رای سوئیسی ها به تداوم بریدن شاخ گاوها

رای‌دهندگانِ سوئیسی با شرکت در همه‌پرسیِ اخیر اعلام کردند که همچنان خواهانِ بریدنِ شاخهای گاوهایشان هستند.
به گزارشِ «مردم‌سالاری آنلاین»، دامداران، شاخِ دامها را به انگیزه‌های اقتصادی می‌بُرند. بریدنِ شاخِ گاوها و بزها این یاری را به دامداران می‌رساند که شماری بیشتر از آنها را در یکجا جای دهند. همچنین، درگیری میانِ دامهایی که شاخهایشان بریده شده است و بی شاخ شده‌اند به آسیبهایی بسیار کمتر می‌انجامد.
از سویی دیگر، مخالفانِ بریدنِ شاخِ دامها بر این باورند که دامپروران شاخِ دامها را برای آسانیِ کارِ خودشان می‌برند، ولی جانور با از دست دادنِ شاخ یا شاخهایش یکی از مهم‌ترین ابزارهای ارتباطی خود با هم‌نوعانش را از دست می‌دهد، و همچنین، به سوخت‌وساز (متابولیسم) و بهداشتِ جانور نیز آسیب رسانده می‌شود. جانور همچنین باید دردی جانکاه را به هنگام و پس از برداشتنِ شاخهایش تحمل کند.
گاو نمادِ ملی سوئیس است، و افزون بر اینکه بخشی جدایی‌ناپذیر از کشاورزی و دامپروری این کشور به شمار می‌آید، در دامنِ کوهستانها و طبیعتِ زیبای سوئیس یکی از جاذبه‌های گردشگریِ این کشور نیز هست. با همه‌ی اینها، برپایه‌ی آمار، شاخهای بیش از سه‌چهارم از گاوهای سوئیسی (میانِ ۷۵ تا ۹۰ درصد) بریده می‌شوند. این رخداد، «آرمین کاپول» (Armin Capaul)، کشاورز و دامدارِ ۶۷ ساله‌ی سوئیسی، را بر آن داشت تا کارزاری گسترده برای پیشگیری از بریدنِ شاخِ دامها راه‌اندازی کند.
کاپول درباره‌ی احساسِ گاوها به شاخهایشان به رسانه‌ها گفته است: «در طویله همیشه با گاوهایم سخن می‌گویم. آنها از من می‌پرسند که کاری از دستم برمی‌آید یا نه؟! آیا می‌توانم کاری کنم که آنها شاخهایشان را از دست ندهند؟! گاوها خوراک ما را فراهم می‌کنند، و در این میان، کمترین کاری که ما می‌توانیم بکنیم این است که به چگونگیِ آفرینشِ آنها ارج بگذاریم. گاوها هنگامی که شاخهایشان را بر سرشان دارند سرشان را بالا می‌گیرند و بدانها می‌بالند، ولی هنگامی که شاخهایشان را می‌بریم بسیار اندوهگین می‌شوند.» یکی از دامپزشکانِ سوئیسی که تجربه‌ی بریدنِ شاخِ گاوها را دارد ژان ماری سورر است. او نیز در این باره به رسانه‌ها گفته است: «پایه‌ترینِ موضوع در این زمینه ارزشی است که به گاوها می‌گذاریم. بریدنِ شاخِ گاوها همچون نازا کردنِ سگ و گربه است با این دگرسانی که نازا کردن گربه و سگ با عملِ جراحی انجام می‌شود ولی بریدنِ شاخِ گاوها با سوزاندن. بر همین پایه نیز گاوهای شاخ‌بریده پس از به هوش آمدن دردی افزون‌تر نسبت به گربه و سگِ نازا شده احساس می‌کنند.»
کاپول، در سالِ ۲۰۱۰، برای دگرگونیِ این رویه‌ی دامداران، کارزارِ خویش را آغاز کرد. او نامه‌ای در این‌ باره به سازمانِ کشاورزی فرستاد و از آنان خواست تا با تصویبِ قانونی دامداران را از بریدنِ شاخهای گاوها و بزها بازدارند، و همچنین، به آن دسته از دامپرورانی که شاخِ دامهای خود را نمی‌برند یارانه دهند. دولتمردان با نامه و برنامه‌ی او از درِ مخالفت برآمدند، ولی او از پای ننشست و در این هشت سال این موضوع را به موضوعی ملی در زمینه‌ی حقوقِ جانوران تبدیل کرد تا آنجا که در رسانه‌ها بحثهایی داغ در این زمینه میانِ موافقان و مخالفانِ بریدنِ شاخِ دامها درگرفت.
کاپول سرانجام توانست با گردآوریِ ۱۰۰ هزار امضا درخواستِ رای‌گیری در این زمینه را به کرسی نشاند. بر اساسِ قانونی در سوئیس اگر پیشنهادی بتواند ۱۰۰ هزار رای گرد آورد می‌تواند به همه‌پرسیِ همگانی گذاشته شود. در اینجا نیز بر پایه‌ی همه‌پرسیِ پیشنهادیِ کاپول باید به دامدارانی که شاخِ دامهای خویش را نمی‌برند یارانه‌‌ داده شود. برپایه‌ی برنامه‌ی او دولت باید یارانه‌ای نزدیک به ۲۰۰ دلار برای هر دامی که شاخش بریده نشود به دامدار بپردازد. اگر برنامه‌ی او در همه‌پرسیِ اخیر رای می‌آورد دولتِ سوئیس وادار می‌شد کمتر از یک درصد از بودجه‌ی کشاورزیِ این کشور را برای اجرایی‌کردن این طرح بپردازد. این مبلغ رقمی در حدودِ ۲۵ میلیون فرانک از ۳ میلیارد فرانک بودجه‌ی کشاورزیِ این کشور است.
با روشن‌شدنِ نتیجه‌ی همه‌پرسی مشخص شد که تنها ۴۷ درصد از رای‌دهندگانِ سوئیسی بر این باور بودند که دولت باید به آن دسته از دامدارانی که شاخهای گاوهایشان را نمی‌برند یارانه دهد، و بیشینه‌ی رای‌دهندگان، یعنی ۵۳ درصد از آنان، چنین باوری نداشتند. بر این پایه، اوضاع بسانِ گذشته خواهد ماند، و سوئیسیها همچنان به بریدنِ شاخهای گاوهایشان ادامه خواهند داد.