روزنامه حریت چاپ ترکیه از سفر محمود احمدینژاد به این کشور برای حضور در مراسم بزرگداشت مولانا در قونیه خبر داده است.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، در صورت صحیح بودن این خبر- که تاکنون هم از سوی نهاد ریاست جمهوری تکذیب نشده است- سفر احمدینژاد به قونیه را که روز دوشنبه هفته جاری ۱۷ دسامبر(۲۷ آذر) انجام میگیرد، میتوان در راستای سایر سفرهای غیرضروری احمدینژاد در دوران ریاستجمهوری ارزیابی کرد؛ با این تفاوت که این سفر، نه تنها غیرضروری است، بلکه به زیان منافع ملی ما هم خواهد بود.
مولانا، ایرانی است یا اهل ترکیه؟
در سالهای اخیر برگزاری مراسم بزرگداشت مولانا در قونیه در کشور ترکیه، انتقادات فراوانی را از سوی مجامع علمی و فرهنگی کشور ما برانگیخته است. ترکها مراسم بزرگداشت مولانا را با هزینههای فراوان و با حضور میهمانان خارجی برگزار میکنند تا اثبات کنند مولانا اهل ترکیه است و این در حالی است که مولانا در طول عمر خود حتی یک بیت شعر به زبان ترکی نگفته و او را در مجامع ادبی جهان به عنوان شاعری پارسیزبان میشناسند. علاوه بر مولانا، دیگر مفاخر سرزمین ما نیز در معرض مصادره به مطلوب شدن توسط کشورهای همسایه قرار دارند که از این میان میتوان به ابوعلیسینا، رودکی و... اشاره کرد. اما نکته مهم این است که تاکنون به این ادعاها توسط مقامات کشورمان رسمیت داده نشده بود. حال با سفر احمدینژاد به قونیه، شاهد رسمیت بخشیدن به ادعاهای ترکیه در مورد ایرانی نبودن مولانا خواهیم بود. به نظر میرسد برخی مشاوران احمدینژاد که در ترویج موضوع مکتب ایرانی تلاش میکنند، باز هم به بیراهه رفتهاند تا به هدف ترکیه برای مصادره مولانا کمک کنند؛ آن هم با حضور شخص اول اجرایی کشورمان در مراسم بزرگداشت مولانا. پیش از این در نخستین دوره ریاست جمهوری احمدینژاد، یکبار اسفندیار رحیم مشایی به ترکیه سفر کرد و به تماشای رقص ترکها نشسته بود.
برگی دیگر از سفرهای غیرضروری
از زاویهای دیگر، سفر احمدینژاد به ترکیه برای حضور در مراسم بزرگداشت مولانا در قونیه را میتوان سفر غیرضروری دیگری ارزیابی کرد. هر چند آن طور که روزنامه جمهوریت چاپ ترکیه نوشته، احمدینژاد قرار است درباره روابط دوجانبه با اردوغان هم صحبت کند اما سفر به قونیه در شرایط کنونی نه تنها ضرورتی ندارد بلکه همانگونه که ذکر شد برای منافع ملی ما نیز زیانبار است. احمدینژاد در طول دوران ریاست جمهوری سفرهای غیرضروری و بعضا هزینهزای فراوانی داشته است. اگر از سفرهای متعدد وی به کشورهای آمریکای جنوبی گذر کنیم، سفرهای وی به برخی کشورهای آفریقایی و آسیایی به هیچ وجه قابل توجیه نیست. در حقیقت به نظر میرسد احمدینژاد میخواهد خلاء سفر به کشورهای تاثیرگذار اروپایی و آسیایی را با سفرهای مداوم به مجمع عمومی سازمان ملل و کشورهایی با تاثیرگذاری پایین در عرصه بینالمللی جبران کند. سفرهای دورهای به کشورهای آمریکای جنوبی همچون نیکاراگوئه، ونزوئلا، بولیوی، اکوادور و... و سفر به کشورهایی همچون ویتنام، سنگال، گامبیا، کنیا و حتی سفر به کشور کوچک کومور که فقط هفتصدهزار نفر جمعیت دارد و احمدینژاد در سفر به این کشور، دو میلیون دلار هم به این کشور کمک مالی کرده، از جمله سفرهای غیرضروری احمدینژاد محسوب میشود که در عرصه دیپلماسی، دستاورد چندانی برای کشور نداشته است. به این سفرها باید سفرهای پرهزینه احمدینژاد به کشورهای حاشیه خلیجفارس از جمله امارات را که نسبت به ایران، ادعای ارضی دارد و نیز حضور در اجلاس کشورهای عضو شورای همکاری خلیجفارس و عکس گرفتن زیر تابلوی خلیج عربی را هم اضافه کرد. احمدینژاد در طول دوران ریاست جمهوری خود فقط یکبار برای شرکت در اجلاس فائو به ایتالیا سفر کرده که بدون استقبال مقامات رسمی این کشور وارد رم شد و تاکنون نه تنها هیچ سفر رسمی به کشورهای اروپایی نداشته بلکه به کشورهای تاثیرگذار آسیایی همچون ژاپن و کرهجنوبی هم سفری نداشته است.
مشکلات داخلی و سفرهای خارجی
سفرهای خارجی بعضا غیرضروری محمود احمدینژاد در شرایطی با حضور همراهان فراوان- همچون سفر اخیر به نیویورک- انجام میگیرد که در داخل کشور به دلیل تحریمهای اقتصادی و سیاستهای نامتوازن داخلی، مردم با مشکلات فراوانی مواجه هستند که آخرین نمونه از این مشکلات، کمبود دارو و تخصیص ارز مبادلهای برای واردات زین اسب و غذای سگ به جای دارو است که صدای وزیر بهداشت آرام دولت را هم درآورده است. حال، سوال از آقای احمدینژاد و مشاوران ایشان این است که سفر به قونیه مهمتر است یا حل مشکلات داخلی؟