وضعیت اقتصادی و تریبون‌های مذهبی

رفع مشکلات اقتصادی نیاز به تعقل و تدبر دارد نه تریبون. دولت محترم اما گویا تصور می‌کند با اظهارات تریبونی می‌تواند بر مشکلات فایق آید. بنده حتی در زمان دولت روحانی و در یادداشتی خطاب به مهره پرنفوذ این دولت یعنی محمود واعظی نوشتم که شاخص وضعیت اقتصادی جیب مردم است و کیفیت خریدشان در سوپر مارکت‌ها. حال دولتمردان در هر دولتی هر چقدر هم که اظهارات زیبا از تریبون‌هایشان مطرح کنند و از سوی دیگر نمودارهای خاص منتشر نمایند دلیلی بر مناسب بودن شرایط اقتصادی کشور نیست. همانطور که در دولت روحانی متر و معیار مردم بودند در این دولت هم شرایط بدین گونه است. دولتی که توانسته تحولی در اقتصاد ایجاد کند اصلا نیازی به ارائه گزارش‌های آنچنانی نیست بلکه جامعه تحول مذکور را لمس می‌کند.
عطف به گزاره بالا باید متاسفانه عرض کنم که برخلاف دولت‌های قبل در این دولت فقط تریبون‌های دولتی در تلاش برای القای شرایط خوب اقتصادی نیستند و حتی تریبون‌های مذهبی نیز وارد میدان شده و هر جمعه شاهد اظهارنظر‌های عجیب از سوی برخی امامان جمعه در حوزه اقتصادی هستیم! این درحالیست که این تصمیم چه تعمدی باشد و چه ناخودآگاه اشتباهی مهلک است که می‌تواند اثرات جبران ناپذیری داشته باشد. یک نمونه آن بحث اثرگذاری چنین تریبون‌هایی است. وقتی در تریبونی مذهبی خطیبی مدعی می‌شود افزایش قیمت دلار تاثیری بر اقتصاد ندارد و اینگونه القا نماید که دلار 42 هزار تومانی بر سفره مردم موثر نیست برای جامعه و مخاطبانی که سال‌هاست از کاهش ارزش ریال متضرر شده‌اند احساس ناخوشایندی به وجود می‌آید.البته همانطور که عرض کردم مشخص نیست این همنوایی تریبون‌های مذهبی با تریبون‌های دولتی‌ها تصمیمی ساختاری یا فردی است ولی هرچه که هست حتی باعث می‌شود معتقدان و مشتاقان چنین تریبون‌هایی را دلخور و نادم کند. دولت به اندازه مکفی تریبون در اختیار دارد و صداوسیما نیز دربست در خدمت پاستورنشینان است فلذا نیازی نیست شخصی که ابدا و اصلا شناختی از مباحث اقتصادی ندارد وارد این حوزه شود و برای خوشایند دولت اظهاراتی را مطرح نماید که نه اثرگذاری دارد و نه از التهاب جامعه می‌کاهد. تریبون‌های مذهبی این حق را دارند که نسبت به کلیات وارد موضوع شده و انذار دهند و به نظر نمی‌رسد صلاح باشد نکاتی طرح شود که همگان می‌دانند کوچکترین نسبتی با واقعیات جامعه ندارد.
در مجموع این دولت برای سفیدنمایی وارد حوزه خطرناکی شده که لازم است از آن حذر کند.