تندیسِ نعلسازِ امانتدار در زنجان نصب شد.
تندیسِ نعلسازِ امانتدار در زنجان نصب شد تا به عنوانِ نمادی از امانتداریِ ایرانیان شناسانده شود.
به گزارشِ «
مردمسالاری آنلاین»، «حسن نعلچگر» زادهی ۱۳۱۶ بود. داستانِ او با دوچرخهی فرسودهی ۲۸ در راستهی مسگرهای بازارِ زنجان آغاز شد؛ راستهای که روزگاری صدای چکشِ مسگرها و نعلسازها از هر گوشه و کنارِ آن شنیده میشد.
در این راستهی مسگرها، پیرامونِ ۴۸ سالِ پیش، یکی از مأمورانِ شهرداریِ زنجان که به همراهِ همکارانش برای ساماندهیِ این بخشِ بازار آمده بودند دوچرخهی قراضه و فرسودهی حسن نعلچگر را به درونِ گودالی میانِ میدان پرت میکند که دوچرخه چون فرسوده بوده است در دم میشکند. این مأمورِ شهرداری که از این کارِ خود پشیمان شده بود عصرِ همان روز برای او دوچرخهای نو میخرد و بی کوچکترین سخنی دوچرخه را میگذارد و میرود. حسن نیز همهی کوششِ خود را میکند تا این مأمورِ شهرداری را
نعلچگر در آستانهی ۸۲ سالگی در ۲۷ آذرماهِ امسال دیده از جهان فروبست بیآنکه بتواند با گذرِ ۴۸ سال، دوچرخهای که امانت میدانست به صاحبش بازگرداند
پیدا کند تا به گفتهی خودش از یکدیگر حلالیت بطلبند ولی هر چه میگردد او را نمییابد. حسن از آن روز تا زمانی که درگذشت از این دوچرخه استفاده نکرد و آن را به امانت نزدِ خود نگه داشت تا روزی آن را بدان مأمورِ شهرداری برگرداند، و هر روز با باز کردنِ مغازهاش دوچرخه را بیرون مینهاد و با پایان گرفتنِ روز نیز آن را درونِ مغازه میگذاشت و دکان را قفل میزد تا فردا و روزی دیگر که همین کار را باز انجام دهد.
نعلچگر که مغازهاش در کوچهی نساجیِ مازندران، به سوی ورودیِ بازارِ بزرگِ زنجان، جایی در انبوهِ دکانهای مسگری و جغوربغورفروشی، بود در جایی دربارهی زمانهی خود گفته است: «روزگاری که ما جوان بودیم، روزگارِ یکرنگی و صداقت بود. همه راستگو بودند و هنوز دروغ گفتن یک برگِ برنده نبود و برای ناحق کردن حق از هم سبقت نمیگرفتند. هر چند این روزها هم خوب است، ولی روزگارِ بیانصافی است.»
نعلسازِ امانتدار سرانجام در آستانهی
تندیسِ «حسن نعلچگر» به عنوانِ ایرانیای که خود را پایبندِ امانتداری میدانست ساخته و در پیادهرویی در زنجان نصب شده است
۸۲ سالگی در ۲۷ آذرماهِ امسال دیده از جهان فروبست بیآنکه بتواند با گذرِ ۴۸ سال، دوچرخهای که امانت میدانست به صاحبش بازگرداند.
با درگذشتِ وی، مدیرکلِ فرهنگِ استانِ زنجان، فاطمه کرباسی، در نامهای به وزیرِ فرهنگ، عباسِ صالحی، از او درخواست کرد که ازراهِ شورای فرهنگِ عمومیِ کشور از دفترِ تألیفِ کتابهای درسیِ دانشآموزان بخواهد که در راستای افزایش و تقویتِ سرمایهی اجتماعی زندگیِ این نعلساز وارد کتابهای درسی دانشآموزان شود.
کنون نیز که کمتر از دو ماه از درگذشتِ وی میگذرد، تندیسِ او به عنوانِ ایرانیای که خود را پایبندِ امانتداری میدانست ساخته و در پیادهرویی در زنجان نصب شده است.
این اقدام با واکنشِ مثبتِ افکارِ عمومی و استقبالِ کاربرانِ شبکههای مجازی همراه شده است تا آنجا که گروهی بر این باورند باید او را به جهانیان شناساند و از او چهرهای جهانی ساخت؛ چراکه چنین کسانی در جهانِ امروز کمیاباند.