به گزارش
مردم سالاری آنلاین،مهدی مطهرنیا، تحلیلگر و کارشناس مسائل بین الملل در مورد دلیل انعطاف مقامات ایرانی در زمینه احیای برجام گفت: برجام پایان پیدا کرده و به هیچ وجه به سال ۲۰۱۵ باز نمی گردد. انچه اکنون میبینیم تلاش ایران برای احیای برجام به گونه ای است که مسئولیت شکست مذاکرات تنها به عهده ایران نباشد.
بخش هایی از گفت و گوی مطهرنیا را در ادامه می خوانید:
در حالیکه امریکاییها تلاش دارند شکست برجام را در دو بخش افکار عمومی نخبگان و توده های مردم به ایران نسبت بدهند. آنچه که رابرت مالی مسئول ارتباط با گروه ۱+۵ در موضوع پرونده هسته ای به عهده دارد نشان دهنده آن است که آنها به هیچ وجه پایان برجام را به طور رسمی اعلام نمی کنند.
چرا که اعلام پایان برجام به طور رسمی هر کدام از طرفین را در محدودیت بهره برداری از آن توافق برای تحت فشارقرار دادن دیگری قرار می دهد. از طرف دیگر تهران با یک گفتمان انقلابی در دولت ابراهیم رییسی رو به روست.
رهبر انقلاب در زمینه مذاکرات احیای برجام گفته اند که مذاکرات فرسایشی نشود؛ همه تحریم ها برداشته شوند و راستی ازمایی صورت بگیرد و تضمین قابل اتکا در عدم خروج امریکا از توافق اخذ شود تا ایران مجددا به توافق ۲۰۱۵ بازگردد و گام هایی که از آن عدول کرده است دوباره عملیاتی کند.
به نظر می رسد که هیچ کدام از این موارد به دست نیامده و آمریکا نه تنها تحریم های پرونده هسته ای را بر نمیدارد بلکه تحریم های بعد از توافق ۲۰۱۵ که توسط ترامپ وضع شده بود را هم رد نمی کند.
اکنون هم پرونده حقوق بشر ایران سنگین تر از پرونده هسته ای مورد توجه است. پس خواسته ایران در این وضعیت برای بازگشت به میز مذاکره نه بازگشت به برجام از سر اراده که از سر اجبار تلقی می شود.
ایالات متحده امریکا از اغاز در این مسیر برجام را مورد توجه قرار داد و اگر حسن روحانی به برجام دو و سه اشاره کرد در واقع همان برجام و تعهدات برجامی را در بر می گرفت. اما اکنون دولتی که گفتمانش متمایل به ایجاد فضایی معنادار تقابل با امریکاستٰ در وضعیتی که امریکایی ها مایل به تعامل نیستند، درخواست تعامل بیشتر با آمریکایی ها و همچنین و بخش اروپایی ۱+۵ است که بسی بیشتر از گذشته در ارتباط با تحریم های ایران بخصوص در بخش حقوق بشر وارد عمل شده. به طوری که آلمان همه تعهدات مالی خود را در مورد ایران معلق کرده است.
در این زمینه نمی شود گفت که ایران با میل و رغبت به برجام می گردد. بلکه میل به بازگشت به برجام ناشی از جبر موجود و مدیریت فضای روانی ناشی از فشارهای بین المللی بر کشورمان است.
دیگر اعتمادی به جهت گیری های ایران در عرصه بین المللی از سوی نظام بین الملل وجود ندارد. امروز نسبت به گذشته نزدیک ما ایران به عنوان جمهوری اسلامی ایران در وضعیت نامناسب تری به سر می برد. چرا که در چارچوب تحولات سال جاری ما شاهد لغزندگی جایگاه تهران در مسائل بین المللی و منطقه ای هستیم و امروز به جای اینکه اروپا نگران زمستان سخت باشد؛ تهران باید در این زمستان فکر انرژی شهروندان خود بماند. لذا باید بگوییم اینها از سوی کشورهای گوناگون و نظام های ناظر بر کشورهای دیگر رصد می شود و با توجه به این معنا فشارهای بین المللی بر ایران افزایش خواهد یافت.
به هر تقدیر نه ایران و نه ایالت متحده امریکا به برجام گذشته محدود می ماند. آنچه تحت عنوان بازگشت به برجام مطرح است، این بوده که ایران بپذیرد در پرونده های موشکی و هسته ای و حقوق بشر و حتی پرونده مربوط به اسراییل زمینه بازنگری در رفتار خود را فراهم کند. حال اینکه آیا ایران با دولتی مانند دولت جناب رییسی حاضر خواهد بود این امر را انجام دهد یا نه؟ خودش مساله جدایی است که به نظر می رسد این اتفاق نیفتد.
منبع:خبرآنلاین