به گزارش
مردم سالاری آنلاین، با گذشت بیش از 20 ماه از عمر دولت سیزدهم، شواهد حکایت از وضعیت نامناسب کشور در بسیاری از حوزهها و مخصوصاً اقتصاد دارد. در حالی که بنا بود اگر سیدابراهیم رئیسی در راس کار قرار بگیرد گردش نخبگان به وجود بیاید و با به خط شدن اقتصاددانان، اوضاع اقتصادی مملکت و معیشت مردم بهبود پیدا کند عملاً خروجی کار نشان از این موضوع ندارد.
در همین رابطه، سیدمحمدعلی ابطحی، فعال سیاسی اصلاح طلب، به منیبان گفت: شعارهای رئیسی در خرداد 1400، شعارهایی از جنس انتخابات بود. به نظر من شعارهای دوره انتخابات را خیلی نباید جدی گرفت و این صحبتها بیشتر برای حذف رقیب مطرح میشود.
او افزود: رقابت سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری به دلیل عدم مشارکت قابل قبول مردم در این عرصه سیاسی نشان از نبود رقابت جدی هم داشت. به نظر من آقایان میخواستند با مطرح کردن چنین شعارهایی رقابت را شور دهند تا مشارکت را بالا ببرند. از اینرو نتیجه میگیرم که شعارهای رئیسی خیلی از پشتوانه لازم برای عملیاتیکردن برخوردار نبود.
او تصریح کرد: جریان اصولگرا فکر میکرد اگر حاکمیت یکدست شود همه بحرانها جمع و جور خواهد شد یعنی اینقدر این حرف را زده بودند خودشان هم باورشان شده بود که راه رفع مشکلات در گرو یکدست شدن دولت و مجلس است و همانطور که ما پیش بینی میکردیم یکدست شدن حاکمیت، موجب افزایش تملق و کاهش قلههای نظارتی و نشنیدن نظرات مختلف در جامعه شد.
ابطحی اظهار کرد: البته برخی افراد در جریان اصولگرایی تصور میکردند شعارهای رئیسی قابلیت اجرا هم داشته باشد و فکر میکردند تحقق این شعارها با یکدست شدن افکار و اندیشهها شدنی باشد. به باور من شعارهای خرداد 1400 همان موقع هم پروژهای نخنما شده بود و همین که مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری نسبت به گذشته بسیار کم شد به خاطر همین نخنما شدنها بود.
او یادآور شد: یک تناقض و پارادوکسی از ابتدا در دولت سیزدهم وجود داشته است، اینکه شعارهای انقلابی که ارائه میدادند و میدهند راهکار مربوط به مشکلات کشور نبود و نیست چون راهکار مشکلات از سیاست خارجی عبور میکند و همچنین باید رضایت مردم را در داخل کشور به بار بیاورد که شعارهای پیش و پس از انتخابات توسط رئیسی و همفکرانش این دو قابلیت را نداشته و هنوز هم ندارد.
این چهره اصلاحطلب در واکنش به اینکه آیا اصلاحطلبان توان افزایش مشارکت مردم در انتخابات پیشروی مجلس را دارند؟ گفت: اصلاحطلبان و اصولگرایان خیلی توانایی ترغیب مردم برای آمدن به پای صندوق رای را ندارند و تنها یک تغییر عمده و متفاوت از سوی تصمیمگیران در امر انتخابات میتواند این رغبت را در بین تودههای مردم ایجاد کند. یعنی کار به گونهای رقم بخورد که مردم حس کنند نمایندگان آنها اجازه ورود به رقابت را دارند.
ابطحی در ادامه بیان کرد: این نمایندگان مردم که من از آنها برای افزایش مشارکت نام میبرم به این معنی نیست که مثلاً من اصلاحطلب یا فلان شخص اصولگرا وارد رقابت شوند یا مردم را دعوت به حضور در انتخابات کنند. تغییرات اساسی باید در کشور به وجود بیاید که این موضوع توام با نشانههای جدید است. یعنی مردم در واقعیت ببینند که مثلاً فلان فرد یا افرادی که کلامش در جامعه نافذ است و خیلیها کلیاتشان را قبول دارند در انتخابات آمدهاند و مردم بدانند با انتخاب آنها میتوانند صدایشان را برسانند و در ادامه مطالبهشان را به واسطه این افراد روی کار آمده دریافت کنند. آنگاه بسیاری از مردم پای صندوق رای میآیند و در این صورت حتماً مشارکت هم افزایش پیدا خواهد کرد. البته من چنین تصوری ندارم که تصمیمگیران عرصه انتخابات بخواهند چنین رویهای شکل بگیرند و نشانههای آن هم تاکنون دیده نشده است.