با برگزاری مراسم تحلیف، مطابق با قانون او به مدت دو هفته فرصت دارد تا اعضای کابینه پیشنهادی خود را به مجلس معرفی کند. هرچند او این وعده را داده است که در سریعترین زمان ممکن لیست پیشنهادی خود را به بهارستان ببرد.
در همین راستا نیز این روزها گمانهزنیها رسانهای و سیاسی درباره اعضای کابینه پیشنهادی مسعود پزشکیان شدت گرفته است و از هر گوشه و کناری لیستی درباره وزرای پیشنهادی دولت چهاردهم بیرون میآید و البته به سرعت هم تکذیب میشوند.
«وزارت کشور» نیز از جمله وزارتخانه هایی است که گوش ها برای شنیدن نام وزیر پیشنهادی تیز شده است و کاندیداهای علاقمند برای تکیه زدن بر کرسی سیاسی ترین وزارتخانه دولت چهاردهم نیز کم نیست.
در میان اسامی مطرح شده برای وزرای پیشنهادی وزارت کشور نام دو نفر بیش از همه تکرار میشود؛ مصطفی پورمحمدی و مجید انصاری.
«مصطفی پورمحمدی»، دبیرکل جامعه روحانیت مبارز و از رقبای مسعود پزشکیان در جریان انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم بود که در ایام تبلیغات انتخاباتی نگاه و مشی نزدیکتری به پزشکیان داشت تا دیگر رقبایی که از قضا هم طیف سیاسی او نیز بودند.
نام او ابتدا برای وزارت اطلاعات مطرح شده بود و حتی خبرهایی نیز از تلاش ها برای راضی کردن او برای حضور در این وزارتخانه به گوش می رسید اما بنا به روایت ها پورمحمدی قبول نکرده است که به این وزارتخانه برود.
او اما سابقه سکانداری وزارت کشور را در دولت محمود احمدی نژاد دارد و بدش نمی آید بار دیگر در ساختمان فاطمی مستقر شود. پورمحمدی در ایام تبلیغات انتخاباتی نیز مانور زیادی بر دوران حضورش در این وزارتخانه و عملیاتی کردن دولت الکترونیک می داد و خبرها نیز حکایت از آن دارد که او دست رد به این پیشنهاد نخواهد زد.
از سوی دیگر پورمحمدی سابقه همکاری با دولت اعتدال گرای روحانی را نیز دارد و بخاطر نزدیکی با چهره های اعتدالی و موضع گیری های سیاسی اش در سال های اخیر، حضور او در دولت با واکنش های تند و انتقادی از سوی جریان حامی پزشکیان روبرو نشده است.
اما مجید انصاری دیگر کاندیدای علاقمند برای تکیه زدن بر کرسی وزارت کشور دولت چهاردهم است. او گرچه این روزها عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است اما سابقه حضور در دولت های مختلف را داشته است، روزگاری معاون حقوقی رئیس جمهور در دولت دوازدهم و همچنین معاون امور مجلس رئیسجمهور در دولت یازدهم بوده است. انصاری که بخاطر عضویت در مجمع روحانیون مبارز به رئیس دولت اصلاحات نیز نزدیک است در دوره ریاست جمهوری خاتمی نیز معاون امور حقوقی و پارلمانی دولت بود.
خبرهایی به گوش می رسد که مجمع روحانیون مبارز و رئیس دولت اصلاحات تلاش هایی را برای حضور انصاری در این سمت انجام داده اند و شانس او برای قرار گرفتن در لیست پیشنهادی پایین نیست. مجید انصاری مورد تایید سیدحسن خمینی از حامیان جدی پزشکیان در انتخابات نیز است.
در کنار این دو چهره، نام سردار دهقان هم شنیده می شد که به سرعت از سوی خود او تکذیب شد. دهقان درباره احتمال حضورش در کابینه پزشکیان گفته بود: «در بنیاد مستضعفان دغدغههایی دارم و کارهای برجای ماندهای در بنیاد وجود دارد که باید برای آن تصمیمگیری شود و به اجرا برسند.»
از دولت موقت که ریاست آن با مهندس بازرگان بود تا دولت سیزدهم به ریاست ابراهیم رئیسی، ۲۲ نفر سکاندار سیاسیترین وزارتخانه دولتهای ادوار مختلف بودهاند. جوانترین وزیر کشور سیدکمال الدین نیکروش بود که در زمان وزیر شدن ۳۷ سال سن داشت.
پس از او نیز حجتالاسلام و المسلمین علی اکبر ناطقنوری با ۳۸ سال در رتبه دوم و سیدعلی اکبر محتشمی پور با ۳۹ سال سن در رتبه سوم قرار دارند.
در ادوار سیزده گانه دولت ها، احمد وحیدی، وزیر کشور دولت سیزدهم را باید مسنترین وزیری دانست که با ۶۳ سال سن راهی وزارت کشور شده بود و اگر چنانچه از میان اسامی مطرح شده برای تصدی وزارت کشور در دولت چهاردهم، قرعه به نام مجید انصاری یا مصطفی پورمحمدی بیافتد، لقب مسنترین وزیر کشور به یکی از آنان تعلق خواهد گرفت.
با مرور اسامی وزرای کشور در دولتهای مختلف این نکته را میتوان دریافت که این وزراتخانه در مقاطعی دچار تغییراتی شده است. سیداحمد صدرحاج سیدجوادی، اولین فردی است که بعد از انقلاب به عنوان وزیر کشور منصوب شد اما پس از مدت کوتاهی مهدی بازرگان، هاشم صباغیان را به عنوان وزیر کشور منصوب کرد. صباغیان در گفتوگویی که با خبرگزاری شفقنا در سال ۹۶ داشته است، درباره این مسئله گفته بود: «وزیر کشور در کابینه اول مهندس بازرگان آقای صدر حاج سیدجوادی بود، ایشان تقریباً نتوانسته بود همه استان ها را سر و سامان دهد، از سوی دیگر برای وزارت دادگستری نیاز به ایشان بود چون حقوقدان بود. پس از آن یک روز مهندس بازرگان به من گفت که می خواهم شما را وزارت کشور بگذاریم، من به ایشان گفتم شما می دانید هر شغلی که به من داده باشید، به منظور خدمت به انقلاب به آن عمل می کنم، ولی من اگر بخواهم وزیر کشور شوم، شرایطی دارد که این شرایط را باید خدمت رهبر کبیر انقلاب بگویم. اگر ایشان قبول کردند، حاضرم وزیر شوم و اگر قبول نکردم من همین سمتی که خدمت می کنم را ادامه می دهم.»
پس از استعفای دولت موقت مهدی بازرگان، دولت موقت شورای انقلاب، در ۱۵ آبان سال ۱۳۵۸ تشکیل شد و تا ۲۰ مرداد سال ۱۳۵۹ ادامه داشت؛ در این دولت ابتدا آیتالله هاشمی رفسنجانی با حکم امام خمینی(ره) به عنوان سرپرست وزارت کشور منصوب شد و سپس آیتالله مهدوی کنی به عنوان سرپرست وزارت کشور انتخاب شدند. با این حال، سکانداری آیت الله مهدوی کنی بر وزارت کشور در دولت بنی صدر و دولت دوم تکرار شد.
از سوی دیگر، پس از شهادت محمدعلی رجایی، دومین رئیس جمهور ایران و نخست وزیر وقت، آیتالله مهدوی کنی به عنوان کفیل رئیسجمهور، انتخاب شد تا زمینه برگزاری دومین انتخابات ریاست جمهوری را به صورت فوقالعاده به وجود بیاورد؛ در این زمان سیدکمال الدین نیکروش به عنوان وزیر کشور جدید منصوب شد.
با روی کار آمدن دولت سوم، آقای سیدکمال الدین نیکروش ابتدا به عنوان وزیر کشور منصوب شد اما جای خود را به حجتالاسلام و المسلمین ناطق نوری داد. در دولت چهارم نیز سیدعلی اکبر محتشمیپور سکانداری وزارت کشور را بر عهده گرفت.
در دولت پنجم هم آیتالله هاشمی رفسنجانی عبدالله نوری را به عنوان وزیر کشور منصوب کرد اما در دولت ششم، او علی محمد بشارتی را به برای تصدی بر این وزارتخانه انتخاب گرفت. اما با روی کار آمدن دولت اصلاحات سید محمد خاتمی، عبدالله نوری اگر چه از مجلس برای حضور در این وزارتخانه رأی اعتماد گرفت اما در تاریخ ۳۰ خرداد ۱۳۷۷ توسط مجلس پنجم استیضاح شد و سیدعبدالواحد موسوی لاری در ادامه کار دولت هفتم و البته دولت هشتم سکاندار وزارت کشور بود.
اما در میان همه دولتها، وزارت کشور بیشترین تغییر را در دولت محمود احمدینژاد تجربه کرده است. او ابتدا در دولت نهم مصطفی پورمحمدی را به سمت وزیر کشور منصوب کرد اما پس از برکناری پورمحمدی، علی کردان را برای تصدی بر این وزارتخانه به مجلس وقت معرفی کرد. با این حال، درپی استیضاح علی کردان توسط مجلس، کلید این وزارتخانه به صادق محصولی رسید.
احمدینژاد در دولت دهم نیز مصطفی محمدنجار را به عنوان وزیر کشور منصوب کرد.
حسن روحانی هم در دوران ریاست جمهوری خود در دولتهای یازدهم و دوازدهم، عبدالرضا رحمانی فضلی را به عنوان وزیر کشور منصوب کرده بود. ابراهیم رئیسی هم، احمد وحیدی را که پیشتر سابقه حضور در وزارت دفاع در دولت دهم را داشت، به عنوان وزیر کشور دولت سیزدهم انتخاب کرد.