باهنر به سرلیستی قالیباف تن می دهد؟

به گزارش مردم سالاری آنلاین، « سهم‌خواهی، شایسته‌گزینی را قربانی می‌کند.» این عبارتی است که عضو هیئت عالی شورای وحدت در گفتگو با خبرگزاری به خبرآنلاین در مورد سهم‌خواهی اصولگرایان از لیست‌های انتخاباتی مطرح می کند.

ابوالقاسم رئوفیان همچنین در مورد کشمکش‌ها بر سر تعیین سر لیست میان اصولگرایان و احتمال قرار گرفتن باهنر زیر لیست قالیباف بر این نکته تأکید می‌کند که هیئت عالی در مورد چینش لیست‌ها تصمیم می‌گیرد و افراد حتی شخص باهنر هم نمی‌تواند تصمیم بگیرد که نامش سر لیست باشد و یا ذیل اسامی دیگران نظیر قالیباف قرار بگیرد.

در ادامه گفتگوی خبرگزاری خبرآنلاین با ابوالقاسم رئوفیان، عضوهیئت عالی شورای وحدت را می‌خوانید

**********

*آقای رئوفیان! اخیراً شورای ائتلاف بر سرلیستی آقای قالیباف تاکید کرده و از طرفی شنیده‌ها حاکی از آن است شورای وحدت بر سرلیستی آقای باهنر و جبهه پایداری بر آقای آقاتهرانی تأکید دارند، به نظر شما اصولگرایان کوتاه می‌آیند و لیست واحد می‌دهند و بر سرلیستی به توافق می رسند یا چند لیست با سرلیست متفاوت را خواهیم داشت؟

در کلان شهرها و به ویژه در تهران برخی از مردم با نگاه به سرلیست تصمیم می‌گیرند که به‌ همه نامزدهای آن لیست رأی بدهند یا خیر. در دوره مجلس دهم عارف سر لیست اصلاح‌طلبان شد و در نهایت با بیش از۱میلیون و۵۴۳ هزار رأی تهرانی‌ها بالاترین رأی را آورد و رأی‌دهندگان بر مبنای قضاوتی که بر روی عارف داشتند به ۲۹ نامزد باقی مانده رأی دادند و آنها با آرای کمتری رأی آوردند.

رأی به تمام نامزدهای یک لیست خطای بزرگی است

در دوره یازدهم مجلس قالیباف سرلیست شورای ائتلاف و جبهه پایداری شد و بیش از۱میلیون و۲۶۵هزار نفر برمبنای قضاوتی که روی قالیباف داشتند، به ۲۹ نفردیگر لیست رأی دادند که به باور من این یک خطای راهبردی و استراتژیک است چراکه اولین نشانه خطای مذکور این است که اگر از مردم تهران حتی رأی‌دهندگان بخواهید نام منتخبین خود را بگویند، بعید است غیر از سرلیست بتوانند نام ۳ الی ۴ نفر را بگویند و این مورد برای مردمی که می‌خواهند سرنوشت خودشان وآینده کشورشان را برای۴ سال به دست افراد ناشناخته‌ای بدهند که حتی نام آنها را نمی‌دانند، گناهی دیر بخشودنی است زیرا این اقدام برای کل جامعه زیان‌بار است و دودش به چشم همه می‌رود، همه ضرر می‌کنند و چه بسا کشور به نابودی کشیده شود.

چگونه امکان دارد مردم ما برای ساختن سر پناه خود که می‌خواهند زیرسقف آن آسوده زندگی کنند و از خطرات وآسیب‌های جوی و محیطی در امان باشند بدون تحقیق و به دور از شناخت لازم و اطمینان از تخصص، کارآمدی و خیرخواهی مهندس سازنده بخواهند ریش و قیچی را دست او بدهند؟!

قطعاً مردم چنین اقدامی را انجام نمی‌دهند و این خطای فاحش یعنی رأی به تمامی نامزدهای یک لیست که تجربه تلخ در ۲دوره گذشته را به دنبال دارند، تکرار نخواهند کرد و تجارب گذشته را چراغ راه آینده قرارخواهند داد تا به انتخاب شناختی و آگاهانه دست بزنند نه به انتخاب اعتباری، آن هم به اعتبارسر لیستی اشخاصی که امکان دارد خودشان واجد شاخصه‌های لازم برای کسب اعتبار نباشند.

تجربه تلخ مجلس یازدهم نشان می‌دهد که مردم به صورت لیستی انتخاب نمی‌کنند

البته ذکر این نکته نیز لازم است که گذشته به تنهایی نمی‌تواند چراغ راه آینده باشد، بلکه در کنار آن باید اقتضائات آینده را هم در نظر گرفت. نکته دیگر این است که برای هر تصمیم‌گیری محیط آن تصمیم را هم شناخت و بایدپیش بینی کرد که درصورت انتخاب فلان سرلیست یا لیست چه عواقبی در انتظار جامعه و کشور است چراکه در علم آینده‌پژوهی که غالباً ازآن غافل هستیم، آینده‌ ثابت نیست بلکه یک هدف متحرک است وهمواره درحال تغییر، لذا باید به جایی برسیم که نامزدهای منتخب ما که می‌خواهند به واسطه وضع قوانین، آینده ما و کشورمان را بسازند برای تصمیم‌گیری فقط به مشاهده واقعیت‌ها اکتفا می کنند یا به درک درستی از واقعیت‌ها می‌رسند و بعد قانون وضع می‌کنند؟

انتخاب علاوه براینکه یک حق است، یک تکلیف ملی-شرعی هم هست از این‌رو باید آگاهانه و مدبرانه امانت سنگین ساختن آینده کشوررا به اهلش واگذارکرد چنانچه خداوند در آیه ۵۸ سوره نساء می‌فرماید (ان الله یامرکم آن توءدالامانات الی اهلها). مورد دیگر اینکه مهمترین نشانه اهلیت شخص امانتدار خدامداری، مردم‌داری، داشتن تخصص مرتبط با اقتضائات کمیسیون‌های تخصصی درمجلس است. بنابراین در این دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی با توجه به تغییری که در نوع نگاه مردم به وجود آمده و تجربه تلخی که در دو دوره دهم و یازدهم از انتخاب لیست داشتند دیگر به تکرار این تجربه تلخ روی نخواهند آورد و در این دوره انتخاب شناختی را بر انتخاب اعتباری ترجیح خواهند داد و از طریق انتخاب بهترین‌ها و شایسته‌ترین‌ها که هیچوقت به لحاظ محدودیت عددی در یک لیست جمع نخواهند شد، برای شکل‌گیری یک مجلس قوی با هدف داشتن عملکردی قوی وسازنده، نقش‌آفرینی می‌کنند.

نارضایتی مردم به اوج رسیده است/ مردم در انتخابات به لیست واحد اکتفا نکنند

من همواره عرض کرده‌ام و باز هم تکرار می‌کنم که عالی رتبه‌ترین نهاد تصمیم‌گیری برای آینده مردم و کشور مجلس است واین یعنی همان که امام فرمودند: مجلس در رأس امور است. لذا مجلس باید در رأس امور قرار بگیرد. در حال حاضر در آستانه انتخاب افرادی هستیم که باید فردا برای آینده تصمیم بگیرند، از این‌رو باید بدانیم اگر تصمیمات درستی برای آینده کشور بگیرند و درست ریل گذاری کنند، کشور آینده درخشانی خواهد داشت و طبیعتاً مشکلات مردم هم به شدت کاهش پیدا خواهد کرد اما چنانچه غیر از این باشد یعنی یک ریل‌گذاری نرم افزارانه غیر استاندارد و غلط در هر حوزه‌ای صورت بگیرد، مشکلات کشور بیشتر خواهد شد به ویژه اینکه آثار شوم تصمیمات در حوزه اقتصاد به سایر بخش‌ها سرایت پیدا می‌کند. چنانچه در مجلس همه کمیسیون‌ها باهم در ارتباط هستند و نمی‌شود گفت اگر کمیسیون اقتصادی خوب باشد اما کمیسیون کشاورزی خوب نباشد، مهم نیست چراکه هر کدام در اجرا آسیب وارد می‌کنند.

مجلس آینده باید اقتصاد نابسامان امروز را از طریق وضع قوانین درست کند و زیرساخت‌ها را سامان بدهد. در شرایط فعلی وضعیت به نحوی است که اقتصاد نابسامان نارضایتی مردم ما را که امروز به اوج خود رسیده، افزایش خواهد داد.

بنابراین با توجه به اینکه در آستانه یک انتخاب استراتژیک و مهم قرار داریم، مجموعه‌هایی که لیست می‌دهند باید به جای دعوت مردم به لیست موردنظر خودشان به شناخت و انتخاب افراد شایسته دعوت کنند چراکه افرادی خارج از لیست‌ها حضور دارند که برای مجلس مناسب‌تر هستند لذا باید به رأی دادن به شایستگان دعوت کنند و از گفتن اینکه شایسته‌ترین‌ها در لیست ما وجود دارند، پرهیز کنیم چون به لحاظ محدودیت عددی غیرممکن است همه شایسته‌ها در لیست ۳۰ نفره قرار بگیرند.

نکته بعد اینکه مردم هم نباید به انتخاب لیست واحد روی بیاورند اتفاقاً رویکرد چندگانه برای شایسته‌گزینی از میان لیست‌ها و حتی غیرلیستی‌ها به شرط تحقیق و شناخت، پسندیده است در صورت تشکیل مجلس شایستگان، برخلاف مجلس دهم و یازدهم شاهد عملکرد قوی در مجلس دوازدهم خواهیم بود.

بنابراین امیدوار هستم مردم در این انتخابات به یک خلق جدید روی بیاورند زیرا معتقدم که نگاه و نگرش مردم نسبت به گذشته تغییر کرده پس باید روش ما برای دعوت از مردم جهت تشکیل مجلس قوی تغییر کند.

شورای وحدت هنوز شخصی را به عنوان سرلیست تعیین نکرده است

*در مجموع از وضعیت رایزنی میان گروهی اصولگرایان اطلاع دارید؟ آیا امکان دارد این جناح مانند دوران انتخابات سال ۹۸ با چند لیست وارد انتخابات شود؟

ما در هیئت عالی شورای وحدت شخصی را به عنوان سر لیست تعیین نکردیم و تصمیمی در این رابطه نگرفتیم ثانیا همه سعی و تلاش ما برای بستن لیستی در شأن ملت ایران و در مجموع برای شکل‌گیری مجلسی تخصصی و کارآمد است که بتواند با تکیه بر تخصص، کارآمدی و اثربخشی خودش و از طرفی به خدمت گرفتن همه ظرفیت‌های پیرامونی از جمله با تکیه بر دانش متخصصین خارج از مجلس در حوزه‌های مختلف و بهره‌گیری از آنها در جهت انجام وظایف برای حل مشکلات مردم و کشور و اعتلای نظام جمهوری اسلامی ایران، تلاش کند.

البته نکته مذکور به این بدین معنا نیست که ادعا کنیم شایسته‌ترین نامزدها در لیست ما قرار گرفتند پس مردم بیایند و به این لیست رأی بدهند چراکه این اقدام را برای هیچ جبهه، شورا و حزبی که می‌خواهد لیست بدهد، شایسته نمی‌دانیم زیرا همه ما با محدودیت عددی در لیست مواجه هستیم و نمی‌توانیم بیش از ۳۰ نفر به مردم معرفی کنیم.

بعید است باهنر تصمیم بگیرد که نامش زیر نام قالیباف قرار بگیرد

*پیش بینی می کنید در قضیه بستن لیست و معرفی سرلیست، آیا آقایان باهنر و آقاتهرانی راضی می‌شوند که با سرلیستی قالیباف و به عبارتی زیر اسم قالیباف وارد انتخابات شوند؟

بنده به عنوان عضو هیئت عالی شورای وحدت عرض می‌کنم که اولاً هیئت عالی باید در مورد قرار گرفتن یا نگرفتن نام باهنر زیرنام قالیباف تصمیم بگیرد نه شخص باهنر، ضمن اینکه شخصاً چنین امری را تعلیق به محال ارزیابی می‌کنم بنابراین حتی اگر خود آقای باهنر هم بخواهد تصمیم بگیرد، گرفتن چنین تصمیمی از ناحیه او بسیار بعید است این قضیه حتی برای افکار عمومی هم قابل هضم نیست.

در پایان لازم است به این نکته اشاره کنم که اگر در جبهه بزرگ اصولگرایی تصمیم به دادن لیست واحد گرفته شود،همه در پی سهم خواهی هستند که اگر این سهم‌خواهی‌ها منجر به شایسته‌گزینی شود و این شاخص به عنوان مهمترین مولفه و ترجیح‌بند تصمیم‌گیری‌ها به حساب آید، سهم خواهی خوب است اما با نگاهی به گذشته آنچه درعمل اتفاق افتاده و برای برخی اصلا مهم نیست این است که در فرآیند این سهم‌خواهی‌ها ممکن است امر شایسته‌گزینی قربانی شود و این از بدترین خطرات ناشی ازسهم خواهی‌های بدون توجه به‌ امرشایسه‌گزینی است.