فوتبال بانوان نیز همانند فوتبال مردان از تشکیلات وسیعی برخوردار است و فیفا خواهان گسترش بیشتر فوتبال بانوان است . تیم ملی فوتبال بانوان ایران در رده جوانان، 19 خرداد راهی تاجیکستان میشوند تا در «تورنمنت کافا» به مصاف تیمهای افغانستان، تاجیکستان، قرقیزستان و ازبکستان برود. به این بهانه «
مردم سالاری آنلاین» با سرمربی با دانش و باتجربه تیم ملی فوتبال بانوان در رده جوانان، خانم « مریم آزمون» در خصوص فوتبال بانوان در ایران گفتگو کرده است که در ادامه می خوانید:
میزان تمایل به فوتبال از سوی بانوان در ابتدای حضورتان در فوتبال و امروزه چگونه بوده است؟
در اوایل حضورم یعنی حدود سالهای 1384 و 1385، فوتبال بانوان اصلا شناخته شده نبود و لیگ و تیم ملی در ردههای پایه وجود نداشت و سالی نهایتا یک یا دو بازی در کشور انجام میشد و باید طبق آن بازیکن انتخاب میکردیم. همچنین به شدت مشکل استعداد داشتیم و رسانه هم مانند امروزه نبود که فوتبال بانوان شناخته شود. اما در چهار، پنج سال اخیر با تشکیل تیمهای پایه توسط فدراسیون و حمایت رسانهای، وضعیت متحول شده است و استعدادهای زیادی کشف میشود اما تشکیل لیگ برای پایه هم باید مدنظر باشد تا استعدادهای بیشتری کشف شود. همچنین باید تلاش بیشتری کرد و حمایتهای اقتصادی، فرهنگی و مخصوصا رسانهای بیشتری صورت گیرد.
نقش خانوادهها چیست؟
حمایت خانواده در هر زمینهای سبب رشد است اما شاهد این هستیم که در بعضی شهرها به دلیل مسائل فرهنگی، خانوادهها مانع ورزش کردن بانوان میشوند.
وضعیت بانوان مربی چگونه است؟
کسانی که فعالیت میکنند عاشق فوتبال هستند و حمایت مالی حتی در سطح ملی وجود ندارد. باید برای آموزش بانوان فعالیتهایی از سوی فدراسیون و باشگاهها صورت گیرد اما حمایت خاصی از سوی آنها و همچنین از سوی اسپانسرها و رسانهها از بانوان مربی نمیشود.
کدام استانها مستعدتر هستند و آیا میل به پست خاصی وجود دارد؟
رابطه مستقیمی بین کشف و مدیریت استعدادها با مناطقی که حامیان مناسبی دارند، وجود دارد. استانهایی که به فوتبال و فوتسال بهای بیشتری داده اند و آکادمی و مربیان مجرب دارند، از فوتبالیستهای مستعدتری برخوردار هستند اما به طور کلی، پژوهشی منسجم صورت نگرفته است تا تواناییهای هر استانی را دقیقا بررسی کنیم. خیر، میل به پست خاصی وجود ندارد و در هر پست بازیکن داریم اما طبیعتا میل به مهاجم شدن به دلیل تمام کننده بودن و حمایت رسانهای، بیشتر است و این مساله در فوتبال آقایان نیز وجود دارد.
بالاخره باید چه شود تا ورزش بانوان در اولویت مسئولان و رسانهها قرار گیرد؟
مسئولان خودشان باید پاسخگو باشند و من شاهد این هستم که ورزش بانوان در اکثر رشتهها در اولویت مسئولان و رسانهها نیست.
وضعیت تیمهای پایهای که تشکیل شده است چگونه است؟
چند سال است که فدراسیون این کار را شروع کرده و سرکار خانم «مهینی» به استانهای مختلف میروند و حدود 70 تا 100 بازیکن جذب میکنند. اما یک نکته منفی وجود دارد و آن این است که تیم ملی بازیکن را تربیت میکند و در اختیار باشگاهها قرار میدهد در حالی که باشگاهها باید تیمهای پایه را تشکیل دهند تا به تیم ملی بازیکن دهند و در غیر این صورت، نمیتوان قدم مثبتی در این راه برداشت.
مربیان خارجی که به فوتبال آقایان آمدند، تاثیری در پیشرفت بانوان داشتند؟
آن مربیان هیچ تاثیری در فوتبال بانوان نداشتند و حتی یک کلاس آموزشی برای بانوان تشکیل نمیدادند یا اجازه دیدن تمریناتشان را در اردوها را ندادند.
با توجه به تعطیلی طولانی مدت تمرینات به دلیل کرونا، برنامه تیم برای حضور در مسابقات کافا چیست؟
با آنالیز صحیح حریفان و تلاش و برنامهریزی، امیدوار به موفقیت هستیم.
در چه صورتی حضور بانوان در استادیومها ممکن میشود؟
مباحث زیادی در این خصوص مطرح شده است و ما نمیتوانیم نظری دهیم و مسئولان باید تصمیم بگیرند و به عقیده من قدرت مخالفان حضور در استادیوم بیشتر است. اما به دلیل فشارهای بینالمللی بالاخره باید این امر صورت گیرد و در غیر این صورت در آینده در میزبانیها دچار مشکل میشویم.
چشماندازتان برای فوتبال بانوان چیست؟
اگر ذرهای از توجهی که به فوتبال آقایان میشود، شامل بانوان هم شود قطعا شاهد روزهای خوبی خواهیم بود.
گفتگو: سیدمهدی داودی