نمایندگان تهران، پرچمدار مخالفت با تیم هسته ای،چرا؟

اغلب نمایندگان مخالف و تاثیرگذار تیم مذاکره کننده هسته ای دولت فعلی، از نمایندگان تهران در مجلس شورای اسلامی هستند. دلیل این امر را باید در حضور کمرنگ مردم تهران در انتخابات مجلس نهم دانست. به گزارش پایگاه خبری فریادگر، وقتی به اسامی نمایندگان اصلی پرچمدار مخالفت با تیم مذاکره کننده هسته ای در کمیسیون برجام مجلس نگاهی می اندازیم به اسامی افرادی همچون حمید رسایی، علیرضا زاکانی، مهدی کوچک زاده، مهرداد بذرپاش و ... بر می خوریم. اگرچه تهران نمایندگانی مدافع حقوق ملت هم در مجلس دارد اما مهمترین منتقدان مذاکرات هسته ای که تندترین و بعضا غیرکارشناسی ترین انتقادات را به تیم مذاکره کننده وارد می کنند نمایندگان تهران در مجلس هستند. دلیل این امر را باید در حضور کمرنگ اصلاح طلبان و به تبع آن مردم در انتخابات مجلس نهم دانست. زمانی که انتخابات مجلس نهم برگزار می شد، برخی اصلاح طلبان همچنان تحت تاثیر حوادث پس از انتخابات سال ۸۸، حضور در انتخابات را نفی کرده و حتی آن دسته از اصلاح طلبانی را که تمایل به شرکت در انتخابات بودند، بعضا به خیانت به آرمان های اصلاح طلبان متهم می کردند. این وضعیت موجب شد تعداد کاندیداهای مطرح اصلاح طلب شهر تهران به تعداد انگشتان دست هم نرسد و هیچ لیستی توسط شورای هماهنگی جبهه اصلاحات ارایه نشد. بزرگان اصلاحات هم مردم را برای شرکت در انتخابات ترغیب نکردند و عملا بسیاری از افرادی که دیدگاههای اصلاح طلبانه داشتند از حضور در انتخابات خودداری کردند و از حق رای دادن خود استفاده نکردند. حتی رییس دولت اصلاحات که دعوت او از مردم برای شرکت در انتخابات می توانست نقش مهمی در جلب نظر مردم داشته باشد، سکوت کرد و عصرگاه روز رای گیری در سکوت خبری آن هم در شهر دماوند رای خود را به صندوق ریخت که البته فایده ای نداشت. چرا که از یک سو بسیار دیرهنگام بود و بسیاری از مردم که تصور می کردند رییس دولت اصلاحات قصد رای دادن ندارند و به همین دلیل در انتخابات شرکت نکرده بودند، متوجه نشدند که او رای خود را به صندوق انداخته و ثانیا انتخابات در حوزه انتخابیه دماوند باطل شد. آن روزها تنها برخی اصلاح طلبان در تهران و شهرستانها در انتخابات حضور داشتند و از بین احزاب اصلاح طلب هم تنها حزب مردم سالاری در انتخابات لیست داده بود اما فضای سنگین سیاسی که از سوی برخی اصلاح طلبان برای عدم شرکت در انتخابات ایجاد شده بود موجب شد در سایه قهر بسیاری از مردم با صندوق های رای، نه تنها در تهران اکثریت کرسی های مجلس به نمایندگان تندرو جناح اصولگرا اختصاص پیدا کند، بلکه در برخی شهرستانها هم که اصلاح طلبان کاندیداهای سرشناسی همچون مصطفی کواکبیان و قدرت الله علیخانی را داشتند آنها از راهیابی به مجلس بازماندند. بدین ترتیب در سایه قهر اغلب اصلاح طلبان و به تبع آنها مردم در انتخابات مجلس نهم، نمایندگان افراطی، راحتتر به مجلس راه یافتند و بویژه در تهران ترکیبی شکل گرفت که نمی تواند نموددهنده تفکرات مردم تهران در انتخابات باشد. نمایندگانی که اغلب آنها حتی یکبار در ماه هم ملاقات مردمی ندارند و به جای بررسی مشکلات مردم، اغلب وقت خود را صرف مخالفت با دولت کرده اند. در تهران، غیبت اصلاح طلبان بیشتر در ترکیب مجلس تاثیرگذار بود چرا که در حوزه های انتخابیه کوچک، بیش از مسایل سیاسی، مسایل منطقه ای و بومی بر نتیجه انتخابات تاثیرگذار است و به همین دلیل مهمترین نمایندگان مخالف اصلاح طلبان، از تهران سر برآوردند. اگر آن روز اصلاح طلبان با انتخابات قهر نمی کردند، نه تنها در زمان رای اعتماد به کابینه دولت روحانی، کابینه توانمندتری شکل می گرفت و برخی وزرای پیشنهادی با اختلاف آرای اندک، از نشستن بر صندلی وزارت باز نمی ماندند، بلکه این روزها مذاکره کنندگان هسته ای دولت پس از یک ماراتن طولانی، مسیری هموارتر برای بررسی حقوقی – و نه سیاسی – برجام در پارلمان داشتند. پارلمانی که اکنون میدان دار آن، برخی نمایندگان اصولگرای افراطی تهران در مجلس هستند. شاید امسال مردم تهران با حضوری گسترده تر در انتخابات مجلس، ترکیبی متفاوت را برای مجلس دهم رقم بزنند.