‍ وصیتی پرتامل و کلامی پربار

 وصیت قابل تامل حضرت باقر (ع)

شیخ صدوق در کتاب "الفقیه" نقل میکند ؛ امام صادق (عليه السّلام) فرمود: 

پدرم به من فرمود: اي جعفر! فلان مبلغ از اموال مرا وقف گريه كنندگان كن، تا ده سال در سرزمين مِنا، هنگام اعمال مِنا در حجّ براي من گريه كنند"

 امام باقر (عليه السّلام) هشتصد درهم براي مراسم عزاداري خود، وصيّت كرد، و آن حضرت، اين كار را از " سنّت" مي دانست.

 نکته ؛ در عصر امام باقر (ع) عدم عزاداری برای اموات که از زمان خلفاء شروع شده بود ادامه داشت و این وصیت امام باقر (ع) یک وصیت مهم در جهت تصحیح بنیادهای اعتقادی بود. 

وثانیا ؛ نفسِ عزاداری ، دل انسانها را به شخص مورد عزا و خانواده معزا فرا میخواند که در واقع یک تبلیغ مکتب اهلبیت است.

و ثالثا ؛ عزاداری برای امام باقر (ع) میتواند اذهان را به سمت استبداد زمانه و ظلم هایی که بر خاندان عصمت و طهارت رفته است رهسپار کند . این در واقع یک حرکت عمیق سیاسی است.

 درسی از امام باقر ؛ همه خوبی و آرامش در اخلاق مداری و مداراست

جمله ای از امام باقر (ع) که ما و جامعه ما و حُکمرانان ما سخت به آن نیازمندند و نیازمندیم؛

امام باقر (ع) فرمود: به هركس اخلاق و مدارا داده شود ، تمام خير و آسايش به او داده شده است و در دنيا و آخرت حال خوبی خواهد داشت، و هركس از مدارا و اخلاق محروم باشد ، راه برای او به سوى هر بدى و بلايى باز است، مگر كسى كه خداى متعال نگاهش بدارد. / 

مَن اُعطِيَ الخُلُقَ وَالرِّفقَ فَقَد اُعطِيَ الخَيرَ كُلَّهُ وَالرّاحَةَ ، وحَسُنَ حالُهُ في دُنياهُ وآخِرَتِهِ ، ومَن حُرِمَ الرِّفقَ وَالخُلُقَ كانَ ذلِكَ لَهُ سَبيلاً إلى كُلِّ شَرٍّ وبَلِيَّةٍ إلاّ مَن عَصَمَهُ اللّهُ تَعالى . [البداية والنهاية : ج۹ ص۳۱۱. بحار الأنوار : ج۷۸ ص۱۸۶]