معمولترین خوراکیهایی که قند زیادی دارند عبارتند از : کیک، قند، شکر، شکلات، شیرینیها، پاستیل، نوشابه. غذاهایی که نشاسته زیادی دارند نظیر (چیپس) نیز در پوسیدگی دندانها نقش دارند.
پوسیدگی دندان نوعی بیماری است که در آن بافت سخت دندان (مینا و سپس عاج) تخریب میشوند. این تخریب به وسیله اسیدی که از برخی باکتریها (عمدتا استرپتوکوک و موتان) خارج میشود بوقوع میپیوندد. این اسید خارج شده از باکتریهای مخرب تخریب و پوسیدگی دندانها میشوند.
برخی از تحقیقات ثابت کردهاند که کمبود برخی از ویتامینها در تغذیه فرد میتواند خطر پوسیدگی دندانها را افزایش بدهد. سه ویتامین اساسی که کمبود آنها میتواند سبب پوسیدگی و خراب شدن دندانها شود عبارتند از: ویتامین A، ویتامین D، ویتامین C.
کمبود ویتامین A سبب اختلال در سلولهای اپیتلیال (به انگلیسی epithelial cells ) میشود. این سلولها وظیفه ترشح کلسیم، فسفات، فلوراید، منیزیم و ... را بر عهده دارند. همه این مواد به سالم ماندن دندانها کمک میکنند. کمبود ویتامین A سبب ضعیف شدن مینای دندان میشود. نتیجه این کمبود کاهش تراکم مینای دندان میشود. تخممرغ، شیر، جگر سیاه، هویج، سبزیجات زرد و نارنجی مانند کدو حلوایی، اسفناج و سایر سبزیجات برگسبز، از منابع تأمین ویتامین A هستند.
ویتامین د یا دی تعادل کلسیم و فسفر را بدن کنترل می کند. کلسیم و فسفر برای سلامت عاج دندان ضروری هستند. در نوشته اناتومی دندان گفتیم که این لایه بیرونیترین و سختترین لایه دندان است.
مطالعات نشان داده است که کودکانی که سطح ویتامین D آنها بالاست پوسیدگی دندانی کمتری دارند.
► برخی از منابع ویتامین D عبارتند از:
کمپود ویتامین C هم میتواند سبب التهاب لثهها و خونریزی آنها بویژه در هنگام مسواک زدن بشود و سبب ضعف بافت همبند و پوسیدگی دندانها شود.
منابع بیوفلاونوئید عبارتند از: پرتقال، زردآلو، گیلاس و غیره