زنان نصف مردان درآمد دارند

به گزارش مردم سالاری آنلاین، یک شاخص جدید که توسط این سازمان (ILO) تهیه شده است نشان می‌دهد دسترسی زنان به شغل، شرایط کاری و شکاف دستمزد در دو دهه گذشته به بهبود نیافته است. 
بر اساس گزارش جدید سازمان جهانی کار، عدم توازن جنسیتی در دسترسی به شغل و شرایط کاری مناسب، بیش از آن چیزی است که قبلا تصور می‌شد و پیشرفت در کاهش آن در دو دهه اخیر به طرز ناامیدکننده‌ای کند و ناچیز بوده است. 
یک شاخص جدید توسعه یافته توسط ILO، شکاف شغلی، همه افراد بدون شغل را که علاقه‌مند به یافتن شغل هستند، ثبت می‌کند. این تصویر نسبت به نرخ بیکاری که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، تصویر بسیار بدتری از وضعیت زنان در دنیای کار ارائه می‌دهد. داده‌های جدید نشان می‌دهد که زنان هنوز در یافتن شغل بسیار دشوارتر از مردان هستند. 
بر اساس این خلاصه، داده‌های جدید بر شکاف‌های جنسیتی در بازار کار روشن می‌شود، ۱۵ درصد از زنان در سن کار در سراسر جهان مایل به کار هستند اما شغلی ندارند، در مقایسه با ۱۰.۵ درصد از مردان. این شکاف جنسیتی برای دو دهه (۲۰۰۵-۲۰۲۲) تقریباً بدون تغییر باقی مانده است. در مقابل، نرخ بیکاری جهانی برای زنان و مردان بسیار مشابه است، زیرا معیارهای مورد استفاده برای تعریف بیکاری تمایل به حذف نامتناسبی از زنان دارد. 
شکاف شغلی به ویژه در کشورهای در حال توسعه شدید است که در آن نسبت زنانی که قادر به یافتن شغل نیستند در کشورهای کم درآمد به ۲۴.۹ درصد می‌رسد. نرخ متناظر برای مردان در همان دسته ۱۶.۶ درصد است که یک سطح نگران کننده بالا اما به طور قابل توجهی کمتر از زنان است. 
این آسیب‌پذیری، همراه با نرخ‌های اشتغال پایین، بر درآمد زنان تأثیر می‌گذارد. در سطح جهان، به ازای هر دلار درآمد نیروی کار مردان، زنان تنها ۵۰ سنت درآمد دارند! 
در این خلاصه گزارش آمده است که تفاوت‌های قابل توجهی بین مناطق وجود دارد. در کشورهای با درآمد پایین و متوسط، نابرابری جنسیتی در درآمد نیروی کار بسیار بیشتر است و زنان به ترتیب ۳۳ سنت و ۲۹ سنت به ازای هر دلار درآمد مردان، درآمد دارند. در کشورهای با درآمد بالا و درآمد متوسط بالا، درآمد نسبی نیروی کار زنان به ترتیب به ۵۸ و ۵۶ سنت به ازای هر دلاری که مردان به دست می‌آورند می‌رسد. این نابرابری چشمگیر در درآمد ناشی از سطح اشتغال پایین زنان و همچنین متوسط درآمد کمتر آن‌ها در هنگام اشتغال است. 
تخمین‌های جدید میزان تفاوت‌های جنسیتی در بازارهای کار را روشن می‌کند و تأکید می‌کند که بهبود مشارکت کلی زنان در اشتغال، گسترش دسترسی آن‌ها به شغل در بین مشاغل و رسیدگی به شکاف‌های فاحش کیفیت شغلی میان مردان و زنان، چقدر مهم است.