جاده‌های مرگ

سیستان و بلوچستان استانی وسیع و با امکانات فراوان برای توسعه است. سرزمینی چهارفصل، دارای تنها بندر اقیانوسی کشور، با سابقه تاریخی کهن، سرزمین اسطوره‌ای، مقاوم و مبارز در مقابل استعمارگران و متجاوزان به ایران و ...
این استان امروز متاسفانه شاخص اصلی آن فقر و محرومیت است و در شاخص‌های آموزشی، بهداشتی، اقتصادی و... در رتبه آخر ایستاده است. اما چرا؟! استان سیستان و بلوچستان بافت اجتماعی و مذهبی و فرهنگی خاص خود را دارد. همچنین با دو کشور پاکستان و افغانستان مرز خاکی دارد، دو مذهب اسلامی اهل سنت و تشیع و دو قومیت بلوچ و فارس و سیستانی در کنار هم زندگی می‌کنند. استانی امنیتی که از بی عدالتی و تبعیض هم رنج می‌برد، تنها استانی که شاید هنوز ورود به دولت و کابینه را تجربه نکرده است، جناح‌های سیاسی فقط به رای منسجم و یکپارچه آن فکر می‌کنند، و هرگز شعارها و وعده‌های آنان محقق و عملی نمی‌شوند، و نهایت آن چیزی که برای استان و مردم آن می‌ماند همان فقر محرومیت و عقب ماندگی، اقتصادی، فرهنگی، آموزشی و بهداشتی و همه جانبه است. استانی که کمترین بزرگراه را دارد و بیشترین تلفات جاده ایی را به نام خود هم ثبت کرده است. در شروع سال جدید و در اولین جلسه شورای اداری استان، استاندار محترم در اقدامی عجیب اداره کل راه و مسکن و شهرسازی را هم بعنوان اداره کل برتر استان در عملکرد انتخاب نمودند! چند روز بعد نماینده چابهار با تذکر شفاهی به وزرای راه و بهداشت خواستار استیضاح آنان شد. شاید استاندار و تیمی که اطراف او حلقه زده‌اند از واقعیت‌های راه‌های استان بی خبرند یا نماینده محترم چابهار وضعیت راه‌های استان را خوب نمی‌داند. شاید هم تفاوت‌های مذهبی و قومی در استان موجب شده دولتمردان برای استان به جای توسعه، عدالت اجتماعی و اقتصادی، جو امنیتی، عقب ماندگی آموزشی، بهداشتی، اقتصادی و جاده‌های مرگ به ارمغان بیاورند. آمار و اطلاعات در یک کلام می‌گویند استان سیستان و بلوچستان کمترین بزرگراه و بیشترین حوادث و تلفات جاده‌ای را دارد. گرچه جاده و راه مناسب یکی از عوامل در حوادث جاده ایی هست ولی از مهمترین عوامل است. کاش استاندار محترم قبل از اعلام اداره کل راه استان بعنوان اداره کل برتر و تقدیر از آن نگاهی به آمار و اطلاعات جاده‌ای می‌انداختند و می‌دیدند که حداقل در نوروز امسال استان سیستان و بلوچستان در حوادث جاده‌ای و تلفات آن در کشور پیشتاز است و از دولت و مجلس می‌خواستند اعتبار بیشتری برای توسعه راه‌های استان در نظر بگیرند و جان انسان‌هایی که در جاده هر روز قربانی می‌شوند برای او اهمیت می‌داشت، نماینده محترم هم عوامل مهم حوادث جاده‌ای مانند؛ نبود بزرگراه و جاده‌های مناسب، خودروهای فرسوده که بخاطر فقر است، تردد خودروهای قاچاق سوخت و انسان که بخاطر نبود اشتغال است، پلیس مچ گیر، نه راهنما، مدیران ضعیف و سیاسی و جناحی، که باندهای قدرت در استان آنان را انتصاب می‌کنند، نه شایستگی؛ هم قبل از تذکر به وزیر را گوشزد می‌کردند.
تا زمانی که سیستان و بلوچستان گرفتار جریانات قومی، مذهبی، سیاسی و جناحی است و مدیریت‌ها در استان را این باندها تعیین می‌کنند و بدنبال منافع خاص خود هستند، امیدی به بهبود وضع نیست و فقط در مرگ در جاده حتی در کمین مردم نشسته است.