محدودیت های کرونایی باید یکماهه باشد

رئیس کمیته سلامت شورای اسلامی شهر تهران اعلام کرد: با توجه به دوره کمون ۱۴ روزه بیماری کرونا، می طلبد تا اگر قرار است محدودیتی اعمال شود طول مدت آن حداقل یک ماه باشد.
به گزارش ایسنا، ناهید خداکرمی در نطق پیش از دستور خود در جلسه شورای شهر تهران که درباره مسئله کرونا و تاثیرات آن بیان شد، مدعی شد: ثبت بیش از ۱۵ هزارمرگ به علت کووید۱۹ یا مشکوک به آن در بهشت زهرای تهران که وحشتناک ترین آن در روز شنبه ۱۲ مهرماه با مرگ ناشی از ۱۳۶ نفر و روزگذشته با ۱۲۹ نفر رخ داده است، نشان می دهد که نزدیک به ۵۰ درصد مرگ ناشی از این اپیدمی کشنده در تهران اتفاق افتاده است که البته با توجه به پایتخت بودن، جمعیت زیاد و رفت و آمد و ارتباط با همه استان های کشور دور از ذهن نیست.
وی با بیان اینکه گسترش بیماری به حدی رسیده که ستاد مقابله با کرونا محدودیت های یک هفته ای را در تهران و برخی از شهرهای کشور اعمال کرده است، افزود: گرچه این امر می تواند در قطع زنجیره رو به گسترش بیماری کمک شایانی داشته باشد، اما با توجه به دوره کمون ۱۴ روزه  بیماری یک هفته جز مسکنی کوتاه،  اثر بخشی دیگری ندارد و می طلبد تا اگر قرار است محدودیتی اعمال شود طول مدت آن حداقل یک ماه باشد و  واقعیت این است که بحران پاندمی ویروس کرونا در حال تغییراتی شگرف و تحول آفرین در جهان است.
خداکرمی با بیان اینکه انسان هایی که وابسته به تعاملات اجتماعی و حضور در مکان های عمومی، رستوران ها، تالار های کنسرت، سینما و...بودند امروز یا محدود شده اند یا با الاجبار خود را محروم کرده اند، گفت:  تصمیم های مربوط به چگونگی کنترل بیماری نه تنها در ایران بلکه در سایر نقاط جهان وابسته به چگونگی بروز و افول بیماری دارد و در هر مسیری که برای محدود کردن اپیدمی گام بر می دارند منشأ آغاز تغییراتی می شود که پایانش با دگرگونی های دیگری همراه است و تحولی که جهان در این ۷ ماه تجربه کرد و آثاری که این ویروس بر شیوه زندگی و بخصوص وضعیت اقتصادی و اشتغال خانواده ها و نحوه مدیریت شهر ها داشت از چنان وسعتی برخوردار است که هنوز ابعاد مختلف آن آشکار نشده است.
رئیس کمیته سلامت شورای شهر تهران افزود:  بسیاری از کسب و کارها نظیر گردشگری و حمل و نقل عمومی که ارتزاق میلیون ها انسان بدان وابسته بود تعطیل یا بسیار کوچک شده است. در کنار ضرر و زیان های کلان اقتصادی و عوارض روحی روانی ناشی از مرگ و میر، بیماری، بیکاری و دلمردگی ناشی از کاهش تعاملات اجتماعی سبب شده است تا نتوان آینده و فردای با کرونا یا بدون کرونا را به درستی به تصویر کشید.
وی با طرح این سوال که  اگر کرونا بخواهد زمین را ترک نکند و باقی بماند چه باید کرد؟ ادامه داد: اگر کرونا بخواهد همراه با تحریم بر گلوی ساختار سیاسی اقتصادی کشور فشار آورد چه باید کرد؟ آیا در این شرایط، تهران می تواند پاسخگوی شهروندان امروزی و کودکان فردا باشند؟
وی گفت:  پاسخ به این سوالات آسان نیست زیرا کرونا ویروس یک معضل انتزاعی نیست و پیامد آن همه حوزه های مربوط به زندگی انسان و محیط زیست را تحت تاثیر قرار داده است، بنابراین واژه ها و اصطلاحاتی  همانند اپیدمی و اقتصاد، اپیدمی و سیاست، اپیدمی و سلامت، اپیدمی و جامعه و اپیدمی و مدیریت شهری معنی پیدا می کند.
وی در ادامه نطق پیش از دستور خود که در اختیار رسانه ها قرار داد با بیان اینکه در حوزه مدیریت شهری با محوریت معاونت برنامه ریزی و منابع انسانی، همه حوزه های مدیریت شهری می باید کمیته ای را برای مدیریت در شرایط کرونا تشکیل و علاوه بر چاره اندیشی برای امروز،  به فکر اداره شهر و زندگی شهروندان در فردای با کرونا باشند، افزود: برای مثال معاونت اقتصادی شهرداری علاوه بر پاسخگویی به  نیاز های اقتصاد شهرداری همچون تأمین منابع مورد نیاز حقوق و دستمزد، نگهداشت شهر و اجرای پروژه های شهری، لازم است تا در زمینه اقتصاد سلامت شهری برای اپیدمی ها نیز برنامه ریزی کند.
خداکرمی اظهار کرد: معاونت معماری و شهرسازی در مورد نحوه طراحی پروژه های شهری و ساخت و ساز مکان های تجاری و عمومی بخصوص رستوران ها ، سالن های ورزشی ، مراکز تفریحی، فرهنگی و هنری و یا نحوه باز سازی و بازپیرایی و استفاده از آنها را در شرایط اپیدمی برنامه ریزی کند و به همین ترتیب معاونت فرهنگی اجتماعی وعمرانی نیز نقش خود را برای فردا بازخوانی کنند.
وی افزود: نکته مهم این است که بسیاری از این تغییرات ممکن است مدت ها باقی بمانند. حتی در صورت مهار پاندمی ویروس کرونا تا زمانی که واکسن در دسترس نباشد ، خطر گسترش موج ابتلا و تجربه پیک های متعددد از این بیماری به شدت مسری وجود دارد که حتی ممکن است بین ۹ ماه تا دو سال طول بکشد. بخصوص که دانشمندان عقیده دارند ، علاوه بر آنفلوآنزا و کووید۱۹، بیماری های جدید دیگری امکان بروز دارند که به همان اندازه مخرب بوده و می توانند بشریت را در آینده فلج کنند ، درست همانطور که ویروس کرونا در سال ۲۰۲۰ شیوع پیدا کرد، برای همه کسانی که در حال برنامه ریزی برای شهرهای آینده و فضاهای عمومی ما هستند ، همه گیری تهدیدی ترسناک است که به اقدامات فوری نیاز دارد  و البته فرصتی برای تجدیدنظر در مورد نحوه زندگی ، حمل و نقل، تجمعات و تعاملات اجتماعی است.
وی با طرح سوالاتی همچون تدوام فعالیت کرونا ویروس، خانه ماندن شهروندان و... گفت: شاید بشود به طراحی شهرک های اقماری ویژه همه گیری فکر کرد و هر شغل، حرفه، سازمان، نهاد و دستگاهی همین امروز به آینده برود و برنامه ای برای پایداری احتمالی شرایط اپیدمی طراحی کند و در جستجوی پاسخ این سؤال باشد که فردا چرخ اداره امور و اقتصادش چگونه باید بچرخد؟