جنگ سوریه پیروز ندارد

به نظر شما کدام موضوع مطرح شده در دستور کار نشست اتحادیه اروپا و روسیه مهمترین است؟ *
مهمترین موضوع همکاری ما با اتحادیه اروپا، گفتگو بر سر انرژی بود. اکنون در یک مرحله پیشرفته قرار داریم و در مورد همکاری بسیار مطمئنیم. این جنبه‌های بسیاری از امنیت انرژی اروپایی را در برمی گیرد. دو شاخه خط لوله گاز «نورت استریم» هم اکنون عملیاتی است و می توان شاخه‌های دیگر به آن اضافه کرد. از سوی دیگر احداث خط لوله گازی «ساوت استریم» راه اندازی شده است که از سوی بسیاری از کشورهای اروپایی به عنوان یک طرح مهم ملی محسوب می‌شود. بنابراین به نظر من قطعا به سوی افزایش امنیت انرژی برای کل قاره اروپا پیش می‌رویم.
پس بیشتر در مورد موضوعات اقتصادی صحبت می‌شود؟
همچنانکه در مورد موضوعات اقتصادی صحبت می‌کنیم، در مورد یک توافق نامه جدید بین اتحادیه اروپا و روسیه هم صحبت می‌کنیم. در حال حاضر در همکاری در مورد عضویتمان در سازمان تجارت جهانی نمی‌توانیم بیش از این به جلو برویم، ولی در آینده همچنانکه رییس جمهور پوتین به آن چندین بار اشاره کرد، ما آماده رفتن به سوی منطقه تجارت آزاد یا شکل پیشرفته تری از ادغام هستیم. حتی رهبر ما پیشنهاد ایجاد یک فضای واحد اقتصادی و انسانی در حوزه‌های اقیانوس اطلس و آرام ارائه کرده است. عرصه دیگر همکاری که پتانسیل بسیار بالایی دارد، همکاری در سیاست بین المللی و مهم‌تر از همه حل بحران هاست.
در حال حاضر بحرانی که توجه همه را به خود جلب کرده، بحران سوریه است. مواضع روسیه و اتحادیه اروپا در مورد این بحران در چه نقطه‌ای منطبق می‌شود؟ بویژه پس از وحدت مخالفان و به رسمیت شناخته شدن آنها توسط فرانسه و ایالات متحده آمریکا.
به نظر من موضع واقع بینانه‌تر آن است که از هر دو طرف مناقشه می‌خواهد فورا به خشونت خاتمه داده و مذاکرات را بدون پیش شرط شروع کنند. از ابتدای مناقشه این موضع ما بوده است. ما با رژیم و همه گروه‌های مخالف بدون استثنا گفتگو کرده و به آنها یک نکته را خاطرنشان می‌کنیم: باید به مردمتان و به کشورتان فکر کنید، باید با هم بر سر آتش بس به توافق برسید، بر سر میز مذاکره بنشینید و هیات‌های طرف مذاکره را تعیین کنید و بر سر مکانیزم انتقال نظام قدیمی به نظام جدید که مردمسالار‌تر و باز‌تر باشد به توافق برسید. متاسفانه برای همکاران غربی ما تنها گزینه، پیروزی مخالفان است و می‌گویند فقط وقتی بشار اسد برود می‌توان مذاکرات را شروع کرد. باید اولویت‌ها را انتخاب کرد: اگر می‌خواهید زندگی انسان‌ها را نجات دهید، باید بدون پیش شرط بر سر میز مذاکره بنشینید. اگر اولویت، سرنگونی بشار اسد است، باید واقف باشید که زمان بیشتری طول می‌ کشد و قربانیان بیشتری از میان سوری ها می گیرد. تلاش‌هایی که خواهان نمایاندن این است که اگر روسیه بخواهد، اسد فورا قدرت را ترک می‌کند، کوشش‌های تحریک کننده است و این روش درستی نیست. همه می‌دانند که این موضوع به ما بستگی ندارد.
آیا شما این را می پذیرید که ممکن است مخالفان، پیروز و اسد قدرت را ترک کند؟
می‌دانید، در این جنگ پیروزی وجود نخواهد داشت. این یک جنگ نابودی متقابل است. در حال حاضر، وقایع وحشتناکی در درون و اطراف اردوگاه پناهندگان فلسطینی اتفاق می‌افتد. تلاش بر این است که فلسطینیان را نیز وارد این جنگ کنند. فلسطینی‌ها به دو قسمت تقسیم شده‌اند: بعضی‌ها از رژیم و برخی دیگر از گروه‌های مختلف مخالفان حمایت می‌کنند. این بحران رفته رفته عمیق‌تر می‌شود و قشرهای بیشتر جامعه را در بر گرفته و حالا فلسطینی‌ها را نیز وارد آن کرده است. در این جنگ کسی پیروز نمی‌شود و فکر می‌کنم همه به آن واقفند. با این حال نمی‌خواهند با اسد مذاکره کنند. آن‌ها خودشان هم در دام گیر افتاده‌اند و نمی‌دانند چگونه از آن خارج شوند. این یک جنگ فرسایشی است. در تاریخ نمونه های بسیاری وجود دارد و هیچ وقت نتیجه خوبی نداشته است.
آیا روسیه آماده به رسمیت شناختن اتحاد مخالفان سوریه است؟
لازم نیست که ما کسی را برسمیت بشناسیم یا نشناسیم. ما بدون استثنا با همه گروههای مخالف که نماینده جریان‌های مختلف هستند صحبت می‌کنیم. به همین ترتیب، آماده کار با «ائتلاف ملی» یا دیگر گروههایی هستیم که در صحنه سیاسی در کنار مخالفان ظاهر خواهد شد. به رسمیت شناختن یا نشناختن اهمیت ندارد، بلکه راندن همه در یک جهت مهم است. اگر به رسمیت شناختن یک گروه یعنی سرمایه گذاری در آن گروه با استفاده از پول، سلاح یا حمایت سیاسی یا اخلاقی است، این یک تداخل در مناقشه در کنار یکی از طرف‌های درگیر است.
پرسشی دیگر در مورد موضوعی که شاید به روابط روسیه با همکاران غربیش ضرر می‌رساند و آن موضوع «قانون ماگنیتسکی» است که اخیرا در ایالات متحده آمریکا تصویب شد. هم اکنون دوما در حال بحث بر سر یک قانون برای تلافی است. آیا با وزارت امور خارجه درباره عکس العمل به قانون ماگنیتسکی مشاوره شد؟
به نظر من این نکته که نمایندگان ما عکس العمل نشان می‌دهند بسیار طبیعی است. آن‌ها از اصل مداخله در امور داخلی کشوری دیگر پیروی نمی‌کنند. خیر، آن‌ها به مواردی که نظام قضایی آمریکا در مورد آن‌ها تصمیم اتخاذ کرده است، پاسخ می‌دهند. مانند مبرا کردن و آزادی شهروندان آمریکایی که کودکان فرزندخوانده روسی را شکنجه و تجاوز کرده و کشته‌اند.
یعنی می‌خواهید بگویید که باید کلا فرزندخواندگی کودکان روسی توسط خانواده‌های آمریکایی را ممنوع کرد؟ هم اکنون نمایندگان در حال بررسی این قانون به صورت جامع‌تر هستند.
اگر اعطای سرپرستی کودکان را ممنوع کنیم، مجبوریم توافق با آمریکایی‌ها در مورد همکاری در زمینه فرزندخواندگی را نیز زیر سوال ببریم. اگر این کار را انجام دهیم، امکان پیگیری کودکانمان را در آمریکا از دست می‌دهیم. آیا این دلیل کافی نیست که در عکس العملمان بیش از حد دور نرویم؟
اگر یک کشور یا کشورهای اتحادیه اروپا به قانون ماگنیتسکی بپیوندند، عکس العمل روسیه چه خواهد بود؟
دوباره موضوع یک انتخاب است، مانند سوریه، اولویت‌هایمان چیست؟ نجات زندگی یا سرنگونی رژیم؟ این هم‌‌ همان است. اگر هدفمان بهبود وضعیت حقوق بشر است، پس باید بدون سر و صدا، آرام و دقیق کار کنیم. اگر هدفتان فقط ایجاد هیاهو است، پس خیلی راحت بگویید: می‌خواهم فقط سروصدا کنم و منتظر هیچ نتیجه‌ای هم نیستم.
منبع: یورونیوز