همشهری در خبری نوشت:اواخر شهریور امسال، انتشار فایل صوتیِ تماس یک کودک ۶ ساله با اورژانس ۱۱۵، موجی از احساسات عمومی را برانگیخت. در این فایل ۱۱ دقیقهای که ۳ دقیقه از آن وایرال شد، یک دختربچه ۶ساله ساعت ۱۰ شب با مرکز اورژانس تماس میگیرد و از تصادف خودروشان در جاده اراک - ملایر و مصدوم شدن مادرش خبر میدهد و میگوید "مادرم دارد جان میدهد و من نمیدانم کجای جاده هستیم." مامور اورژانس تمام تلاش خود را میکند تا کودک را راهنمایی کند و آدرس دقیق آنها را برای ارسال آمبولانس به دست بیاورد اما کودک سواد کافی ندارد و نمیداند دقیقا کجای جاده هستند. درنهایت کودک بدون آنکه تلفن را قطع کند، پای پیاده راه میافتد تا از کسی کمک بگیرد و درنهایت به مردی برمیخورد و مرد، آدرس دقیق را در اختیار اورژانس میگذارد. هرچند مادر کودک جان خود را از دست میدهد.
این اتفاق باعث شد خیلیها بپرسند چرا مرکز مهمی مثل اورژانس نباید به سرویس مکانیاب مجهز باشد تا در مدتی کمتر از ۱۱ دقیقه بتواند لوکیشن او را پیدا کند و فوریتهای پزشکی را برای کمک ارسال کند؟ چرا تاکسیهای اینترنتی به سامانه مکانیاب مجهزند اما سازمان عریض و طویلی مثل اورژانس نه؟ البته همزمان با انتشار فایل مکالمه آن کودک ۶ ساله، بابک یکتاپرست در این باره به همشهری آنلاین گفته بود «مشکل اینجاست که به ما میگویند سیستم ما اطلاعات محرمانه است و دادن این دسترسی کمی سختتر است. ما همین یک مورد را اطلاعرسانی کردیم اما همیشه با چنین فجایعی مواجهیم. همکاران من مجبورند یک تا ۲ دقیقه اول، آدرس دقیق را تماس گیرنده بگیرند و در حقیقت زمان طلایی برای ارائه توصیههای نجاتبخش صرف آدرسیابی میشود.»