رای محوری، خطری در کمین نمایندگان مجلس 

نقل است از یک فعال دفتر وزیر جهاد کشاورزی که مسئولیت و ماموریتش گزارش نارسایی ها به وزیر است. ظاهرا وی، پنج شنبه یکم مهر ماه گذشته، بار گران سفر با اتوبوس را حسب تقاضای تعدادی از کارشناسان روستایی به نام معصوم آباد از توابع شهرستان ثمرین استان اردبیل را، به دلیل سفر مهندس نیکزاد نایب رئیس مجلس که هوای ولایت را کرده است به جان می خرد و آنطور که خود می گوید، قبل از تمامی اهالی روستا، مقامات استان و نماینده پر نفوذ مجلس، در مسجد محل استقرار دیدار این نماینده با مردم روستای معصوم آباد مستقر و در واقع سنگر می گیرد تا بخشی از خواسته های اصلی کشاورزان را با انگیزه رفع کلی این مشکلات از جمله کود، سم، بذر و نقدینگی برای کشت پاییزه با ایشان و مقامات استانی و شهرستانی در میان بگذارد.

وی می گوید ماموریت رسمی نداشته ولی حسب ممارست و سابقه 8 ساله در این کار، می خواهد تجربه ای متفاوت داشته باشد و با دستی پر از نارسایی های عمومی کشاورزی برای وزیر و نحوه توجه یک نماینده قدرتمند مجلس به حل آنان بازگردد.

بالاخره پس از طی مسافتی 650 کیلومتری، خسته و گرسنه، به آنچه مورد نظرش بوده می رسد؛ نماینده مجلس از ایشان می پرسد: سمت شما چیست و چرا اینجا هستی؟ می گوید: از کارشناسان دفتر وزیر هستم و آمدنم حسب تقاضای چند همکار دلسوز منطقه صورت گرفته است.

راوی می افزاید: نیکزاد در حضور تعدادی از مسئولان منطقه، پیوسته و مستمر دستور حل مشکلات مراجعه کنندگان را حتی سر صحنه و بلاوقفه صادر می کند؛ تقاضاهایی چون وام های کوچک و اندک و تقاضاهای متعدد دیگر، اما خواسته او که سری به خدمات کشاورزی روستای معصوم آباد بزند را به رغم اصرار و ابرام ایشان برآورده نمی کند و در آخر می گوید: اگر شما از دفتر وزیر آمده اید بگویید وزیر بیاید!

گفتنی است کشاورزان منطقه نیز مشکلات فراوانی از جمله کمبود کود، بذر، سم، نقدینگی و ... داشته اند که بر آن بوده اند در صورت مراجعه نایب رئیس مجلس موضوع را با ایشان در میان بگذارند اما گویا امکان طرح کامل این خواسته ها و تقاضاها به دلیل تراکم مراجعات مختلف به نیکزاد فراهم نمی شود.

راوی که به قول خودش 1300 کیلومتر رفته و برگشته تا شاید کاری برای کشاورزان و کشاورزی شهرستان ثمرین انجام دهد، نادم و خسته باز می گردد و تلاش می کند موضوع بی توجهی نیکزاد نایب رئیس مجلس دوازدهم و وزیر مسکن دولت احمدی نژاد را با نمایندگان پر نفوذ دیگر مجلس در میان می گذارد که باز هم موفق نمی شود.

راوی تاکید می کند؛ اصرار برای بازدید نایب رئیس مجلس از مرکز خدمات کشاورزی، به واقع ایجاد دلگرمی برای کشاورزان بود که باور کنند یک نماینده پر نفوذ مجلس برای کشاورزان و کشاورزی اهمیت قائل می شود و در عین حال، پافشاری بر بازدید نیکزاد برای آن بود که به مقامات محلی گوشزد شود مشکلات کشاورزان منطقه را دست کم نگیرند. بازدید از مرکز خدمات کشاورزی ثمرین می توانست یک مستند حمایتی در منطقه به شمار رود. راوی می گوید: اما نایب رئیس محترم مجلس به این مهم توجه نکرد و در مقابل اصرار اینجانب گفت: «به وزیر بگویید بیاید و بازدید کند.»

اگر تمامی فرازهای این حکایت درست باشد، گذشته از این که مشکل کشاورزان مورد نظر راوی حل شده، می شود یا نمی شود، موضوع غم انگیز دیگری به میان می آید که شوربختانه، نمایندگان مجلس بیش از آنکه به مسائل مملکتی و معضلات ملی و کلی کشور توجه کنند، در صدد حل مشکلات کوچک و بزرگ حوزه های انتخابیه خود، خارج از چارچوب و حیطه اختیارات استانداران، فرمانداران، شهرداران و خلاصه مقامات محلی و چه بسا بدون رعایت ضوابط و مقررات هستند.

این شیوه برخورد، چندین اشکال اساسی دارد؛ اولا که نه تنها دغدغه حل مشکل مردم را ندارد، بلکه اگر عمیق و همه جانبه فکر کنیم، خود، مشکل ساز و اختلاف برانگیز است، یعنی در میان انبوه مشکلات مردم، هر کس که از طریقی سفارش شده، دستش به نماینده حوزه می رسد و مشکلش حل می شود، اما آنکه دورتر است مشکلش باقی می ماند.

دوم اینکه اقتدار دولت در کل و جزء، در سطح استاندار یا بخشدار فرو می ریزد. مراجعه کنندگان که فی البداهه برای مشکل خود به نماینده حوزه مراجعه نکرده اند، حتما پیش از آن به اندازه یک دور تسبیح در میان مقامات محلی گردش و صعود و نزول پله ای در ادارات داشته اند که حالا متوسل شده اند به نایب رئیس پر نفوذ مجلس.

سومین مشکل؛ چه بسا این نماینده دستوراتی بدهد که امتیازات حاصل شده از آن منطبق با ضوابط و مقررات نباشد که نوعی دور زدن قانون را در بطن خود دارد.

چهارم، خُرد نگری در حل مسائل اقشار محروم است. اشکالات فراوانی در این نوع حل مشکلات منطقه ای وجود دارد که ذکر آنها طولانی خواهد بود، اما اساسی ترین آنها این که نمایندگان این چنینی، ساختار مشکلات اساسی استان ها، شهرستان ها یا روستاهای یک منطقه را نمی بینند بلکه بر آن هستند حل مشکل فردی این یا آن طرفدار خود را جایگزین کنند، لذا در تحلیل نهایی به نمایندگانی رای محور تبدیل می شوند که برای دوره بعدی خود توشه جمع می کنند!

مثل این است که نماینده ای از استان خوزستان، دستورات قاطعی برای حل مشکل کم آبی، لوله کشی یا فاضلاب منطقه ای که در آنجا زندگی می کرده صادر کند و موضوع حل مشکل ساختاری کمبود آب و بحران فاضلاب این استان را کنار بگذارد! موضوع حل مشکلات چند نفر از اهالی روستا یا شهر زادگاه، ظاهری زیبا، خداپسندانه، پر جاذبه و مردمی دارد ولی عمق آن، بی نظمی، رفع تکلیف و زیان بخش است و البته برای نمایندگان مجلس وجاهت ندارد زیرا شائبه رای محوری را ایجاد می کند.

حساب کنیم اگر همه نمایندگان مجلس این گونه عمل کنند چه بلبشویی به وجود می آید؟! و حتما باید پرسید پس دولت چکاره است؟

در گذشته نه چندان دور، رئیس جمهوری داشتیم که در سفرهای استانی و شهرستانی و حتی روستاهای دور افتاده، بدون ارجاع حل مشکلات، علی الراس و سر صحنه کلنگ احداث این یا آن پروژه کوچک و بزرگ را بر زمین می زد و در بازگشت، چندین گونی تقاضا نامۀ کمک مالی، اعطای مجوز و ... را با وانت بار یا کامیون به دفتر ریاست جمهوری می آورد، اقدامی در نفی دولتی که خود رئیس آن بود!