وی با بیان اینکه میزان دستمزد به اندازهای است که کارگران از کار کردن در واحدهای تولیدی امتناع میکنند گفت: کارگران معتقدند با ساعت کاری بالا و درآمد کم نمیتوانند از بس هزینههای زندگی بر بیایند و مجبور هستند بعد از پایان ساعت کاری در یک واحد تولیدی یا اداری به سمت شغل دوم بروند و معاش خانواده را تأمین کنند. بعد از مدتی که در شغل دوم به طور مثال (تاکسی اینترنتی) میروند، تمایلشان به اینکه آن را شغل دائمی خود انتخاب کنند، بیشتر میشود و ترجیح میدهند به سمت آن مشاغل بروند.
ابوی گفت: بسیاری از کارفرمایان تمایل دارند که حقوقی بالاتر از حقوق وزارت کار را پرداخت کنند، اما نیروی کار جذب کنند. نیروی کار با تغییرات در بازار کار ترجیح میدهد که به سمت مشاغل نوین مانند مشاغل مجازی و اینترنتی برود. نیروی کار تحصیل کرده ما در راستای فرهنگ کار متأسفانه حاضر به فعالیت در خط تولید کارخانهها نیستند؛ ترجیح میدهند با دانش خود در مشاغلی که درآمد بیشتر دارد مشغول کار شوند. به همین دلیل شرایط عرضه و تقاضای نیروی کار نسبت به گذشته تغییر کرده است.
عضو شورای عالی کار گفت: هم اکنون عرضه و تقاضای کارگر برعکس شده است، کارفرمای ما دغدغه امنیت شغلی دارد چرا که نیروی متخصص بسیار کاهش یافته است و کارخانهها و واحدهای تولیدی با کمبود نیروی متخصص مواجه هستند.
ابوی با بیان اینکه باید واقعیتها را پذیرفت، افزود: فاصله بین حقوق و هزینههای زندگی کارگران زیاد است، دستمزدهای کارگران عادلانه نیست، اگر من هم به عنوان عضو شورای عالی کار، مبتنی بر اصل سه جانبه گرایی، امسال به افزایش ۲۷درصدی دستمزد کارگران در شورا رضایت دادم، در واقع به عنوان نماینده کارگران رضایت کامل نداشتم، شورای عالی کار هم منافع کارگران و کارفرمایان را با هم در نظر گرفت.