرغ که مداوم افزایش قیمت می یابند خریداری کنند، کلافه هستند و خود را آسیب دیده، ناتوان و مستاصل می بینند و از وزارت جهادکشاورزی که اینک متولی تولید و بازرگانی است، گله مند هستند.
ولی به نظر نمی رسد دکتر ساداتی نژاد که تحصیل کردۀ کشاورزی است و قبل از وزیر شدنش وعده های بسیاری در مورد حل مشکل صنعت دامپروری و کاهش قیمت محصولات و فرآورده های دام و طیور داده بود؛ اهل سماجت و بست نشینی باشد!
پس ظاهرا نباید مرغداران و دامداران به ستوه آمده از کمبود نهاده ها منتظر باشند که ساداتی نژاد در بانک مرکزی بست بنشیند و ارز ترجیهی4200تومانی مورد نیاز ترخیص کشتی های مملو از ذرت و سویا را تامین کند تا واردکنندگان بخش خصوصی کمتر دموراژ بدهند و قادر شوند کالاهای خود را ترخیص کرده و به بازارگاه برسانند و مرغداران که مدتی بالغ بر دو ماه پول نهاده های سهمیه ای خود را پرداخت کرده اند، آن را دریافت و تولید خود را به سرانجام برسانند یا انگیزه پیدا کنند که جوجه ریزی کنند یا دامداران و عشایر، دام های سبک و سنگین حتی آبستن های خود را روانه کشتارگاه نکنند.
نگارنده امید دارد این ارزیابی که وزیر نمی تواند ارز 4200 تومانی را تامین کند درست نباشد وگرنه این حکایت همچنان باقی خواهد ماند. زیرا واحدهای تولیدی که در وسط تولید هستند به ناگزیر کار خود را با خرید نهاده ها به قیمت آزاد که در بازار الاماشالله فراوان است، ادامه می دهند و طبیعی است که تلاش دارند محصول نهایی خود را با زیان کمترحداقل با قیمتی که زیر قیمت تمام شده نباشد عرضه کنند و این یعنی تداوم گرانی ها و نارضایتی بیشتر مردم از وزارت جهادکشاورزی و وزیر ساداتی نژاد.
در چنین شرایطی قاچاق دام زنده، گوشت مرغ، تخم مرغ و بعضا برخی اقلام لبنی افزایش می یابد و این نابسامانی به زیان مردم و تولیدکنندگان و به نفع واسطه های غیر متعارف ادامه می یابد.
از طرف دیگر واردات با ارز ترجیحی حتی در این دولتِ مدافع و مدعی حمایت از تولید داخل به ناگزیر جایگزین بخشی از کمبود کالاهای گفته شده، می شود کما اینکه طی ماههای گذشته روند این واردات شروع شده است و البته  افزایش نیز می یابد و موازی با این وضعیت  با کمبود شدید جوجه یک روزه، گوشت مرغ و تخم مرغ، گوشت قرمز، شیر و مواد لبنی تولید داخل و افزایش بیشتر قیمت آنها مواجه خواهیم شد.
خلاصه به شب عید نرسیده برای وزیر مسجل خواهد شد که برنامه هایش و آنچه وعده داده است و قرار بود عمل شود، تحقق نمی یابد، یعنی مردم ناراضی تر می شوند و کشاورزان اعم از تولیدکنندگان زراعی، باغی یا دام و طیور، اعتراضات خود را به صورت آشکار و پنهان بروز خواهند داد.
در پایان باید گفت؛ درون گرایی وزارتخانه به ویژه در دورۀ آغاز شده وزارت ساداتی نژاد و اتکای مفرط به اطرافیان و حلقه محبان، امکان مشورت وزیر با صاحب نظران با تجربه و آزموده غیرخودی یا حتی بخشی از مطبوعات تخصصی کهن سابقه با تجربه ارتباط بدون تکلف و تعارف با کشاورزان ؛ برای ارائه راهکارهای عملی و عاجل و ترسیم صحنه واقعی آنچه در حال اتفاق است را منتفی ساخته است.