مجاهد حزب الله پای تلویزیون لبنان نشسته واقعیت را دیده، روحانی ایرانی پای صداوسیما نشسته یک بمباران ذلت آفرینی شده است.
آقای اوباما می گوید اگر می توانستم یک پیچ و مهره از برنامه هسته ای ایران باقی نمی گذاشتم ولی «نمی توانم». آن «ولی نمی توانم» را در ایران نمی گویند. بجای اینکه از حرف اوباما عزت و امید برسازی کنند، ذلت و ناامیدی برسازی می کنند. خب جوان ما چه کند؟ نتیجه چه می شود؟ جوان ما می رود.
وی در بخش دیگری گفت: توسعه باید انسان محور باشد، انسان محور توسعه است. کسی که در جنگ مقاومت کرد، کسی که در برابر تحریم مقاومت می کند، کسی که باعث شد جنگ ۲۰۰۲ به ایران نیاید و به عراق برود، «مردم» است.
مشکل عمده نگرش ماست که مزیت نسبی ایران را فدای حوزه هایی کردیم که در انها مزیت نداریم.
نگاه مردم محور در ابتدای انقلاب باعث شد نفوذ گسترده ای هم در داخل کشور داشته باشم هم در جهان/ توانمندی و بازدارندگی ما انسان محور است.
کسی که جنگ را مقاومت کرد و در برابر تحریم مقاومت کرد کسی که باعث شد جنگ ۲۰۰۲ به ایران نیاید و به عراق برود اینها ابزار ما نبودند اینها مردم ما بودند.
هر چه فاصله ما با مردم بیشتر شد توانمندی ما هم کمتر شد لذا جاذبه ای نیس که مردم را نگه دارد و جذب کند.
از هر کسی که می خواهد مهاجرت کند، علتش را بپرسید، می گوید از آینده خود و فرزندانش نگران است .