حکم تخریب بنیاد مستضعفان برای روستایی در اهواز!

در یک سال اخیر ساکنان روستای حضرت ابوالفضل اهواز با احکام بنیاد مستضعفان که ادعای مالکیت خانه‌هایشان را دارد، مواجه شده و اکنون ۳۰۰ خانوار ترس از دست دادن خانه‌هایشان را دارند.
به گزارش مهر؛ داستان، داستان روستایی به نام «ابوالفضل» در حد فاصل بین شهرک زردشت و پدافند کیانشهر اهواز است. روستایی با ساکنانی با قدمت بالای ۳۰ سال سکونت که مدتی است بنیاد مستضعفان با ادعای تملک و حق مالکیت اراضی این روستا، اهالی آن را مجبور به تخلیه خانه‌های خود و ترک روستا کرده است.
بنا به گفته امام جماعت این روستا، اگر چنین ادعایی صحیح است چرا در این چند سال مطرح نشد؟ چرا بعد از اینکه ۳۰۰ خانوار بیش از ۳۰ سال در این روستا خانه ساختند و زندگی تشکیل دادند، یاد این موضوع افتاده‌اند؟! آن هم در روزها و ایامی که بیماری کرونا از یک طرف و شرجی و گرمای طاقت فرسا و وضعیت نابه سامان اقتصادی از سویی دیگر عرصه را بر مردم تنگ کرده است.
وارد روستا که می‌شویم؛ عجیب است که هیچ کودکی در خیابان بازی نمی‌کند و این سکوت را نمی‌توان به شرجی‌های این خطه ارتباط داد چون کودکان اهوازی با گرما و شرجی بیگانه نیستند.
چفیه بر سر گذاشته و با ناراحتی خانه‌های تخریب شده روستا را نشان می‌دهد و می‌گوید: نمی‌دانستم که نتیجه رزمنده بودن و هشت سال جنگیدن برای کشور این است و یا اینکه بنیاد مستضعفان چنین برخوردی با خانواده شهید دارد. اینجا زمین‌های پدری همه ماست و معلوم نیست چه از جان ما می‌خواهند.
با ناراحتی گوشه‌ای می‌نشیند و می‌گوید: فقط این تیرهای چراغ برق را که نگاه کنید، متوجه شوید حتی برق هم پایدار نمی‌شود تا فقط ما را از خانه‌های خود دور کنند.
مادری نسبتاً میانسال که شیله‌اش را زیر عبا محکم می‌کند و با چشمانی ترس‌آلود می‌گوید: اینجا خانه‌های ما را خراب می‌کنند، من پنج فرزند کم توان دارم که یکی از آنها فوت کرده است. کاش با رأفت بیشتری به ما نگاه می‌کردند تا این چنین در عذاب و دلهره از دست دادن سرپناه خود نباشیم.
مردی که لباس‌هایش از عرق خیس شده و از گرما و بی‌برقی ناله می‌کند، می‌گوید: همه کودکان، زنان و مردان روستا جرأت خروج از خانه را ندارند. برق‌رسانی به روستا خیلی ضعیف شده است چون بنیاد مستضعفان از اداره برق خواست که پایه‌های برق را نصب نکنند.
وی ادامه می‌دهد: وقتی برق ضعیف باشد دیگر کولر هم جواب نمی‌دهد و در این گرما و شرجی مجبور به تحمل این درد هستیم چون کسی دوست ندارد به فکر مردم مظلوم روستای ابوالفضل باشد!
پسر جوان دیگری که از دستگیری پدرش گلایه دارد، می‌گوید: مردان اینجا، کشاورز، راننده، نگهبان و یا کارگر ساختمانی هستند. آنها قاتل و جانی نیستند که به جرم ترک نکردن خانه‌های خود دستگیر شده‌اند و امیدوارم مسئولان برای مردم بی‌گناه روستای ابوالفضل چاره اندیشی کنند.
وی یادآور می‌شود: مردان روستا به خاطر خانه‌های خود دستگیر شدند و برای آزادی آنها باید ضمانت‌نامه‌های میلیونی به وثیقه بگذاریم. ما غیر خانه‌های اینجا نه شغل رسمی داریم و نه ملک دیگری، پس این چه شرط انصافی است که در حق ما روا می‌دارند؟

کاش رئیس قوه قضائیه ورود کند
یکی دیگر از اهالی بیان می‌کند: زن یکی از همسایه‌ها ناراحتی قلبی دارد. بین اهالی جانباز نیز وجود دارد ولی متأسفانه درست روز ۲۲ بهمن سال گذشته وقتی که قصد عزیمت به راهپیمایی را داشتیم حکم جلب برایمان صادر شد آن هم در روز جشن پیروزی انقلاب و همه ما ناراحت هستیم.
وی اضافه می‌کند: ما معاند نیستیم؛ ما فقط و فقط ساکنان عادی یک روستا هستیم که به نظام و انقلاب خود نیز وفادار هستیم. کاش رئیس قوه قضائیه به این موضوع ورود و از بی‌خانمان شدن ۳۰۰ خانوار روستای ابوالفضل جلوگیری کند.
این پیرمرد ساکن روستا می‌گوید: احترام و جایگاه معلم بر همگان روشن است ولی در این روستا خانه معلم را تخریب می‌کنند. این همه بنیاد مستضعفان جشن اهدای سند برگزار کرده مگر ما ایرانی نیستیم که کمر به تخریب خانه‌هایمان بسته است.
یکی از جوانان روستا نیز عنوان می‌کند: شب‌ها از گرما یا روی پشت بام و یا در خیابان باید با تحمل گرمایی طاقت فرسا که حتی ادارات را به تعطیلی کشانده است، بخوابیم و این شرط انصاف نیست که مردان روستا به خاطر خانه‌ها دستگیر و شرط آزادی آنها اخذ تعهد برای تخلیه خانه‌هایی که تنها سرپناهشان است، باشد.

نبود ارائه خدمات
سید یوسف موسوی امام جماعت مسجد امام علی (ع) در روستای ابوالفضل می‌گوید: این منطقه تقریباً از قبل انقلاب اراضی کشاورزی بوده و بعداً ساخت‌وساز صورت گرفته است. انقلاب از ۵۸ به بعد شروع شد و وقتی بنیاد مسکن، جانبازان و بعداً بنیاد مستضعفان تأسیس شد، اراضی خالی حومه شهر را گرفتند و برای آنها سند زدند.
وی با اشاره به اینکه مردم اراضی کشاورزی خود را احیا کرده و در آن ساکن شدند، ادامه می‌دهد: با اینکه اراضی فعلی دست کشاورزان بوده است و آن را احیا کردند و حتی حق ریشه هم دارند که از نظر کارشناسی ثبت اسناد و کشاورزی تأیید شد ولی حالا که بنیاد ادعای مالکیت کرده است و باید قبل از احراز حق مالکیت خود، صاحب سابق زمین را شناسایی کند.
امام جماعت مسجد امام علی (ع) در روستای ابوالفضل گلایه می‌کند: بنیاد مستضعفان و بنیاد مسکن هم با زبان خود اعلام کردند که بنیاد این اراضی را متصرف شده است و این یعنی زمین قبلاً صاحبی داشت و بعداً ادعای مالکیت کردند. پس اراضی متعلق به کشاورزان است و باید آنها را راضی کنند.
موسوی بیان می‌کند: اگر بنیاد از قبل ممانعت ایجاد می‌کرد و جلوی ساخت‌وساز را می‌گرفت، روستایی به این شکل دیگر تشکیل نمی‌شد که بیش از ۳۰۰ خانوار در این ۹ خیابان حضور دارند و فقط از یک سال گذشته بنیاد مستضعفان به ماجرا ورود کرده است و ایجاد مزاحمت برای اهالی دارد.
وی با طرح این سوال که «گناه اهالی روستا چیست که هیچ خدماتی به آنها ارائه نمی‌شود؟» انتقاد می‌کند: اگر بنیاد واقعاً بنیاد مستضعفان است، مستضعف‌تر از این مردم نیست. بنیاد باید ابتدا قانونی بودن اسناد خود را اثبات کند که در این صورت هم اهالی برای واگذاری در اولویت هستند.
امام جماعت مسجد امام علی (ع) در روستای ابوالفضل با طرح این سوال که «چرا بنیاد با ایجاد مزاحمت دستور حکم جلب اهالی را گرفته است؟» یادآور می‌شود: با اینکه به اهالی روستا هیچ خدماتی ارائه نمی‌شود ولی با ایجاد رعب و وحشت دیگر هیچکدام احساس آرامش و امنیت ندارند و برخی از اهالی را بازداشت کرده و برای آزادی آنها وثیقه خواسته‌اند.
موسوی با اشاره به اینکه مگر اهالی روستا کافر و یا اهل ایران نیستند که این‌طور دستگیر شدند، اضافه می‌کند: با رئیس قبلی بنیاد مستضعفان کشور صحبت داشتیم که به مدیرکل استانی خود دستور حل مشکل اهالی را داده بود. وی حتی به مدیرکل استانی اعلام کرده بود که واگذاری اراضی را به اهالی انجام دهد و پرونده تخریب را نیز مختومه کند.
وی تصریح می‌کند: بنیاد مستضعفان اعلام کرده بود که با همکاری کارشناس ثبت اسناد رسمی نقشه یو. تی. ام بگیرید که حدود ۱۵ مورد را دریافت کردیم ولی همه این اسامی را به دادستانی ارائه و درست روز ۲۲ بهمن حکم جلب آنها را صادر کردند.
امام جماعت مسجد امام علی (ع) در روستای ابوالفضل در پایان انتقاد می‌کند: در قانون اساسی ذکر شده است که هر فرد ایرانی باید یک زمین یا مسکن داشته باشد که هیچکدام از این اهالی سابقه زمین یا مسکنی ندارند. اگر یک نفر از اهالی سابقه مسکن داشت می‌توانند واگذار نکنند ولی این حق نیست که به افراد فاقد این سابقه اراضی را واگذار نکنند.


پیگیر هستیم
رئیس مجمع نمایندگان خوزستان در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار می‌کند: پیگیر مشکل این اهالی بودیم و بسیاری از آنها از قدیم در روستا ساکن شده‌اند.
سید کریم حسینی می‌گوید: مقرر شد تا ملاقاتی با فتاح رئیس بنیاد مستضعفان کشور داشته باشیم که قطعاً یکی از مهم‌ترین موضوعات این دیدار حل مشکل اهالی روستای ابوالفضل اهواز است که نتایج آن نیز اعلام می‌شود.
معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری خوزستان نیز در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار می‌کند: ماجرای روستای ابوالفضل در حال پیگیری است، اهالی یک سری اسناد غیررسمی دارند و با توجه به مشکلاتی که برای زیرساخت‌های ضعیف از جمله برق‌رسانی داشتند، به استانداری مراجعه کردند و در حال بررسی هستیم تا با بنیاد مستضعفان برای آنها صحبت کنیم که ان شاء الله به نتایج مثبتی برسیم.
فاضل عبیات ادامه می‌دهد: در خوزستان سکونتگاه‌های غیر رسمی یک مسئله کلان است و پیچیدگی‌های خاص خود را دارد. مردم سرپناهی را برای خودشان درست کردند و ما هم مؤظف به خدمات‌رسانی به مردم هستیم.
وی عنوان می‌کند: ساخت‌وسازهای غیر رسمی آسیب‌هایی را به زیرساخت‌ها وارد می‌کند؛ یعنی طرح‌های خدمات‌رسانی افق و ظرفیت‌های مشخصی دارند که اضافه شدن بدون برنامه جمعیت به هر منطقه باعث آسیب است و در عین حال تلاش می‌کنیم که به هر دو بخش به نحوی رسیدگی کنیم که مردم ضربه نبینند.
معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری خوزستان یادآور می‌شود: این ادعاها در حال رسیدگی است و همه مسائل مربوط به این روستا را بررسی و پیگیری می‌کنیم.
عبیات در پایان می‌گوید: با فرماندار اهواز هم صحبت می‌کنم تا برای آخرین وضعیت مردم رسیدگی لازم را داشته باشد و این نکته را یادآور می‌شوم که حفظ آرامش اهالی در اولویت باشد.
فرامرز بابلی مدیرکل اموال و املاک استان خوزستان نیز در پاسخ به خبرنگار مهر اعلام کرد که امکان انجام مصاحبه را ندارد.
 اکنون که این اهالی با هر شرایطی در روستا ساکن شده‌اند به نظر می‌رسد مسئولان، دولت و بنیاد مستضعفان باید با همفکری همدیگر این مسئله اهالی روستای حضرت ابوالفضل اهواز را حل کنند.
اکثر و شاید همه اهالی این روستا بنیه مالی قوی ندارند و توان خرید ملک ندارند و این وظیفه مسئولان است که برای تأمین سرپناه مردم پیشقدم شوند.