روزهای خوش پوتین در آب‌های گرم خاورمیانه

امروز بیش از هر زمان دیگری می‌توان دلیل دخالت روسیه در انتخابات الکترال آمریکا و رسوایی راشاگیت را می‌توان لمس کرد.
«دونالد ترامپ» فرمان خروج نیروهای ارتش آمریکا را ملتهب ترین نقطه خاورمیانه یعنی سوریه، صادر کرده است. آمریکایی‌ها در افغانستان و عراق هم وضعیت مناسبی ندارند. ناوهای آمریکایی در خلیج فارس، دریای عمان یا حتی دریای سرخ حرفی برای گفتن ندارند.
اگرچه برخی معتقدند که پنتاگون تنها نیروهایش را جا به جا کرده اما واقعیت این است که آمریکا موقعیت‌های استراتژیک خود را تخلیه می‌کند. در این میان، همیشه خلاء قدرت با نفوذ قدرت رقیب پر می‌شود.
روسیه به عنوان قدرت جانشین آمریکا در حال گسترش نفوذ در خاورمیانه است. گفته می‌شود که شاید ارتش ترکیه با ارتش سوریه برخورد نظامی داشته باشند اما مسکو می‌داند بازی را چگونه تنظیم کند که دمشق و آنکارا درگیر یک جنگ تمام عیار نشوند.  کرملین اگر تا دیروز چند قدرت دسته دوم عربی را در مشت خود می‌دید ؛ حالا  ریاض، قاهره و ابوظبی در مشت گرفته است.
سفر این روزهای «ولادیمیرپوتین» همزمان با تهاجم همه جانبه ترکیه به مناطق کرد نشین سوریه یک پیام واضح دارد؛ روسیه در حال اجرای نظم خاص خود در خاورمیانه است. دیکتاتورهای عرب خلیج فارس به دلیل فقدان قدرت دفاعی، همیشه چشم به ژنرال‌های پنتاگون دوخته بودند اما حالا خود را تنهاتر از هر زمان دیگری می‌بینند. ماجرای مضحک نواختن سرود ملی روسیه در حضور ملک سلمان (پادشاه سعودی) و رئیس جمهوری روسیه نشان دهنده آشفتگی و سردرگمی ریاض در وضعیت کنونی خاورمیانه است. عربستانی که در جنگ با یمن دچار سرخوردگی شده و در مقابل ایران احساس تحقیر می‌کند، چاره‌ای جز پیغام مصالحه برای تهران و فرش قرمز بری مسکو نمی‌بیند.
در وضعیتی که تصویر شد، روزهای خوش پوتین در آب‌های گرم خاورمیانه حداقل تا استیضاح و برکناری احتمالی ترامپ ادامه خواهد یافت. روس‌ها که از زمان پطر کبیر چشم به آب‌های گرم خلیج فارس داشته اند ؛ از فرصت ترامپ نهایت بهره را کسب می‌کنند.
در میان تمام آنچه که گفته می‌شود باید نیم نگاهی به پیمان سایکس – پیکو (Sykes–Picot Agreement) داشت. روس‌ها اگرچه در زمان تجزیه امپراتوری شوروی نقش مستقیمی نداشتند اما از اجرای آن هم رضایت داشتند. «مسعود بارزانی» پس از فروپاشی ساختار حکومت تروریستی داعش مدعی شد که دوران پیمان سایکس – پیکو تمام شده است اما رهبر آن روزهای اقلیم کردستان نمی‌دانست که پیمان‌های استراتژیک راهبردی بین استعمارگران هرگز فسخ نمی‌شوند.