وعده های پوچ؛ حاصل ناآشنایی با اقتصاد یا عوام فریبی؟!

شروع تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری بار دیگر فستیوالی از شعارهای مختلف، رنگارنگ و تخیلی را در کشور آغاز کرده است؛ شعارهایی که اگر بنا بود به همین راحتی که بیان می شود، اجرایی شود تا به حال بارها و بارها کشور گلستان شده بود و وضع زندگی مردم بخصوص از نظر اقتصادی بسیار عالی بود. دریغ و افسوس که این شعارها عموما چنان است که اصلا امکان اجرا ندارد و فقط راهی است برای جلب نظر مردم. با این وصف این سوال پیش می آید که آیا واقعا کاندیداهای انتخاباتی نمی دانند که اجرای چنسن شعارهایی نشدنی است یا اینکه تصور درستی از مملکت داری و اقتصاد و ... ندارد و فکر می کند اداره کشور چیزی شبیه به تقسیم یک بسته پول در بین 5 نفر است! در هر دو صورت به نظر می رسد بعضی از شعارها بیش از اینکه جلب کننده نظر مردم باشد، نشان دهنده این است که کاندیدایی که این شعار را می دهد توان و صلاحیت تکیه زدن بر صندلی ریاست جمهوری را ندارد.

در روزهای اخیر این شعارها از سوی نامزدهای مختلف داده شده است: به هر زوج جوان 500 میلیون تومان می دهم، یارانه 450 هزار تومانی پرداخت می کنم، مشکل بازار سرمایه (بورس) را سه روزه حل می کنم، ارزش ریال را بعد از دلار و یورو پرقدرت ترین پول منطقه می کنم، فیلترینگ توجیه ندارد، ۹۰ درصد هزینه خرید مسکن از سوی بانک ها تامین خواهد شد، به زنان خانه دار حقوق می دهم، برنامه سفر ۳ روزه برای تمام خانواده‌ها و ۵ روزه برای تمام زوج های جوان خواهیم داشت، می‌توانیم سالی یک میلیون شغل ایجاد کنیم، صندوق جبران ضرر مال باختگان بورس راه اندازی می‌شود، من رئیس‌جمهور شو آمریکایی ها به التماس می افتند و مجبور می‌شوند تحریم‌ها را بردارند! 

واکنش های صاحب نظران و مردم در فضای مجازی و سایت ها در خصوص این شعارها نشان می دهد که دوره این جور حرفها سپری شده است و دیگر نمی توان با وعده های عجیب و ادعاهای دهان پر کن رای جمع کرد. در متن هایی که در واکنش به این سخنان در بین مردم می چرخد این موارد را می توان دید: «این روزها همه وعده اشتغال و مبارزه با بیکاری می دهند. اما کسی نمی گوید وعده اشتغال بدون رشد اقتصادی باد هواست، وعده رشد اقتصادی بدون تشکیل سرمایه باد هواست، وعده تشکیل سرمایه بدون سرمایه گذاری خارجی باد هواست، وعده سرمایه گذاری بدون رفع تحریم ها باد هواست!»، «آهای مردم! خزانه دولت ها در ایران خالی است و آه در بساط ندارند. همه کسانی که به شما وعده یارانه چند میلیونی و وام چند صد میلیونی می دهند، چند برابر این پول ها را با تورم از جیب دیگر شما بر می دارند» و «کسی که می تواند مشکل بورس را سه روزه حل کند چرا می خواهد چهار سال رئیس جمهور شود؟ ایشون خیلی کار داشته باشه یک ماهه، بعد از اون باید بره مشکلات کشورهای دیگه رو حل کنه، مثل احمدی نژاد!»

در سایت خبرآنلاین از مخاطبان خواسته شده که درباره وعده های رنگارنگ و عجیب این روزها نظر بدهند و برخی از کامنت های مردم چنین است: « به نظرم درباره وعده های اقتصادی نامزدهای انتخابات باید شعری را خواند که شاعر گفته: خرج که از کیسه مردم بود/ حاتم طایی شدن اسان بود»، «همش کشکه»، « خواهشا بی انصافی نکن و ارزش کشک و نیار پایین. باز خدا پدر کشک و بیامرزه که یه خاصیتی داره و یه طعمی به غذای ما میده. اما وعده های انتخاباتی که ما تا حالا دیدیم جز تلخی مضاعف چیزی به زندگی ما نداد« ( در جواب به کامنت قبل)، « اینها کجای اقتصاد رو میخوان درست کنند همین الان که فقط اسامی کاندیداها بیرون اومده دلار و سکه داره میره بالا»، « اقتصاد ایران با این حرفهای بچه گول زنک درست بشو نیست ،یارانه و وام و .. دیگر جواب نمی‌دهد»، « اینا چون تا حالا در عرصه های اجرایی کلان مدیریت نکردند تصویر واقعی از وضع موجود ندارند و وعده هاشون هم سطحی و عوامفریبانه است ولی وقتی که وارد گود بشوند میفهمند»، « به قول بابا پنجعلی: الکی میگه» و « بابا بسته این بازیهای عوام فریبانه. تا الان برنامه منطقی همراه با فکر و با درنظر گرفتن شرایط فعلی مملکت از هیچکدام ندیده ام به شخصه».

سایت عصر ایران هم در مطلبی نوشت: « معلوم نیست این افراد که هرکدام مسئولیت‌های مختلفی هم در کشور دارند چگونه این حرف‌ها را می‌زنند. این شعارها خیلی شبیه نطق‌هایی است که مردم عادی بعد از ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری می‌کردند. واقعا امکان دارد در عرض سه روز مشکل بازار سرمایه حل شود؟ اگر این امکان هست چرا تا امروز برنامه‌ای ارائه نشده است؟ چرا مطرح کننده این مسله که نماینده مجلس است در پارلمان کاری برای حل این مشکل نکرده است؟ یارانه 450 هزار تومانی چگونه تامین خواهد شد؟ پول حقوق زنان خانه دار از کجا می‌رسد؟ شعار دادن سخت نیست، من هم اگر رئیس جمهور شوم به همه ایرانی‌ها در منطقه زعفرانیه تهران یک خانه می‌دهم، اما باید دید می‌شود آن را اجرا کرد یا نه؟ واقعا این شعارها در شرایط عادی یک کشور هم قفل است چه برسد به حالا که واقعا اقتصاد ایران به واسطه تحریم‌ها و تصمیم‌های غلط ده سال به عقب برگشته است. برخی از نامزدها شده‌اند مثل معمارانی که روی یک زمین 50 متری ایستاده‌اند و به صاحبان زمین وعده می‌دهند که اینجا برای‌تان یک ویلای 5 خوابه با سونا و استخر می‌سازیم!»

با همه این احوال به نظر می رسد این وعده ها تازه اول بازی است و تا زمان انتخابات این نوع وعده های رنگارنگ افزایش کمی و کیفی خواهد یافت!
گزارش: ژاله شفیعی