رئال مادرید در حالی توانست برای سومین سال پیاپی قهرمان اروپا شود که کمترین هزینه را در فصل نقل و انتقالات کرد.
به گزارش ایسنا و به نقل از آس، با تغییر جام قهرمانان اروپا به لیگ قهرمانان فوتبال مدرن در میادین دیده شد. همه چیز با قانون بوسمن پایان یافت و باشگاهها اجازه پیدا کردند با تمام بازیکنان اروپایی که خواهانش بودند قرارداد امضا کنند. تفاوت باشگاههای پر قدرت و ضعیفتر در اقتصاد هر لحظه بیشتر شد. به نظر میرسید تیمها برای رسیدن به عناوین باید هزینههای میلیونی صرف کنند.
سال به سال ارزش قراردادها افزایش پیدا میکند. در فوتبال هر لحظه پول بیشتری تزریق میشود و منطقی است که خرج بیشتری نیز میشود. با این حال برای قرار گرفتن در بهترین جایگاهها باید در فصل نقل و انتقالات هزینههای زیادی کرد. با این حال امضای قرارداد همه چیز را ضمانت نمیکند. نمونه بارز آن پاری سن ژرمن است که آگوست گذشته گرانترین انتقال تاریخ را انجام داد اما تا مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان صعود کرد.
در این شرایط قهرمانی رئال مادرید عجیب بود چون این تیم در فصل نقل و انتقالات بیش از هزینه سود کرد. سفیدپوشان با ثبت یک میانگین مثبت در نقل و انتقالات توانست قهرمان اروپا شود. دیگر قهرمانان مانند مارسی در نخستین دوره (۱۶.۱۰ میلیون سود)، میلان در سال ۲۰۰۷ (۱۵.۶۵ میلیون) اینتر ژوزه مورینیو (۱۵ میلیون) تیمهایی بودند که تا این فصل در بهترین شرایط بودند. تیمهای دیگری مانند بارسلونای فرانک رایکارد یا یوونتوس ۱۹۹۶ توانستند در حالی جام قهرمانی در اروپا را بالای سر ببرند که در نقل و انتقالات سود کرده بودند. با این حال هیچ کدام به رقم ۸۷.۵ میلیون یورویی رئال مادرید در این فصل نزدیک نبودند.
بر اساس سایت ترنسفر مارکت مادرید برای امضای قرارداد با بازیکنان ۴۰.۵ میلیون یورو هزینه کرد. در مقابل از فروش بازیکنانش ۱۲۸ میلیون یورو به دست آورد. آلوارو موراتا (۶۶ میلیون) دنیلو (۳۰ میلیون)، ماریانو (۸ میلیون)، دیگو یورنته (۷ میلیون)، بورگی (۳ میلیون)، خامس رودریگس (۱۳ میلیون) و فابیو کونترائو (یک میلیون) مادرید را ترک کردند.
این آمار برای تیم اسپانیایی که همیشه در میان تیمهای پرخرج دیده میشود، عجیب است. باید به سال ۲۰۱۴ برگشت تا قرارداد بزرگی در مادرید دید. این اتفاق در انتقال رودریگس رخ داد و سفیدپوشان برای هافبک کلمبیایی ۷۵ میلیون یورو هزینه کردند.