دانش آموزانی که از فقدان آموزش مراقبت های جنسی ضربه خوردند...

مسئولان پاسخ دهند كه دقيقا چقدر ديگر بايد از سوء استفاده هاي جنسي و عدم آگاهي دانش آموزان در  رويارويي با چنين شرايطي ، جامعه دچار تشنج و نگراني شود تا فكري به حال اين اوضاع بي اخلاقي  و بلبشوي نا امني شود؟ چقدر ديگر بايد ضربه بر پيكر مظلوم ترين  و پاك ترين قشر جامعه زده شود تا مسئولان به فكر چاره بيفتند؟ جالب اينجاست  به جايي رسيده ايم كه اخبار ناخوشايندِ آزارهاي جنسي و اتفاقات ناخوشايند ،ديگر از كوچه و خيابان نيست ،  از جايي به گوش مي رسد كه امن ترين مكان اجتماعي  است. جايي كه خانواده ها با خيال آسوده فرزندان خود را به آن مي  سپارند و دانش آموزان با امنيت جسمي و روحي در آن به تحصيل مي پردازند. ناخرسندانه اين بار اخبار دلخراش سوء استفاده جنسي از مدرسه به گوش رسيد.
  آنان كه در بحث پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي به جاي ورود عالمانه و آگاهانه بر طبل شانتاژگري زدند كه با طرح آموزش مراقبت هاي جنسي(خود مراقبتي)، دين به خطر مي افتد، حالا بايد پاسخگوي دانش آموزان پسر آن دبيرستان در منطقه 2 شهر تهران باشند. تنگ نظراني كه آگاهي دانش آموزان را خطري براي خود مي دانستند اكنون به زواياي نابودي روحي و جسمي دانش آموزاني بيانديشند كه بايد ساليان سال تحت درمان باشند تا بتوان گوشه اي از آلام روحي شان  را ترمیم کرد. از نوجوان آزاد انديش ِكنجكاوي  كه براي شناخت پيچيدگي هاي جسم خود در اولين پرسش هايش ، ضربه هاي جسمي و جنسي خورده است از اين پس چه انتظاري داريد؟  با  فرو ريختن پايه هاي اعتماد دانش آموزاني كه به باور خودشان به الگوي اخلاقي و انساني مدرسه شان ( گويا فرد رواني مذكور معاون پرورشي دبيرستان بوده است)پناه برده اند، چه ميزان بازخوردهاي اشاعه دهنده ي مخرب  در بين دانش آموزان ديگر خواهيد داشت؟ روح  به درد مي آيد و جان به فرياد مي رسد وقتي كليپ هاي اين حادثه دلخراش را در فضاي مجازي مي بيني .
 در يكي از اين كوتاه فيلم ها  كه دانش آموزي مخفيانه در حال تصوير برداري است، جملاتي ما بين دانش آموزان  و فرد خاطيِ رواني رد و بدل مي شود كه بي اندازه شرم آور و تاسف برانگيز است. در اين كليپ فردي را مي بيني كه   به جاي آن كه در كسوت معلمي با داشتن اخلاق و منش فاخر  و كلمات و جملات متين الگوي دانش آموزان خود باشد، با رها كردن فضا به سمتي كه دانش آموز نوجوان به دنبال بازپرسي بيشتر زواياي  آن  هستند، همه ي باور انسان را از آدميت و شرف فرو مي ريزد. با ديدن اين كليپ ها تنها مي توان گفت: چه بر سر اين جامعه آمده است؟
 معلمي كه با استخدام خود از چندين فيلتر علمي و گزينشي و حراستي عبور مي كند اكنون اين چنين چندش آور متهم مي شود. حتي در مراحل استخدام هم  نتوانستيم  انتخاب ها را انديشمندانه مديريت كنيم. چند سال است دلسوزان اجتماعي و آموزشي كشور فرياد مي زنند ، مسئولين بپذيرند  بايد به دانش آموزان آگاهي داده شود، بايد به آنها خود مراقبتي آموزش داده شود ، بايد به آنها گفت كه گرگ در هر لباسي به آنها نزديك مي شود و چگونه بايد از خود نگهداري كنند... اما كو گوش شنوا؟ كو دل نگران؟ كو دغدغه ي نوجوان؟
 بي شك اكنون جو بي اعتمادي كه  با طرح اين آزار جنسي در جامعه پيش آمده  و دل نگراني هايي كه براي خانواده ها به دنبال آن ايجاد شده، متزلزل شدن ايمانِ سرمايه هاي اجتماعي را خواهيم داشت. كجاي مسير را اشتباه رفته ايم كه دست به سينه نشسته ايم و هر روز مشاهده گر افزايش آسيب هاي اجتماعي هستيم و هيچ اقدامي نمي كنيم؟ وقت آن رسيده كه از اين ورطه ي نابودي جسمي و روحي دانش آموزان مان بيرون بياييم. باوركنيد نجات روان دانش آموزان و آينده سازان اين مملكت از آسيب هاي احتمالي، ارزشمندترين كاري است كه بايد انجام بگيرد. دانش آموزان مان خودكشي مي كنند، مواد مخدر مصرف مي كنند ،مورد سوء استفاده جنسي قرار مي گيرند ، روح و روان شان افسرده مي شود، باورشان خدشه دار مي شود اما....هيچ برنامه اي نداريم كه نجات شان دهيم و زندگي را براي شان معنا كنيم...نه مي گذارند آموزش و پرورش كامل و جامع به برنامه هاي پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي جامه عمل بپوشاند و نه خودشان قصد چنين اقدامي را مي كنند.دست بر سينه نشسته اند و هر روز داغ دل ما را بيشتر مي كنند.
سر و صداي اين ماجراي هولناك و دلخراش هم به زودي خواهيد خوابيد و جامعه دوباره چشم به اقدامات نهادهاي متولي امر براي آموزش و پيشگيري خواهند بود، اين نوبت را كوتاه نياييد و پيگيرآموزش برنامه هاي خود مراقبتي باشيد.