آکادمی مهندسی تروریسم پاکستان

دروغگوترین رئیس جمهوری تاریخ آمریکا تا امروز تنها یک حرف راست گفته است ؛ پاکستان اراده ای برای مبارزه با تروریسم ندارد. نوع رفتار اسلام آباد در مقابله با گروهک های تروریستی مستقر در پاکستان ، این کشور را به یک مصیبت امنیتی برای کل خاورمیانه تبدیل کرده است.
در جریان حمله انتحاری گروهک جیش العدل به مرزبانان جمهوری اسلامی 27 تن از نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به شهادت رسیدند. کم تر از یک روز ، حمله تروریستی دیگری در کشمیر با همین الگوی انتحاری توسط گروهک جیش المحمد به وقوع پیوست که منجر به مرگ 46 نیروی پلیس هند شد. علاوه بر تشابه نام و رفتار ، این دو گروه در پاکستان مستقر هستند.
آکادمی های تروریسم پروری در مدارس دینی پیشاور ظرف چند دهه اخیر به محلی برای تربیت و ایجاد گروه های تروریستی در منطقه تبدیل شده اند. این روزها که سالگرد خروج ارتش شوروی از افغانستان است،بازخوانی نوع رفتار پاکستان تحت «مهندسی تروریسم» آمریکایی خالی از لطف نیست. سازمان جاسوسی آمریکا (سیا) در سال های جنگ داخلی افغانستان در جهت مقابله با ارتش سرخ اقدام به حمایت از گروه تروریستی طالبان کرد که بعدها القاعده نیز در کنار آنها قرار گرفتند.
26 بهمن سال 1367 آخرین گروه از نیروهای ارتش سرخ از خاک افغانستان خارج شدند اما تازه این آغاز مصیبت جدیدی تحت عنوان مهندسی تروریسم سعودی بود. عربستان که از ابتدای استقلال پاکستان در این کشور نفوذ کرده بود ، با سودای تشکیل امارت اسلامی در افغانستان وارد فاز عملیاتی شد. هیچ کس نباید فراموش کند ، روزی که طالبان توانست کابل را تسخیر کند در ابتدا این ریاض بود که آنها را به رسمیت شناخت. طالبان و القاعده سالیانی چند در افغانستان برای خودشان کشتند و بردند تا واقعه تروریستی 11 سپتامبر به وقوع پیوست. علامت سوال بزرگ هنوز اینجاست که چرا سازمان های اطلاعاتی آمریکا زودتر مقابل تهدیدات القاعده را نگرفته بودند. موضوع جالب تر اینجاست که پاکستان برای دستگیری رهبر القاعده دست به هیچ کاری نزد و حتی در ادامه عامل لورفتن مخفی گاه «اسامه بن لادن» را محاکمه کرد.
در خلال این سال ها ، سازمان اطلاعات ارتش پاکستان ISI  در داخل و خارج این کشور دست به عملیات های تروریستی زد. نحوه مشکوک ترور «بینظیر بوتو» نخست وزیر فقید این کشور و ده ها نام دیگر همگی نشان می دهد که مهندسی تروریسم در پاکستان بسیار هوشمند و با هدف مشخص دست عملیات انتحاری می زند.
در خلال وزش نسیم بهار عربی در خاورمیانه ، آکادمی های تروریسم پروری پیشاور ماموریت پیدا کردند که ورژن جدید و خوف انگیزی از تروریسم را ایجاد کنند که بعدها «حکومت اسلامی» نام گرفت. نکته اینجاست که رویاها و نقشه های «ابوبکر البغدادی» تشابهات جالبی با نقشه های «اسامه بن لادن» داشت و دارد. کل خاورمیانه و حتی اروپا تحت تاثیر پدیده خوف انگیز داعش قرار گرفتند تا پاییزعربی رویاهای دموکراسی خواهی به مرزهای عربستان و شورای همکاری های خلیج فارس نرسد.
در یک جمع بندی می توان گفت که متاسفانه پاکستان نه تنها اراده ای برای مبارزه با تروریسم ندارد بلکه فضا را برای صادرات تروریسم به هند ، افغانستان ، ایران و کل خاورمیانه فراهم کرده است.
هندی ها از حمله تروریستی در کشمیر آنچنان خشمگین شده اند که عملا وارد فاز تقابل لفظی با اسلام آباد شده اند اما تهران هنوز هم با ادبیاتی نرم سخن می گوید. توییت «حسام الدین آشنا» هم نمک روی زخم بازماندگان شده است. مشاور رئیس جمهوری  اگرچه موضع خود را بعدا تغییر داد اما سوال اساسی اینجاست که تهران تا کی باید چشم بر ربایش و کشتار مرزبانان یا عملیات های تروریستی در مناطق شرقی ایران ببندد. این که حملات تروریستی در ایران همانند برخی کشورهای منطقه به پایه ثابت خبرها تبدیل شود اتفاق خوبی نیست. شاید زمان آن رسیده است که جمهوری اسلامی هم در مواجهه با تهدیدات تروریستی رفتار آفندی از خود نشان دهد. قصور و کوتاهی در پاسخ به تهدیدات امنیتی علیه ایران اتفاقی است که تبعات دومینویی در دیگر مناطق کشورمان در پی خواهد داشت.