نرخِ سال ۹۸، هزینه های سال۱۴۰۰!

رئیس اتحادیه نان سنتی گفت: از سال ۱۳۹۸ تاکنون نرخ نان با وجود افزایش هزینه های تولید از جمله آب، برق، گاز، خمیرمایه، کرایه حمل و نقل، دستمزد کارگر، حق مسکن، بیمه و نظایر آنها تغییری نکرده است و سوال اینجاست که نانوا چگونه باید خود را سرپا نگه دارد؟
بیژن نوروز مقدم در گفت و گو با ایسنا در این باره اظهار کرد: قرار بود قیمت نان براساس آنالیزها انجام شده در بهمن ماه سال گذشته تغییر کند ولی این تغییرات به اسفندماه موکول شد و در اسفند نیز رئیس جمهوری به سازمان حمایت و وزات صمت دستور داد تا از افزایش قیمت ها جلوگیری کنند.
وی ادامه داد: با این دستور نانوایی ها خسارت بسیاری  خواهند دید، زیرا تمام هزینه ها از جمله دستمزد، حق مسکن، بیمه، سایر هزینه های آب، برق، گاز و حمل و نقل افزایش یافته است و به تبع آن هزینه تولید را هم بالا برده است و نانوا مجبور است از جیب خود هزینه کند.
رئیس اتحادیه نان سنتی اضافه کرد: سال ۱۳۹۳ نرخ نان مشخص شد و به مدت ۵ سال یعنی تا شهریور سال ۱۳۹۸ تغییری نکرد. بعد از آن با آنالیزهایی که انجام دادیم اعلام کردیم که هزینه تولید  بالا رفته است و در نهایت با ۴۵ درصد افزایش نرخ نان موافقت شد واین نکته نیز اضافه شد که اگر مولفه های تولید با افزایش مواجه شدند قیمت نان نیز مجدد تغییر خواهد کرد.
وی در ادامه گفت: از سال ۱۳۹۸ تا کنون با وجود اینکه کرایه حمل و خمیرمایه ۱۰۰ درصد با افزایش قیمت مواجه شده، مزد کارگر ۲ مرتبه دچار افزایش قیمت شده، حق خواروبارو مسکن و سایر هزینه های آب و برق و گاز با افزایش مواجه شده، قیمت نان تغییری نکرده است.   سوال اینجاست که نانوا چگونه باید خود را سرپا نگه دارد؟ یعنی یا باید نانوایی را تعطیل کند که اجازه نمی دهیم، زیرا نان قوت قالب مردم است یا اینکه گاهی در سطح شهر مشاهده می شود که نانوایان براساس قیمت هایی که خودشان منطقی می دانند اقدام به فروش نان می کنند.
به گفته وی علاوه بر هزینه های تولید نان و کارگاه تولیدی، نانوایان هم معیشت دارند و بایستی گوشت کیلو ۱۰۰ هزارتومان و برنج کیلویی ۲۵هزارتومان و تن ماهی ۳۰ هزارتومانی و...خریداری کنند و چگونه با نرخ سال ۱۳۹۸ هزینه های سال ۱۴۰۰ را بپردازند؟
نوروز مقدم با بیان اینکه متاسفانه هنوز تصمیمی برای افزایش قیمت نان گرفته نشده است، گفت: با وجود اینکه برخی از نانوایی ها به دلیل افزایش قیمتی که اعمال کرده اند توسط دستگاه های نظارتی جریمه می شوند اما چاره ای برای آنها نمانده است و حاضر هستند جریمه را بپردازند ولی کارگاه را سرپا نگه دارند.