حمله های چندباره به سفارتخانه ها و مراکز دیپلماتیک ایران در برخی کشورها اگرچه در گذشته و با اهداف متفاوتی رخ داده است اما این بار به نظر می رسد که در این اقدامات ورای تفاوت اهداف، ردپای عملیات سازمان یافته، دیده می شود.
به گزارش بامداد چهارشنبه ایرنا، حمله های دامنه دار به سفارتخانه های ایران در چند هفته گذشته سوژه بسیاری از خبرگزاری های داخلی و خارجی بوده است، اخباری که نشان می داد سلسله حمله ها با اهداف متفاوت اما سازمان یافته انجام می شود.
آغاز این سلسله حملات به مراکز دیپلماتیک از بصره آغاز شد، با حمله و آتش کشیده شدن کنسولگری ایران در این شهر، حملات به پاریس و آتن نیز رسید.
درحالی که حمله به کنسولگری ایران در بصره در درون آشوب های ضد فساد و انتظارات اقتصادی مردم این شهر انجام شد اما طبق اعلام منابع رسمی، تعرض به سفارت ایران در پاریس (26 شهریور) توسط اعضای گروهک ضد انقلاب کومله انجام شده بود.
رسانه های گفتاری و نوشتاری یونان نیز روز دوشنبه اعلام کردند که گروهی هرج و مرج طلب به سفارت ایران حمله کرده اند. این افراد که در یونان به 'رویوکینوس' مشهور هستند، تعدادی سنگ و بطری حاوی رنگ خاکستری به سوی ساختمان سفارت پرتاب کرده اند. پلیس یونان این افراد را ناشناس معرفی کرده که هر از گاهی به وزارتخانه های مختلف و یا دفاتر و سفارتخانه های خارجی با همین روش حمله می کنند.
اگرچه به نظر نمی رسد که ارتباط خاصی میان این این سه حمله وجود داشته باشد اما پرسش اساسی این است که چرا امنیت سفارتخانه های جمهوری اسلامی ایران برطبق قواعد به خوبی از سوی کشور های میزبان تامین نشده است.
«بهرام قاسمی» روز دوشنبه در نشست خبری با خبرنگاران در پاسخ به پرسشی درباره ارتباط داشتن دو حادثه کنسولگری ایران در بصره و تلاش برای حمله به سفارت جمهوری اسلامی ایران در پاریس اظهارداشت: میان این دو حادثه ارتباطی به صورت مستقیم وجود ندارد.
وی تصریح کرد: مساله بصره و حمله به کنسولگری ایران توسط عناصر مشخص که وابستگی مشخصی به یکی از کشورهای شاید فرامنطقه ای داشتند، انجام شد.
سخنگوی دستگاه دیپلماسی یادآور شد: آنها سعی کردند با این اقدام در یک برهه خاص عراق بر روابط دو کشور و دو ملت و تحولات داخلی این کشور تاثیر بگذارند که خوشبختانه همانگونه که پیش بینی می شد با توجه به میزان استحکام روابط و شناخت دولت ها از یکدیگر به اهداف خود نرسیدند.
قاسمی افزود: آنچه در پاریس اتفاق افتاد مساله دیگری است، گروهی که وابسته به یک گروه تروریستی هستند، این تعرض را انجام دادند که ناکام ماند و نتوانستند به داخل سفارت وارد شوند.
عرصه بین المللی،عرصه قاعده و قوانینی است که باید مورد توافق همه کشورهای جهان باشد. براساس ماده 59 کنوانسیون حقوق کنسولی وین که به صراحت درآن اعلام شده که حفظ اماکن ودفاترکنسولی از وظایف کشور پذیرنده این قانون است، ایران نیز این قانون را پذیرفته و آن را تصویب کرده است.
در این ماده قانونی بندهایی مبنی برارتباط و نقش دولت ها و افراد ثالث در تعرض به اماکن کنسولی نیز وجود دارد. با همه این تفاسیر، دولت های پذیرنده این ماده قانونی موظفند برای حفظ سفارتخانهها و دیپلمات ها برنامه ریزی هایی داشته باشند.
از سوی دیگر، ساز وکارهای حقوقی برای پیگیری رویدادهای خرابکارانه دردنیا وجود دارد که در هیچ یک از این قوانین به حق قطع ارتباط بین کشورها اشاره ای نشده است.
کشورهای انگلستان، پاکستان و افغانستان، ازجمله کشورهای رکوردار در تعرض به سفارتخانه های ایران هستند.
در مجموع می توان گفت اقدامات گروه های تروریستی و ضعف های امنیتی دولت های پذیرنده از مهمترین دلایل حمله به مراکز دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران طی این سال ها بوده است. در چنین فضایی، دیپلماسی و تعامل سازنده جمهوری اسلامی ایران در چارچوب سه اصل مهم سیاست خارجی یعنی عزت، حکمت و مصلحت می تواند امنیت برون مرزی و مراکز دیپلماتیک کشورمان را افزایش دهد.