70 درصد از سرطان ها درمان می شود

دکتر آرش جنابیان در سال 1347 در تهران متولد شد. او پزشکی عمومی را در دانشگاه شهید بهشتی گذراند. بعد از آن برای تخصص و فوق تخصص عازم کشور فرانسه شد و 5 سال دوره ی تخصص بیماری های داخلی و خون و 3 سال دوره فوق تخصص سرطان شناسی را در دانشگاه دکارت گذراند. همچنین به عنوان دومین ایرانی، 4 سال عضو هیات علمی همان دانشگاه بود. در سال 1387 به ایران بازگشت و در دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی مشغول به کار شد و در بیمارستان آموزشی بوعلی به همراهی چند تن ازهمکاران بخش سرطان شناسی را راه اندازی کرد. دکتر جنابیان از اسفند سال 93 به عنوان رییس بیمارستان اموزشی بوعلی انتخاب شد. وی استاد نمونه دانشگاه و در حال حاضر مدیر گروه خون و سرطان دانشگاه آزاد اسلامی و عضو کمیته علمی انجمن خون و سرطان ایران است. گفت و گوی "مردم سالاری" را با دکتر جنابیان می خوانید:

_علت علاقه شما به رشته پزشکی چیست؟
علاقه شخصی که از کودکی برای خدمت رسانی مستقیم به هم نوعان خودم داشتم باعث شد این رشته را که مستقیم ترین نوع خدمت رسانی به همنوعان است انتخاب کردم. در گذشته روال بر این بوده که درسخوان تر ها پزشکی را انتخاب می کردند و از آن جایی که من هم از دسته درسخوان ترها بودم این رشته را انتخاب کردم. از آنجایی هم که کارهای آسان برایم خسته کننده است، برای تخصص خود وارد شاخه سرطان شناسی شدم. در حال حاضر از کار خود راضی هستم و مسئولیت جان هزاران بیمار را برعهده دارم.

_آیا از زندگی پزشکی خود راضی هستید؟
هم بله و هم خیر. بله برای اینکه من رسالت خود را بیشتر در خدمت به مردم می دانم و در این سن خوشحالم که خودم را وقف مردم کرده ام و در کشور خودم به مردم خدمت می کنم. با وجود اینکه شرایط کیفی کار در پاریس برای من بهتر بوده اما از اینکه احساس می کنم فرد مفیدی در نظام آموزش و درمان در مجموعه پزشکی کشور هستم خدا را شکر می کنم و همین که دعای خیر مردم پشت سر ماست برای ما منشا بزرگترین روحیه و انرژی است.
خیر، به این دلیل که من فرزندانم را آن طور که باید نمی بینم، زیرا زمانی که ستاره در آسمان است بیرون می آیم و دوباره زمانی که ستاره در آسمان است به خانه برمی گردم. مسئولیت داشتن، وقت و انرژی بسیار زیادی را می طلبد، زیرا دانشگاهی بودن فقط آموزش نیست. تربیت پزشکی و کار پژوهشی است. با افتخار باید بگویم که اولین مرکز پایگاه تحقیقات بالینی مجموعه ی دانشگاه آزاد اسلامی در بیمارستان بوعلی که بنده مدیریت می کنم راه اندازی شد که این ها همه وقت و انرژی زیادی می خواهد.

_عقیده شما درباره برخی مسایلی که این روزها مطرح می شود مبنی بر اینکه پزشکان بدون دریافت هزینه هیچ اقدامی برای درمان بیمار نمی کنند، چیست؟
این حرف را قبول ندارم، زیرا اگر اقلیتی خطایی می کند و به دلایلی این کار را انجام می دهد و تعمیم دادن آن به کلیت مجموعه پزشکی مملکت کار بسیار اشتباهی است. بنده به عنوان یک مسئول نظام سلامت به شما عرض می کنم این موضوع اشتباه است و وجود ندارد، اما از طرفی باید در نظر گرفت که کسی که زحمت کشیده و عمر خود را پای این رشته گذاشته است، انتظار دارد بعد از اتمام این سختی ها زندگی خوبی برای خود بسازد. اما از نظر اخلاق پزشکی، ما باید در دانشکده های پزشکی مسئله ی اخلاق پزشکی و حکمت آن با توجه به تاریخچه بسیار خوبی که کشور ما دارد پررنگ تر کنیم و بیشتر به آن بپردازیم و بهتر است این آموزش توسط پزشکان اخلاق مدار و برجسته کشور انجام شود. ضمن اینکه اخلاق فقط مخصوص پزشک نیست. اخلاق اصولا باید در کل جامعه آموزش داده شود.

_آیا سرطان یعنی پایان زندگی؟
خیر، اینطور نیست. به عقیده ی من این وظیفه ی رسانه هاست که آگاهی مردم را نسبت به این بیماری بالا ببرند. امروزه حتی با سرطان های پیشرفته مانند سایر بیماری های مزمن طب داخلی برخورد می شود یعنی با درمان هایی که موجود است بیماری مزمن سرطانی را محدود نگه می داریم و اجازه ی پیشرفت به آن نمی دهیم. سرطان ها یکی از واقعیت های جدی پزشکی مملکت ما هستند و شیوع آن هم کم نیست و میزان بروز برخی از سرطان ها در کشور ما بسیار بالا است. بنابراین اولا برای پیشگیری، ثانیا برای ردیابی و تشخیص باید اقدامات لازم انجام شود. بخش مهمی از نگرانی های بیمار سرطانی هزینه های درمان است که دولت و بیمه ها باید اقداماتی انجام دهند. در حال حاضر حدود 70 درصد از سرطان ها درمان می شوند. اگر سرطان در همان مراحل اولیه تشخیص داده شود ما برای بیمار انتظار بهبودی کامل داریم. امروزه با سرطان مانند بسیاری از بیماری های مزمن طب داخلی رفتار می شود. برای مثال آیا کسی که فشارخون یا مرض قند دارد خوب می شود؟ خیر، این بیمار روزانه درمان می شود تا بیماری کنترل شود. سرطان هم به همین شکل است. بنابراین باید فرهنگ سازی شود. در کشور های دیگر کسی که از یک بیماری جدی رهایی یافته به عنوان یک الگو و نماد مقاومت و استقامت و سلامتی نشان داده می شود. این وظیفه ی صداوسیما است که آگاهی رسانی کند و من در همین خصوص به صداوسیما نقد دارم زیرا در طول روز تبلیغات مواد مضر برای سلامتی بیشتر انجام می شود تا اینکه از یک پزشک بخواهند به مردم آگاهی بدهد تا سرطان نگیرند.
ما از یک سو سعی می کنیم توریسم سلامت را افزایش دهیم اما از سوی دیگر با کمبود دارو و تجهیزات مواجه هستیم. لذا مسئولین ذی ربط باید رسیدگی کنند.

_وضعیت دستگاه ها و تجهیزات بیمارستان بوعلی چگونه است؟
خیلی خوب است اما جای پیشرفت دارد. ما تلاش داریم که تجهیزات را گسترش دهیم. در حال حاضر بیمار مراجعه می کند اما با کمبود تخت مواجه هستیم. ما تلاش داریم ابزار تشخیصی را گسترش دهیم و بهبود ببخشیم که برای این کار نیاز به حمایت و کمک های مالی از طرف دولت و مسئولین داریم.


به عنوان کلام آخر، توصیه ای به علاقه مندان به حرفه پزشکی دارید؟
سه توصیه برای جوان ترها که می خواهند پا در عرصه پزشکی بگذارند دارم:
1_ثابت قدم بودن: هر اتفاقی افتاد با اعتقاد و ایمان به مسیر خود ادامه دهند و بدانند که مسیرساده ای در پیش ندارند. باید جوانی خود را پای آن بگذارند و بسیار درس بخوانند. عشق خود را حفظ کنند زیرا جنبه معنوی رشته پزشکی بسیار بالاست. بنده شبی نیست که از مطب خارج شوم و هدیه ای دریافت نکنم.
2_اخلاق را مبنای کار خود قرار دهند: یک پزشک باید بداند جان و مال و ناموس مردم در اختیار اوست و بدون شرافت و اخلاق ادامه ی شایسته کار برایش ممکن نیست.
3_ و در آخر, یک بعدی نباشند: یعنی فقط پزشک نباشند. اهل مطالعه و ورزش باشند و مسائل سیاسی و فرهنگی جامعه خود را دنبال کنند. چند بعدی بودن باعث می شود در کار اصلی خود موفق تر باشند.
گفت و گو : راضیه فیض آبادی فراهانی