قدرتنمایی، عربده کشی، کری خوانی، شرارت، زورگویی، باجگیری، تیراندازی، قمه کشی و تخریب اموال از جمله مهمترین اقدامات اراذل و اوباش و گندهلاتهاست که با استفاده از انواع سلاح از کلت و کلاشینکف گرفته تا تیزی و قمه و شمشیر و بکارگیری نوچه و نوپا در معابر و اماکن انجام میدهند.
طرحهای پلیس برای برخورد با اوباشگری از گذشته بوده و ادامه دارد؛ از زمان افتتاح قرارگاه مبارزه با اراذل و اوباش در شهریور ماه ۱۳۹۹ تاکنون این مجرمان تحت کنترل و نظارت پلیس بودهاند تا جایی که رئیس مرکز عملیات پلیس اطلاعات تهران سرهنگ سعید راستی از کاهش 39 درصدی شرارت در تهران در ۶ ماهه ابتدایی سال جاری خبر میدهد.
رئیس مرکز عملیات پلیس اطلاعات تهران از دستورالعمل جدیدی برای برخورد با سارقان خبر داده و میگوید که اخیرا با توجه به دستور فرماندهی کل انتظامی کشور « مأموران پلیس در مواجهه با اراذل و اوباش و افرادی که اقدام به تخریب، تیراندازی و چاقو کشی کنند به عنوان جرم مشهود با رعایت قانون بکارگیری سلاح، آنها را در صحنه مورد هدف و گلوله قرار داده» و برخورد میکنند.
ماده ۳ قانون ناجا، هدف از تشکیل نیروی انتظامی را استقرار نظم و امنیت و تأمین آسایش عمومی و فردی میداند؛ در همین راستا برخورد با مجرمان، سارقان، قاچاقچیان و مخلان نظم و امنیت بر عهده پلیس قرار دارد.
جانشین فرمانده کل انتظامی کشور سردار قاسم رضایی میگوید که «بسیاری از ناامنیهای شهری ناشی از تحرکات ضدهنجاری اوباش شهری است» همانهایی که با حمل سلاح سرد و گرم اقدام به قدرت نمایی در انظار عمومی کرده و معتقدند کسی که زور دارد شرایط را می سازد.
سخنگوی فراجا سردار سعید منتظر المهدی میگوید اوباشی که بخواهد با قمه، دشنه و کارد جنگی، روند انتظام بخشی و تامین امنیت جامعه را با اختلال مواجه کند، هر لحظه نگران قفل شدن دستبند قانون بر روی دستانش باشد اما وکیل دادگستری فریدون احمدی معتقد است که متاسفانه «مجازات جرایمی مانند اوباشگری که نظم عمومی را نیز هدف قرار می دهد و آرامش جامعه را به هم می ریزد، بازدارنده نبوده و یا سهل گرفته میشود».
کارشناسان حقوقی معتقدند که یکی از موضوعات در جزای جرم، بازدارندگی قانون است تا فرد مرتکب جرم نشود و یا حداقل از تکرار آن جلوگیری شود؛ برای همین باید قوانین باید سختگیرانه شود تا بازدارندگی لازم را ایجاد کند؛ همچنین ستار پروین، جامعه شناس، با بیان اینکه در یک نگاه کلان، اوباشگری معلول نابرابریهای اجتماعی بوده و این افراد با دست زدن به رفتارهای خشن به وضعیت فرودستی خود در جامعه واکنش نشان میدهند درباره راهکارهای لازم برای کنترل رفتارهای اوباشی گرایانه درسطح جامعه میگوید که مهمترین مسأله کاستن نابرابریهای شهری و اجتماعی، سیاستگذاری فرهنگی و کارآمدی خانوادههاست.