اگر منظور منتقدان از بی جام ماندن کیروش، قهرمانی در جام جهانی است که با عرض شرمندگی این توهم بزرگ تا چند قرن دیگر هم به واقعیت منتج نخواهد شد. قرار نبوده، نیست و نخواهد بود که این فوتبال با این وضعیت فنی و کیفی قهرمان جام جهانی شود.
به گزارش ایسنا، خبرورزشی در ادامه نوشت: این روزها بحث کارشناسان فوتبال ایران است؛ «با صعود پرسپولیس به فینال لیگ قهرمانان آسیا، هر نتیجه ای منهای قهرمانی تیم ملی ایران در جام ملتها برای آقای کیروش شک شکست بزرگ قلمداد میشود.»
مجری صدا و سیما هم با تاکید و تشدید میگوید؛ «کیروش در این صورت یک ناکامی بزرگ خلق کرده چرا که برای فوتبال ایران جام نیاورده است!»
ابتدا اجازه بدهید تکلیف این جام های نگرفته را روشن کنیم؛ شاید با مخالفان و منتقدان به یک جمع بندی مختصر برسیم؛
۱- کیروش با تیم ملی ایران دو بار فرصت حضور در جام جهانی را داشته و یک بار هم در جام ملتهای آسیا که در استرالیا برگزار شد شرکت کرده است.
بنابراین اگر منظور منتقدان از بی جام ماندن کیروش، قهرمانی در جام جهانی است که با عرض شرمندگی این توهم بزرگ تا چند قرن دیگر هم به واقعیت منتج نخواهد شد. قرار نبوده، نیست و نخواهد بود که این فوتبال با این وضعیت فنی و کیفی قهرمان جام جهانی شود.
میماند یک بار حضور کیروش با تیم ملی ایران در جام ملت های آسیا که او نتوانست پس از ۴۰ سال پشت خط ماندن، جام را برای ما کادوپیچ کند.
۲- این بار هم فرصت دوم است که کیروش تیم ملی را برای جام ملت ها می بندد؛ اگر دوستان فقط بابت همان یک حضور ساده در استرالیا از کی روش توقع جام گرفتن داشتند خب چرا در این ۴۰ سال گذشته با تیم ملی ایران به هیچ کجا نرسیدند؟ ۴۰ سال عقده و حسرت را که یک شبه نمیشود با عصای جادویی محو کرد...
۳- در مورد قیاس فینالست شدن پرسپولیس و حضور در تیم ملی در جام ملتهای آسیا اما میتوانیم به نتایجی برسیم. این بار توقعات ایجاد شده برای تیم ملی به نحوی است که همه از کیروش جام می خواهند.
این یک انتظار در سطح فوتبال آسیا است که امیدواریم برای تیم ملی اتفاقات خوبی رخ بدهد اما مقایسه کاشیما که به پرسپولیس ۲ گل زد با تیمهایی مانند اسپانیا، پرتغال و مراکش که حریفان ایران در جام جهانی بودند هم خنده دار است...
منتقدان، برد مقابل مراکش و تساوی برابر پرتغال را یک فاجعه ملی قلمداد کردند اما امروز در مورد یک باخت آسیایی با تیمی که قابل قیاس با حریفان جام جهانی نیست سکوت با مزهای کردهاند...