سید محمد پاک مهر در گفت و گو با خبرنگار جماران، در پاسخ به سوالی در رابطه با مهاجرت کادر درمان، اظهار کرد: این مهاجرتها فقط مختص متخصصان حوزه سلامت نیست، بلکه پزشکان عمومی و پرستاری را هم در بر می گیرد. مهم ترین چالشی که در این حوزه داریم، بحث تأمین معیشت جامعه خدمتگزار است. اگر بتوانیم به لحاظ مالی، حقوقی، معیشتی و رفاهی جامعه بهداشت و درمان و نخبگانی را تأمین کنیم، وضعیت مهاجرت را نه تنها برطرف، بلکه معکوس هم خواهیم کرد.
وی ادامه داد: اگر بتوانیم به لحاظ تصویب قانونی و پیشبینی بسته های تشویقی برای جامعه نخبگانی در حوزه سلامت، شأن، منزلت و رفاه را برای آنها قائل شویم، بعید نیست که این مهاجرت ها کنترل شود. وقتی پرستاری را میبینیم که کمتر از ۲۰ میلیون دریافت می کند، اما در کشورهای همسایه با همان خدمات، ۱۰۰ میلیون تومان دریافت میکند، طبیعتا ممکن است زمینه مهاجرت را به وجود بیاورد؛ لذا این مسائل را حتما باید درمان کنیم تا بستر ماندگاری نیروهایی که تربیت کرده ایم فراهم شود.
نماینده مردم بجنورد، جاجرم و سملقان در مجلس شورای اسلامی بیان داشت: کمیسیون بهداشت موافق این حمایتهای مالی و معیشتی از کادر درمان است، اما مهم این است که دولت پای کار بیاید و وضعیت موجود مهاجرت را به خوبی درک کرده و در جهت پیشگیری از مهاجرت ها تصمیمات عملی و اجرایی اتخاذ کند. اما آمار مهاجرتها از سال ۱۴۰۰ که ۱۵۰۰ نفر بود، امروز به بالای ۱۰ هزار نفر رسیده است و شمار کسانی که گواهی و تائیدیه کاری و فنی خودشان را برای مهاجرت گرفته اند، ۱۰ هزار نفر است. البته از مراجع متولی آمار کسانی که از این تعداد مهاجرت کردند را باید اخذ کرد.
وی با بیان اینکه مهاجرت امر پسندیدهای نیست، اظهار داشت: نخبگانی که در کشور برای خدمت در درون کشور تربیت میشوند، ابتدا باید نیاز خدمات بهداشتی و درمانی به مردم خودمان ارائه کنند، نه اینکه از میوه درختی که به بار نشسته است کسانی دیگری بهره ببرند. اگر برنامهای در این حوزه شکل نگیرد چه بسا خودمان با کمبود نیرو مواجه شویم و شاید بسیاری از بیمارستانهای ما از لحاظ نیروهای متخصص دچار خلاء شوند؛ در گذشته بیماران ما برای درمان به خارج از کشور مسافرت می کردند، ولی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، جایگاه نظام سلامت در کشور ما بالاتر از کشورهای همسایه و قابل رقابت با کشورهای اروپایی است.
پاک مهر در پایان خاطرنشان ساخت: نگاه ما این است که حتما برنامهریزی مدونی برای این موضوع شکل بگیرد و زنگ خطری که اتفاق افتاده را با افزایش تعداد نیروهایی که قرار است در دانشگاه تربیت کنیم و تعداد افراد مورد نیاز در حوزه پرستاری، دارویی پزشک داروساز، عمومی و متخصص، درمان کنیم.