کراوات نزنید حتی شما مجسمه دکتر شریعتی!

مسؤولان پردیس دکتر شریعتی دانشگاه فرهنگیان ساری تصمیم گرفتند مجسمه علی شریعتی را بسازند. مجسمه ساخته شد و ناگهان مسؤولان دانشگاه دیدند که اِاِاِاِ چرا علی شریعتی کراوات دارد؟
به گزارش ایسنا، مصطفی داننده در ادامه یادداشت خود در «عصر ایران» نوشت: مسئولان دانشگاه بعد از دیدن این فاجعه تصمیم گرفتند کراوات مذکور را حذف کنند. کراوات حذف شد و الان دکتر شریعتی در ساری، کراوات ندارد.
خیلی مسئله مهمی است. واقعا کراوات مجسمه دکتر شریعتی تاثیر بسیار زیادی روی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان ساری خواهد گذاشت. اگر فردا همه دانشجویان این دانشگاه با کراوات به محل تحصیل خود آمدند، چه باید کرد؟ می‌دانید در پس این کراوات چقدر فساد نهفته است؟
واقعا باید از مدیریت مسئولان این دانشگاه تشکر و از آنها قدردانی کرد که جلوی یک معضل بزرگ اجتماعی را گرفتند و کمک بزرگی به جامعه ایران کردند!
خیلی از ما فکر می‌کنیم مشکلات کشور ناشی از تصمیمات خارجی و تحریم‌هاست. مثلا همین آقای ترامپ که از وقتی آمده، تمام تلاش خود را انجام داده تا ایران به سختی روزهای خود را شب و شب‌های خود را صبح کند. ولی وقتی با عینکی دقیق مشکلات کشور را رصد می‌کنی متوجه می‌شوی که مشکل اصلی در داخل و تصمیمات مدیران و مسئولان کشور است. نمونه بارزش همین دانشگاه فرهنگیان ساری!
تمام عکس‌های دکتر شریعتی با کراوات است و این کراوات بخشی از شریعتی است که مردم آن را می‌شناسند. شریعتی با همان کراوات که حذفش کردند دم از اسلام می‌زد و جوان‌ها را شیفته می‌کرد و همچنان هم کلامش و نوشته‌هایش در بین مردم طرفدار دارد. این کار، دست بردن در تاریخ است. اگر می‌شود کراوات شریعتی را به همین راحتی حذف کرد حتما می‌شود تفکر او را هم سانسور کرد. همانطور که نمی‌شود عکسی که آیت‌الله طالقانی در آن سیگار می‌کشید را سانسور کرد که البته برخی از دوستان این کار را هم کردند.
در همین تلویزیون، کراواتی‌ها با شهید بهشتی مناظره می‌کردند. اولین نخست‌وزیر این مملکت بعد از انقلاب کراوات می‌زد. برخی اعضای مکلای مجلس خبرگان قانون اساسی مانند عزت‌الله سحابی و رحمت‌الله مقدم مراغه‌ای هم کراوات می‌زدند. این کراوات بخشی از سبک زندگی آنها بوده و نمی‌شود آن را حذف کرد. همانطور که نمی‌شود مثلا اولین رئیس‌جمهوری ایران را با کراوات تصویر کرد چون او هیچگاه کراوات نمی‌بست.
یاد بگیریم به تاریخ احترام بگذاریم و همانگونه که بوده آن را روایت کنیم. به طور مثال نمی‌شود عکس هاشمی رفسنجانی را از دیوارهای موزه عبرت برداشت و به مردم القاء کرد که او نقشی در تاریخ انقلاب نداشته است. با این کارها هیچ کمکی به تاریخ نمی‌کنیم و باعث می‌شویم مردم فکر کنند که هر تاریخی روایت می‌شود، دروغ است و دستکاری شده است.