در حالی که ایران و ۵ کشور عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد به همراه آلمان دور دیگری از مذاکرات هستهای را در وین برای دستیابی به توافق هسته ای به پایان رساندند، نخبگان سیاسی اعتدال گرا در تهران، معتقدند که تعهد دولت حسن روحانی به حل پرونده هسته ای، فضا را برای حل و فصل سریع فراهم خواهد ساخت.
مقامات دو طرف مکررا در هفته های اخیر تاکید داشتند که موضوعات مهمی برای دستیابی به توافق نهایی باید حل و فصل شود؛ هفتهی گذشته، عباس عراقچی، معاون وزیر خارجه ایران و عضو تیم مذاکره کننده هسته ای ایران با افزایش احتمالات درباره تمدید مذاکرات عنوان داشت «زمان به سرعت سپری می شود، ما هنوز ناامید نشده ایم اما اگر نتوانیم به نتایج مناسب کافی در این دور از مذاکرات، دست پیدا کنیم، روشن است که تا ۲۴ نوامبر به توافق نهایی دست پیدا نخواهیم کرد.»
آمریکا از ایران می خواهد تا توانایی غنی سازی کنونی خود را به طور قابل توجهی کاهش دهد و این محدودیت را طی ۲۰ سال آینده حفظ کند، این در حالی است که تهران بر افزایش توان هسته ای خود در چند سال آینده تاکید دارد.
علیرغم تاکید دو طرف بر درخواست هایشان، ایران به شدت خواهان عدم بازگشت به تحریم ها است، تحریم هایی که تورم و بحران شدیدی را در سال های گذشته بر این کشور برجای گذاشت.
بنابراین، حتی اگر به نظر برسد که دستیابی به توافق نهایی میان ایران و ۱+۵ دور است، مذاکره کنندگان ایرانی تمایلی به شکست مذاکرات به دلیل عواقب غیرقابل پیش بینی این موضوع، ندارند.
شکست مذاکرات، به ادامه تحریم ها علیه ایران منجر خواهد شد که اقتصاد این کشور را به عقب و به رکود تورمی باز می گرداند. این موضوع حتی خطر بی ثباتی سیاسی را به همراه دارد.
تمدید برنامه اقدام مشترک نیز می تواند یک راه حل باشد و درهای دپلماسی را همچنان باز نگه دارد. در این شرایط، ایران می تواند از تعلیق بخش گسترده تری از تحریم ها استفاده کند، موضوعی که به سرعت بازیابی کشور کمک می کند. اما برای رسیدن به یک توافق موقت دیگر، ایران به همکاری بیشتری برسر برنامه هسته ای خود نیاز دارد.