به گزارش مردم سالاری آنلاین، پرویز جاوید، عضو انجمن اقتصاددانان ایران اظهار کرد: افزایش قیمت حاملهای انرژی به ویژه بنزین در تضاد کامل با شعار سال یعنی مهار تورم و رشد تولید قرار دارد. ما نمیگویم قیمت بنزین افزایش پیدا نکند، اما طبعاً پیششرط آن این است که درآمد سرانه مردم هم افزایش پیدا کرده باشد. قاطبه مردم مشاغلی دارند که از افزایش قیمت بنزین به صورت مستقیم آسیب خواهند دید. برخی از چهرههای سیاسی اخیراً قیمت بنزین در کشورهای همسایه را مثال زدهاند. آیا آنها در مورد تفاوت درآمد سرانه ۲۲ هزار دلاری در ترکیه با درآمد سرانه ۶ هزار دلاری در ایران هم سخن خواهند گفت؟
وی افزود: افزایش قیمت بنزین در صورتی از سوی مردم و کارشناسان دلسوز قابل قبول است که افزایش درآمد سرانه مردم را نیز به همراه داشته باشد. طبیعتاً نرخ بنزین برای اقشار مرفهای مانند حزب موتلفه که از افزایش آن حمایت میکنند، مهم نیست، اما ضربهای کاری به معیشت مردم وارد خواهد کرد. طبق آمارهای رسمی خود آقایان قریب ۴۰ _۵۰ درصد مردم زیر خط فقر قرار دارند. در چنین شرایطی باید به دنبال راهکارهای جدید بود، نه افزایش قیمت حاملهای انرژی. یکی از راه حلهای موثر در کاهش تورم برقراری ارتباط با دنیا است. طبیعتاً مسائلی مانند جنگ با آذربایجان به کاهش تورم و بهبود وضعیت اقتصادی در کشورمان کمک نمیکند. افزایش قیمت بنزین تاثیری سریع و آنی بر روی همه قیمتها بر جای میگذارد، از قیمت مواد غذایی، حمل و نقل تا کتاب دانشجو و نرخ خدمات از افزایش قیمت بنزین متاثر خواهد شد.
این اقتصاددان در ادامه گفت: افزایش قیمت بنزین علاوه بر تاثیر مستقیم یک تاثیر روانی قوی نیز بر جای میگذارد. در حال حاضر ما در همین ابتدای سال با کسری بودجه ۵۰۰ هزار میلیارد تومانی روبه رو هستیم، این رقم در کنار عدم تحقق درآمد ۲۰۰ هزار میلیارد تومانی، تاثیر تورمی قابل ملاحظهای خواهد داشت و جمع آن به ۷۰۰ هزار میلیارد تومان میرسد.
وی افزود: در این بستر اقتصادی، افزایش قیمت بنزین پیامدهای اجتماعی بسیار گستردهتری به همراه خواهد داشت. همچنین قرائن و شواهد نشان میدهد که سال جاری از نظر اقتصادی سال بسیار سختی خواهد بود. علیرغم شعارها به نظر نمیرسد که ما در آتیه نزدیک شاهد کاهش تورم باشیم، زیرا دولت سازوکارهای لازم برای تحقق این امر را در نظر نمیگیرد، یکی از ملزومات کاهش تورم تلاش واقعی برای رفع تحریمها و آشتی با جهان است. وضعیت فعلی که ما مثلاً به کشور عراق التماس کنیم تا از ۵ میلیارد دلار بدهی به ما ۵۰۰ میلیون دلار را پرداخت نمایید و آنها نیز در نهایت تنها با اجازه ایالات متحده این کار را انجام دهند، نشاندهنده وضعیت بحرانی اقتصادی است که در آن قرار داریم، چون جهان را قبول نداریم. در داخل نیز بلاخره آستانه تحمل مردم هم حدی دارد و باید این مسئله را در نظر گرفت.
منبع: آفتاب نیوز