سایه مخالفت جریان انحرافی بر سر راهیان‌نور

به گزارش فارس،‌ شبکه اطلاع رسانی دانا نوشت: اواخر دولت هشتم قرار شد نهاد ریاست جمهوری نیز جهت حمایت و پشتیبانی از فعالیت ستاد راهیان نور، نماینده ای در این ستاد داشته باشد؛ در دولت نهم این این اتفاق افتاد و فردی را برای این کار مشخص کردند ولی در آغاز دولت دهم و سپردن مسئولیت کار به اسفندیار رحیم مشایی، موضوع به حاشیه کشیده شد و آنچه نباید اتفاق افتاد.
تاجیک دبیر ستاد مرکزی راهیان نور در این زمینه اظهار داشته است: اگر فلسفه وجود نماینده تام‌الاختیار رئیس جمهور در ستاد مرکزی راهیان نور را بررسی کنیم، می‌بینیم کسی که برای این مسئله انتخاب می‌‌شود باید با جریان راهیان نور هماهنگ باشد و وقت و مسئولیتش به او اجازه بدهد در این عرصه خدمت کند از طرف دیگر این شخص باید از سوی مردم، رزمندگان و خانواده‌های معظم شهدا که به راهیان نور می‌آیند و متولیان امر راهیان‌نور نیز پذیرفته شود اما برخی از این شاخصه‌هایی که ما ذکر کردیم، در مورد شخص نماینده فعلی رئیس جمهور در ستاد مرکزی راهیان نور وجود ندارد.
وی از عدم حضور مشایی از ۶ ماه پیش تا به امروز در هیچ یک از جلسات ستاد راهیان نور خبر داد و علت این عدم همکاری را وجود پست های متعدد برای نماینده دولت بیان نمود.
تاجیک بیان داشت: نماینده رئیس جمهور در راهیان نور بیش از اینکه به مقوله راهیان نور و خانواده معظم شهدا و نقاطی که خون شهدای این مملکت در آنجا ریخته شده‌ است و مردم نیز برای کسب معرفت و عبرت‌گیری به این مناطق می‌آیند، اهمیت بدهد، به منشور کوروش و حضور در جشنواره‌های متعدد علاقه دارد و علاقه به منشور کوروش نماینده رئیس جمهور را از راهیان نور غافل کرد.
حمایت دولت از راهیان نور در چهار حوزه ریاست جمهوری، وزارتخانه‌ها، استان‌ و شهرستان‌ها تعریف شده است که متاسفانه در هیچ یک حوزه ها توجه جدی به این جریان فرهنگی نشده است.
این در حالیست که بهمن شریف زاده از نزدیکان اسفندیار رحیم مشایی مدعی شده است که هزینه های کلان اردوهای راهیان نور توسط آقای مشایی پرداخت می شود.
سوال اینجاست که چرا نماینده رئیس جمهور اهتمام به راهیان نور ندارد و کسی تا به حال به این سؤال پاسخ نداده است؟
چرا امروز علی رغم اینکه میزان تمایل برای خادم الشهدایی در بین جوانان به وفور در حال افزایش است به طوری که حدود ۱۸ هزار جوان تنها در شهر تهران داوطلبانه خود را به این مناطق رسانده اند،بودجه ای برای ارگانها و سازمانهای دولتی پرداخت نمی شود تا این عدم حمایت به چندین برابر شدن حق السفر افراد تبدیل نشود؟
امروز که مهمترین سلاح مبارزه در جنگ نرم، وجود پربرکت این مناطق به جا مانده از دفاع مقدس است و رهبر معظم انقلاب نیز بارها از این جریان فرهنگی عظیم حمایت نموده است چرا با اغماض شدید مسئولان دولتی و خود رئیس جمهور مواجه شده است؟حال آنکه بودجه های کلان صرف اموری می شود که شاید کمترین فایده را هم برای کشور به بار نمی آورند. این موارد از جشن ها و همایش های تبلیغاتی گرفته تا سفرهای خارج از کشور و ...
سوال این است که عدم اهمیت دادن دولت به این امر که از عدم حضور خود رئیس جمهور در این مناطق گرفته تا عدم حمایت مالی شامل می شود، نشانه چه چیزی است؟
آیا فرد دیگری جهت نمایندگی در این زمینه فرهنگی به غیر از اسفندیار رحیم مشایی وجود نداشت که آن را به وی که اعتقادش این است که دوره اسلام گرایی به پایان رسیده است، سپرده شود؟
در پایان انتظار می رود آقای رئیس جمهور در این زمینه بیشتر همت بورزد و طوری نشود که مردم در این عرصه نیز بیش از پیش عدول دولت از شعارهای اولیه خود را احساس نمایند.